Βασίλης Ζαμπούνης
Εν μέρει σωστές οι επισημάνσεις ότι λόγω καλοκαιρινών διακοπών η αγορά έχει περιπέσει σε «θερινή νάρκη» και απραξία, όμως η αλήθεια είναι ότι κάποιες αγοραπωλησίες γίνονται.
Ωστόσο, με ξαφνιάζει η ευκολία με την οποία ορισμένοι – με ονοματεπώνυμο – συνεχίζουν – από τον περσινό χειμώνα – την «γραμμή» αποχής («μην πουλάτε») όταν ακριβώς παραγωγοί, ελαιοτριβείς, έμποροι, θάπρεπε να εφοδιάζουν την αγορά και τη ζήτηση που υπήρχε σε τιμές πολύ καλύτερες – έως και 80 σεντ παραπάνω– από τις τωρινές. Τώρα το χρονικό όριο που οι τιμές θα ανέβουν το μετέθεσαν για τον Σεπτέμβριο (!). Το μόνο που δεν έχω ακούσει από αυτούς τους «αγροτο-καθοδηγητές» είναι το πώς να επιβιώνουν οι ελαιοπαραγωγοί.με μηδέν έσοδα επί τόσους μήνες.
Σε ό,τι αφορά στην ελληνική αγορά να σημειώσουμε ότι αν και οι πιέσεις είναι εμφανείς, ωστόσο οι τιμές λίγο-πολύ κρατιούνται στα επίπεδα από 3,0 €/κιλό (νότια Λακωνία) έως 2,80 η Κρήτη (τιμές έξτρα παρθένου, βυτίο, αναχώρηση στην πόρτα του ελαιουργείου).
Στην Ισπανία η απόπειρα ανόδου δεν είχε αντοχή και διάρκεια, οπότε οι τιμές γύρισαν και πάλι σε πτωτική τροχιά.
Καλές διακοπές και ραντεβού τον Σεπτέμβρη με τη διαμόρφωση των τιμών να είναι μια δύσκολη εξίσωση με πολλούς αγνώστους.
