O πύργος του Άιφελ δέχτηκε τρομερή κριτική όταν κατασκευάστηκε – οι επικρίσεις ήταν πάρα πολλές ενώ για πολλούς, θεωρούνταν απολύτως αντιαισθητικός.
Πολλές εφημερίδες της εποχής γκρίνιαζαν για το στυλ του, οι καλλιτέχνες του Παρισιού τον είχαν ξεγράψει και φυσικά υπήρξαν εφημερίδες που δημοσίευαν οργισμένες επιστολές από τον καλλιτεχνικό (και όχι μόνο) κόσμο του Παρισιού.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα απέχθειας προς τον πύργο ήταν αυτό του συγγραφέα Γκυ ντε Μωπασσάν, ο οποίος φέρεται ότι μισούσε τόσο πολύ το δημοφιλές σήμερα αξιοθέατο, που έτρωγε κάθε μέρα στο εστιατόριο του πύργου γιατί όπως ειπε, ήταν… το μόνο σημείο του Παρισιού από το οποίο δεν φαίνεται ο πύργος (πάντως ούτως ή άλλως, ο πύργος του Άιφελ ΔΕΝ είναι ορατός από κάθε σημείο ή παράθυρο του Παρισιού).
Μάλιστα ξεκίνησε και ολόκληρη καμπάνια σαμποτάζ ενάντια στην “τεράστια καμινάδα εργοστασίου” , όπως το αποκαλούσαν ,από συγγραφείς, αρχιτέκτονες, ζωγράφους, εικαστικούς και άλλους για να εξαφανιστεί “το τέρας” που εγκαταστάθηκε στο Παρίσι!
Ο Gustave Eiffel όμως, ο δημιουργός του, πίστεψε πως ο πύργος αυτός θα γινόταν το σήμα κατατεθέν του Παρισιού. Κάποτε είχε δηλώσει ότι ο διάσημος πύργος του «πήρε το σχήμα του από τον ίδιο τον άνεμο». Το 1890 επικεντρώθηκε στη μελέτη της αεροδυναμικής και διατήρησε ένα γραφείο μέσα στον πύργο έως το θάνατό του. Το 1889, όταν ανεγέρθηκε ο Πύργος του Άιφελ, βραβεύτηκε για το επίτευγμά του με το μετάλλιο της Λεγεώνας της Τιμής.
