Τις αντιρρήσεις τους στο προσχέδιο της Κοινής Γεωργικής Πολιτικής μετά το 2020, εξέφρασαν κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του Συμβουλίου Υπουργών Γεωργίας, οι εκπρόσωποι των κρατών-μελών, στην πλειοψηφία τους. Βασικό σημείο αντίδρασης είναι η πρόταση της Κομισιόν να υπάρχει η δυνατότητα από τα κράτη-μέλη να συγχρηματοδοτούν τον πρώτο πυλώνα της ΚΑΠ, δηλαδή τις άμεσες ενισχύσεις προς τους αγρότες. Αντίστοιχες αντιδράσεις υπήρξαν και από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και από ευρωπαϊκές αγροτικές οργανώσεις.
Σύμφωνα με το τελικό αποτέλεσμα του Συμβουλίου: «Η Κομισιόν υπέβαλε στο Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας και Αλιείας την ανακοίνωσή της με τίτλο «Το μέλλον της διατροφής και της γεωργίας», η οποία καθορίζει τις κατευθυντήριες γραμμές του οράματος της Επιτροπής για το μέλλον της Κοινής Γεωργικής Πολιτικής (ΚΓΠ ή ΚΑΠ) μετά το 2020.
Η ανακοίνωση δίνει ιδιαίτερη έμφαση σε νέους στόχους, όπως η προώθηση ενός έξυπνου και ανθεκτικού τομέα της γεωργίας, ενισχύοντας την περιβαλλοντική φροντίδα και την κλιματική δράση και ενισχύοντας την κοινωνική συνοχή των αγροτικών περιοχών. Προκειμένου να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι και να απελευθερωθεί το δυναμικό του γεωργικού τομέα, η Επιτροπή διατηρεί την υφιστάμενη δομή των δύο πυλώνων, αλλά προτείνει επίσης σημαντικές αλλαγές, όπως έναν ενισχυμένο ρόλο για τα κράτη μέλη, που θα καλούνται να εκπονήσουν τα δικά τους στρατηγικά σχέδια και την αναδιάρθρωση των περιβαλλοντικών κανόνων προς όφελος μιας πιο στοχοθετημένης, πιο φιλόδοξης αλλά και ευέλικτης προσέγγισης.
Οι υπουργοί είχαν μια πρώτη ευκαιρία να αντιδράσουν στις ιδέες που διατυπώθηκαν στην ανακοίνωση. Έτσι, υπογράμμισαν ιδίως ποια θεωρούσαν τα στρατηγικά ζητήματα για τη μελλοντική ΚΑΠ και ποια ήταν τα στοιχεία που λείπουν στην ανακοίνωση της Επιτροπής.
Οι υπουργοί συμφώνησαν γενικά ότι η ΚΑΠ έχει επιτύχει τους κύριους στόχους της και ότι τα κύρια χαρακτηριστικά της και η δομή των πυλώνων θα πρέπει να διατηρηθούν. Υπό το πρίσμα αυτό, τόνισαν τη σημασία να διατίθεται επαρκής χρηματοδότηση για την ΚΑΠ από τον προϋπολογισμό της ΕΕ.
Οι υπουργοί επανέλαβαν την ανάγκη να συνεχιστούν οι άμεσες πληρωμές και γενικά αντιτάχθηκαν στην ιδέα της συγχρηματοδότησης του πυλώνα 1, προκειμένου να εξασφαλιστούν ίσοι όροι ανταγωνισμού. Ορισμένα κράτη μέλη τάχθηκαν υπέρ ενός μοντέλου σύγκλισης των άμεσων πληρωμών. Ο πυλώνας 2 υποδείχθηκε επίσης ως βασικός.
