Πέτρινα σπιτάκια με κόκκινες κεραμιδοσκεπές, λιθόστρωτα καλντερίμια, βυζαντινές εκκλησίες, πέτρινες κρήνες και τοξωτά γεφύρια, όλα σε φόντο πράσινο. Η Ορεινή Αρκαδία όπως τη θυμόμαστε στην προ του ευρώ εποχή, χωρίς στολίδια και χρυσόσκονη.
της Ηρώς Κουνάδη
Βρείτε ένα παλιό πεντοχίλιαρο, από εκείνα με τον Κολοκοτρώνη, και γυρίστε το ανάποδα. Ναι, αυτό σας θυμίζει το όνομα του εν πολλοίς άγνωστου αρκαδικού χωριού. Στην πίσω όψη του μπλε χαρτονομίσματος απεικονιζόταν ο λόφος με το φράγκικο κάστρο στην κορυφή του και το πέτρινο γεφυράκι του Αλφειού στα πόδια του. Παρά την τιμητική του θέση στη λαϊκή εικονογράφηση, το αρκαδικό χωριό κατάφερε μυστηριωδώς να διατηρήσει ακέραιη την αυθεντικότητά του, απαρνούμενο το hype των γειτόνων του που επένδυσαν σε πέτρινους ξενώνες με Jacuzzi και spa, και να φυλάξει το μυστικό της ομορφιάς του για λίγους και εκλεκτούς.
Την Καρύταινα θα τη γνωρίσεις μάλλον τυχαία. Θα σε ξαφνιάσει ξεπροβάλλοντας πίσω από μια στροφή του δρόμου από τη Μεγαλόπολη προς τα παράλια της Ηλείας. Σκαρφαλωμένη σε υψόμετρο 582 μέτρων, με το κάστρο του 13ου αιώνα να στέκει ακοίμητος φρουρός στην κορυφή του βράχου πίσω της και τις κόκκινες κεραμιδοσκεπές της να δημιουργούν την τέλεια αντίθεση με το πράσινο του φόντου της, σχεδόν θα σε αναγκάσει να κάνεις μία στάση, όπου και αν κατευθυνόσουν αρχικά, όσο και αν βιάζεσαι. Μετά από τη στάση αυτή –προειδοποιούμε– διαρκώς θα επιστρέφεις. Για πολλούς λόγους.
Για να ακολουθήσεις το μονοπάτι που ξεκινά από την πλατεία του χωριού, περνά μέσα από τη μαύρη, περίτεχνη καγκελόπορτα και συνεχίζει σε λιθόστρωτα σκαλοπάτια μέχρι να καταλήξει στο ιστορικό Κάστρο της Καρύταινας, όπου είχε εγκατασταθεί ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης κατά τη διάρκεια της Επανάστασης. Για να σκαρφαλώσεις στα τείχη του και να θαυμάσεις από εκεί ψηλά τη θέα στην κοιλάδα της Μεγαλόπολης και τις καταπράσινες πλαγιές που την περιστοιχίζουν.
Για να κατηφορίσεις, την επόμενη μέρα, ή όποτε χορτάσεις τις βόλτες στα δρομάκια της, προς τον Αλφειό και να διασχίσεις το πανέμορφο, πεντάτοξο γεφύρι του με το «ενσωματωμένο» εκκλησάκι της Γέννησης της Θεοτόκου, που χρονολογείται από τον 13ο αιώνα. Το γεφυράκι, μήκους πενήντα μέτρων, είναι κρυμμένο κάτω από τη σύγχρονη γέφυρα, στο δρόμο προς Μεγαλόπολη. Για να το προσεγγίσεις, θα ακολουθήσεις το χωμάτινο μονοπάτι που υποδεικνύει η ταμπέλα της γέφυρας.
Για να συνεχίσεις, μετά, το sightseeing οδηγώντας προς το Ιερό του Διός, στο Λύκαιο Όρος, όπου θα θαυμάσεις την αρχαιότερη πύλη του κόσμου, τη φημισμένη Λυκόσουρα, και την Αρχαία Γόρτυνα, για να επισκεφθείς τα Λουτρά του Ασκληπιού. Η θέση τους δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού δίπλα τους περνά κελαριστό το ιερό ποτάμι όπου σύμφωνα με τη μυθολογία οι Νύμφες έλουζαν τον Δία, ο Λούσιος.
Για να επιστρέψεις, μετά το rafting, στη βάση της Trekking Αρκαδίας, στο πανέμορφο χωριό Βλαχορράπτη, και επί τη ευκαιρία να ξεκλέψεις λίγη ώρα για μια απογευματινή βόλτα στην πλακόστρωτη πλατεία της και στα δρομάκια της που ελίσσονται ανάμεσα σε πέτρινα, καλοδιατηρημένα αρχοντικά –ειρήσθω εν παρόδω, βρισκόμαστε στο χωριό του Θεόδωρου Αγγελόπουλου. Για να καθίσεις στο ξύλινο παγκάκι του κεντρικού δρόμου θαυμάζοντας την υπέροχη θέα στο γύρω καταπράσινο τοπίο και… χάνοντας την αίσθηση του χρόνου.
Για να ανακαλύψεις στην πορεία ακόμη περισσότερες διαδρομές, ακόμη περισσότερες κρυφές γωνιές, κι ακόμη περισσότερη ομορφιά. Που θα σε κάνουν πάλι να θέλεις να επιστρέψεις. Για άλλους τόσους λόγους.