Μπορεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ζητά από την Ελλάδα τον τερματισμό των μέτρων ενεργειακής στήριξης που ισχύουν έως το τέλος του 2023, ωστόσο η ενεργειακή κρίση έχει διαμορφώσει έναν ασφυκτικό κλοιό για τα νοικοκυριά στη χώρα μας.
Ο αριθμός των πολιτών που τελεί σε ενεργειακή φτώχεια έχει αυξηθεί. Παρά τις γενναίες κρατικές επιδοτήσεις, δεν μπορούν να καλύψουν τους φουσκωμένους λογαριασμούς ρεύματος, με τα στοιχεία να καταδεικνύουν ότι τα χρέη προς τους προμηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας έχουν εκτοξευθεί.
Παράλληλα, εντείνεται η αναζήτηση από νοικοκυριά και μικρές επιχειρήσεις φθηνότερων τιμολογίων, με τον ενεργειακό τουρισμό, από πάροχο σε πάροχο, να αναπτύσσεται ραγδαία.
Μάλιστα, η δυστοκία πολιτών και επιχειρήσεων να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές υποχρεώσεις τους τούς έχει οδηγήσει στο καταφύγιο της Καθολικής Υπηρεσίας, όπου, εκτός από όσους αντιμετωπίζουν πραγματικές δυσκολίες, βρίσκουν κάλυψη και οι επαγγελματίες μπαταξήδες.
Ο προμηθευτής Καθολικής Υπηρεσίας ηλεκτρικής ενέργειας είναι ο προμηθευτής που υποχρεούται (βάσει νόμου 4001/2011) να προμηθεύει μικρούς πελάτες, οικιακούς πελάτες ανεξαρτήτως ισχύος και μη οικιακούς με ισχύ παροχής μέχρι και 25 kVA.
Ακόμη και σήμερα που οι τιμές του φυσικού αερίου έχουν μειωθεί στα επίπεδα του 2021 καταγράφεται έκρηξη των ληξιπρόθεσμων οφειλών, με τα υπερήμερα χρέη να αυξάνονται. Εντονότερο είναι το πρόβλημα στους λογαριασμούς που είναι ληξιπρόθεσμοι πάνω από 45 ημέρες, οι οποίοι σε ποσοστό 45% παραμένουν απλήρωτοι, όταν έναν χρόνο πριν το αντίστοιχο ποσοστό ήταν κάτω του 20%.
Με άλλα λόγια, περίπου ένας στους δύο καταναλωτές αδυνατεί ή δυσκολεύεται να πληρώσει τα τιμολόγια ρεύματος, με αποτέλεσμα οι ληξιπρόθεσμες οφειλές καταναλωτών προς τους προμηθευτές που ξεπερνούν το 1 δισ. ευρώ αναδεικνύονται δυνητικά σε παράγοντα αποσταθεροποίησης της ενεργειακής αγοράς.
