ΑφιερώματαΤοπικά Νέα

Η Σταύρωση με τα μάτια ενός μαθητή των Γαργαλιάνων το 1939

Από τα « Τετράδια Ιστορίας»  του Παναγιώτη Α. Κατσίβελα

Πρόκειται για την βραβευμένη έκθεση του μαθητή  Δημητρίου Ιωάννου Παπαχριστοφίλου που συντάχθηκε τον Απρίλιο του  1939 και ως βραβευμένη δημοσιεύτηκε στην λογοτεχνική σελίδα της εφημερίδος  «Ο Αγών της Τριφυλίας» στις 8 Μαΐου 1940 .

 

Πάτερ άφες αυτοίς Ουκ γαρ οίδασι τι ποιούσι

 

Μαύρη σκοτεινιά έχει απλωθεί ολόγυρα . Ο όχλος με την άξεστη φανατισμένη ψυχή , άγριο κοπάδι παραδομένο στην μανία των παθών και των ενστίκτων ,την άγρια θύελλα ,μαζωμένος ολόγυρα από το Σταυρό κοιτούσε με το σαδισμό στα μάτια και την ψυχή την εξαίσια μορφή του Ναζωραίου πού σβήνε αγάλι αγάλι . Ο άνθρωπος πάνω στο σταυρό παράδινε το πνεύμα . Ο άνθρωπος ο υπερτέλειος ο μοναδικός με την θεϊκή υπόσταση μέσα στο ανθρώπινο σχήμα , θυσιαζότανε για να πλύνει με το άγιο αίμα του την ρυπαρότητα της αμαρτίας , να νικήση το θάνατο , τη φθορά .Και κάτω από το σταυρό , γύρω από το εκούσιο θυσιαστήριο , ούρλιαζε η φανατισμένη ψυχή , ανθρώπινη κακία .

Την ώρα εκείνη τη θεία , την κοσμογονική , ενώ πάνω προσφερότανε θυσία στην αμείλικτη θεία δικαιοσύνη , ενώ το περίφημο παράδειγμα της θυσίας του ενός δια την σωτηρία του συνόλου έπαιρνε τις διαστάσεις και την αξία συμβόλου για τις κατοπινές γενεές , κάτω η κολασμένη ψυχή ξεστόμιζε  φράσεις ελεεινές βρισιές και κατάρες για την γλυκιά μορφή , για την υπέροχη θυσία .

Πάνω η ζωή η αιώνια και ακατάλυτη η αγνότητα η θεϊκή το υπέροχο παράδειγμα  της αυτοθυσίας και κάτω η εφημερότητα , η κακία η ανθρώπινη, η αχαριστία  .

Στο ωραίο μέτωπο του Θεανθρώπου το πλατύ και γαλήνιο ήτανε φορεμένη η ανθρώπινη ευγνωμοσύνη , η ανταπόδοση της θυσίας , το ευχαριστώ δια το μεγάλο θαύμα  , ένα αγκάθινο στεφάνι .

Τα χέρια του , κείνα τα χέρια που τα σήκωνε πάνω από τους λαούς και αιώνες σε μια απέραντη βαθιά συγχώρεση , τώρα τρυπημένα με καρφιά , απλώνανε θαρρείς κι όλο μεγαλώναν , γιγάντωναν σαν νάθελαν να κλείσουν στην αγιοσύνη τους , ολόκληρη τη δημιουργία .

Και τα μάτια του , τα εξαίσια  εκείνα μάτια , που καθρέπτιζαν μέσα τους την συγχώρηση την απέραντη , την απεριόριστη , την απόλυτη αγάπη και το μακρουλό πρόσωπο , που το αυλάκωνε ο πόνος, μεγάλωναν γιγάντωναν  εβάθαιναν , γινόντανε αιώνιο σύμβολο πόνου, αγάπης θυσίας και συγχώρεσης μαζί .

« Πάτερ άφες  αυτοίς , ου γαρ οίδασι τι ποιούσι»

Την ώρα εκείνη που ούρλιαζε η φανατισμένη ψυχή του , του φανατισμένου όχλου « ο υιός του θεού ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου» εσήκωσε τα μάτια του  στο Πατέρα του και από τα βάθη της ψυχής του , εζήτησε να τους συγχωρήσει .Τι υπέροχη τι υπεράνθρωπη φαντάζει η μορφή του !.

Τι δικαιολογημένη κατάρα αντικατέστησε η συγνώμη .

« Πατέρα μου δεν μπορούν να νοιώσουν

, τη σημασία της θυσίας μου . Πατέρα μου δεν ξέρουν τι κάνουν

Ω γλυκύτατε Ιησού , τα λόγια σου πως θα αντήχησαν , σε γυμνωμένο τοπίο.

Τα λόγια σου γίνονται προμετωπίδα κάθε κυνηγημένης ψυχής , που ζητάει την αγάπη και την ειρήνη .

Μ. Ι. Παπαχριστοφίλου

Μαθητής Ε’ Γυμνασίου

Ο Δημήτριος (Μίμης )  Ι. Παπαχριστοφίλου, γεννήθηκε στους Γαργαλιάνους το 1921 και ήταν της οικογένειας των Χαριταίων , άλλωστε η οικογένεια των Παπαχριστοφίλου ήταν τόσο μεγάλη που χρειαζόταν παρωνύμια για μπορέσουν να προσδιοριστούν ειδικότερα π.χ. Χαριταίοι , Χοντρογιανναίοι , Μπαμπιαίοι , Μπαλνταίοι, Αλεξαίοι  κλ.π.

Ο Μίμης όπως τον φώναζαν στους Γαργαλιάνους από μικρά ηλικία είχε κλήση στη λογοτεχνία και τα γράμματα  . Από μαθητής του σχολείου συμμετείχε στην λογοτεχνική μαθητική ομάδα του Σωτ. Λυριντζή και συμμετείχε σε σειρά εκδηλώσεων που παρουσίαζαν τότε εις τον Κινηματογράφο «Τιτάνια»  του Μίχαλου . Εντάχθηκε στο κίνημα της αριστεράς στην οποία και έμεινε συνεπής μέχρι το τέλος της ζωής του . Ποτέ του δεν αποδέχτηκε  τον σπαραγμό στη πόλη των Γαργαλιάνων  το 1944 και πάντα έλεγε « αν εκείνες τις μέρες ήμουν εκεί , αυτά δεν θα είχαν γίνει…» . Άνθρωπος , ευφυής ,  ευγενής , αριστοκράτης με ευρύ πνευματικό ορίζοντα , φιλομαθής και προοδευτικός , δημιουργικός  και νεωτεριστής . Δημιουργεί το 1957 τον Εκδοτικό Οίκο «Τα Ελληνικά γράμματα» καθιστώντας τον , από τους κορυφαίους της χώρας . Κάνει μια πρωτοποριακή για την εποχή του ετήσια έκδοση , την « Πελοποννησιακή Πρωτοχρονιά» το 1957 – 1965 όπου φιλοξενεί τους κορυφαίους των Πελοποννησιακών Γραμμάτων και της Ελληνικής Λογοτεχνίας , τους   Π. Κανελλόπουλο Α. Τερζάκη , Ν. Βρεττάκο , Γ. Ρίτσο , Γ. Τσαρούχη ,Σ. Κουγέα ,  Μιχ. Κατσαρός  , Φ. Κόντογλου , Πολυδούρη κ.α. Σε όλες τις εκδόσεις υπάρχει πάντα διήγημα ή ποίημα  ή ιστορικά κείμενα από λογοτέχνες των Γαργαλιάνων όπως του Θέμη Τριφύλιου ( Γ. Καλογερόπουλος ) του Πέτρου Ολύμπιου ( Τάκη Αλεξόπουλου) και του Σωτηρίου Λυριτζή αλλά και τους άλλους Τριφύλιους λογοτέχνες . Αγαπούσε και τιμούσε τους Γαργαλιάνους όσο ελάχιστοι .

Το 1967 εκδίδει την « Μεγάλη παιδαγωγική Εγκυκλοπαίδεια» όπου τιμάτε με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών .

Νυμφεύτηκε την Αργυρώ Μανιατοπούλου η οποία εκτός από σύντροφος στη ζωή ,  υπήρξε ο στενότερος συνεργάτης στην μεγάλη δημιουργία . Απέκτησαν ένα γιό τον Παύλο , όπου  την σύζυγό του Γιούλυ διαπρέπουν  στον χώρο των εκδόσεων συνεχίζοντας τις εκδόσεις των « Ελληνικών Γραμμάτων»  και του νέου «Πεδίου» αλλά και στις τηλεοπτικές παραγωγές .

Ο Μίμης Παπαχριστοφίλου απεβίωσε το 1995 αφήνοντας ένα λαμπρό έργο παρακαταθήκη στους ανθρώπους .

Σχετικά Άρθρα

2 Σχόλια

  1. (είχε κλήση στη λογοτεχνία). Παρακαλώ τον αρθρογράφο, αν δε γνωρίζει βασική ορθογραφία, να συμβουλεύεται λεξικό. Κλίση, με «ι», δεν κάλεσε τη λογοτεχνία, έλεος

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

Back to top button