Αναβίωση του αλωνίσματος έγινε στην τοποθεσία Αμούρι, ανάμεσα στα Φιλιατρά και την Πλάτη (Άγιος Γεώργιος). Μια γεωργική δραστηριότητα που αναβίωσε όχι σαν εργασία τώρα πια, αλλά σαν έθιμο!
H αναβίωση του αλωνίσματος έγινε παρουσία πληθους κόσμου χθες, Κυριακή 17 Ιουλίου, σε μια προσπάθεια του Αθλητικού Ιππικού Ομίλου Τριφυλίας «Η ΑΙΘΗ», μαζί με τον ΠΥΡΣΟ και την κα. Αλέκα Σταματοπούλου … για να θυμούνται οι μεγαλύτεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι!
Απλώνονται πάνω στο πέτρινο αλώνι τα δεμάτια, κόβονται τα δεματικά και σκορπίζονται τα χερόβολα σε όλο το χώρο του αλωνιού. Στο κέντρο του βρίσκεται ο στιχερός, που είναι ένα χοντρό και γερό ξύλο μπηγμένο στο χώμα και πάνω του δένεται η τριχιά, που κρατά τα ζώα όταν γυρνάνε πάνω στο αλώνι. Συνήθως χρησιμοποιούνται άλογα ή μουλάρια.
Ο αγωγιάτης, έτσι λέγεται αυτός που ακολουθεί τα ζώα στο αλώνι, κρατά μια βίτσα στα χέρια, την χτυπά στον αέρα για να τα φοβίζει και να τρέχουν. Η κίνηση των ζώων γίνεται και προς τις δυο κατευθύνσεις. Το σκοινί του στιχερού μαζεύεται πάνω του ενώ τα ζώα τρέχουν και έτσι πατούν τα χερόβολα σε όλο το αλώνι απ’ έξω προς τα μέσα. Ύστερα τα αλλάζουν. Το ζώο που ήταν απέξω έρχεται μέσα και έτσι το σκοινί απλώνει. Κατά τη διάρκεια του αλωνισμού γίνεται το «γύρισμα». Με τα δικράνια ανοίγουν το αλώνι. Κάνουν δηλαδή αυλάκια κατά κάποιον τρόπο στο αλώνι για να ανεβάσουν τα χερόβολα που δεν έχουν πατηθεί από τα ζώα και δεν έχει βγει ο καρπός, για να αλωνιστούν. Το αλώνισμα συνεχίζεται μέχρις ότου τα χερόβολα γίνουν άχυρο και φυσικά βγει ο καρπός από τα στάχυα. Ύστερα γίνεται το μάζεμα και το λίγνισμα Με τα δικράνια πετάνε ψηλά το άχυρο για να διαχωριστεί από τον καρπό.. Ο καρπός λιάζεται και αποθηκεύεται στα κασόνια ή στα ματαράτσια (μεγάλα υφαντά σακιά). Το άχυρο μεταφέρεται στα καλύβια με τις «λιοπάνες» ή τα «χαράρια» για να χρησιμεύσει σαν τροφή στα ζώα τους χειμερινούς μήνες.
* εικόνες από την σελίδα στο Facebook του προέδρου της Τ.Κ. Φιλιατρών κ. Χ. Καναλουπίτη.
