Το ελαιόλαδο φαίνεται ότι άρχισε να χρησιμοποιείται πολύ παλαιότερα από ό,τι μέχρι τώρα είχε καταγραφεί, από τα τέλη της 3ης και τις αρχές της 2ης χιλιετίας (πρώιμη Εποχή του Χαλκού) και όχι κατά τον 12ο και 11ο αιώνα π.Χ. (Εποχή Χαλκού).
Ομάδα ερευνητών, με επικεφαλής τον Davide Tanasi, πραγματοποίησε χημικές αναλύσεις (αέρια χρωματογραφία, φασματομετρία μάζας και πυρηνικό μαγνητικό συντονισμό) για να προσδιορίσει το περιεχόμενο ενός μεγάλου βάζου του Αρχαιολογικού Μουσείου των Συρακουσών. Τα αποτελέσματα και των τριών αναλύσεων έδειξαν την παρουσία ελαϊκών και λινελαϊκών οξέων.
Φωτογραφία: Αρχαιολογικό Μουσείο Συρακουσών
Το βάζο είχε βρεθεί τη δεκαετία του 1990 στην περιοχή Castelluccio και χρησίμευε ως δοχείο αποθήκευσης. Είχε ύψος 107 εκ., σε σχήμα αυγού, και ήταν διακοσμημένο με ζώνες που αναπαριστούσαν σχοινί, σε τρεις κάθετες σειρές. Στην ίδια περιοχή, στο Castelluccio, στη Σικελία, οι ερευνητές ανακάλυψαν και άλλα μαγειρικά σκεύη, όπως ειδικά αγγεία με χωρίσματα, στα οποία τοποθετούνταν διαφορετικά υλικά, που μαγειρεύονταν ταυτόχρονα.
