Οι Ισπανικές τράπεζες αναμένεται να παρέμβουν δίνοντας έμπρακτα «χείρα βοηθείας» στο ελαιόλαδο και στους συνεταιρισμούς, οι οποίοι άλλωστε παράγουν και ελέγχουν την συντριπτική πλειοψηφία του προϊόντος.
Η περιφερειακή τράπεζα CAJA RURAL DE JAEN θα υπογράψει σύμβαση διαρκείας δύο ετών με τους αγροτικούς συνεταιρισμούς ώστε να μπορέσουν να αποθεματοποιήσουν το ελαιόλαδό τους, αποφεύγοντας έτσι να υποχρεωθούν να το (ξε)πουλήσουν όταν οι συνθήκες της αγοράς είναι δυσμενείς και οι τιμές χαμηλές -όπως δηλαδή συμβαίνει αυτή την εποχή- υπό την απειλή για μια επερχόμενη δύσκολη εμπορική περίοδο 2019/2020. Θεσμικά αυτή η συμφωνία γίνεται κάτω από την ομπρέλα του Συμβουλίου Αγροδιατροφικών Συνεταιρισμών της Ανδαλουσίας, και εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι φέτος η Ανδαλουσία παρήγε 1.450.000 τόνους ελαιόλαδο.
Βλέπουμε, δηλαδή, πως, μετά την ουσιαστική απόρριψη /αναβολή από τις Βρυξέλλες του ισπανικού αιτήματος για απόσυρση 300.000 τόνων λαμπάντε ελαιολάδων, έρχονται να ενεργοποιηθούν άλλοι μηχανισμοί, ενδο-ισπανικοί, με την άμεση συνδρομή των τραπεζών, για την προστασία του «εθνικού τους προϊόντος». Έχουμε δηλαδή την άσκηση «εθνικής» ελαΪκής πολιτικής στη πράξη, άσχετα με την τελική της κατάληξη. Αυτήν θα τη δούμε σε 2-3 χρόνια.
Το συγκεκριμένο πακέτο της CAJA RURAL DE JAEN θα περιλαμβάνει και τη χρηματοδότηση των συνεταιρισμών για δράσεις που αφορούν στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και στον εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεών τους. Αν και ακούγεται κάπως υπερβολικά φιλόδοξο, ωστόσο η χρηματοδότηση σκοπεύει να συμπεριλαμβάνει και προκαταβολές για τις δαπάνες συγκομιδής και άλεσης του ελαιόκαρπου της νέας εσοδείας. Πρόκειται δηλαδή για μια σφαιρική, ολοκληρωμένη, παρέμβαση.
Κάθε απόπειρα σύγκρισης με τα «καθ΄ ημάς» είναι αδύνατη και μόνο θλίψη προκαλεί. Το πάλαι ποτέ πανίσχυρο συνεταιριστικό «κίνημα» έχει καταρρεύσει αφήνοντας καμένη γη ενώ και μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις αμφιβάλλουν για το μέλλον τους. Θεσμοί για την ουσιαστική επεξεργασία και εφαρμογή αγροτικής (ελαϊκής) πολιτικής δεν υπάρχουν. Όσο για τις τράπεζες, τόσο οι 4 συστημικές όσο και οι περιφερειακές συνεταιριστικές και μάλιστα σε κατ’εξοχήν ελαιοπαραγωγές περιοχές, όχι μόνο δεν διαθέτουν την απαιτούμενη ρευστότητα, αλλά ούτε καν το πλαίσιο λήψης ανάλογων αποφάσεων.
Ας μην ξεχνάμε ότι το ισπανικό «θαύμα» των τελευταίων δεκαετιών βασίστηκε στην ενότητα και συνεργασία: κεντρική κυβέρνηση + περιφερειακές κυβερνήσεις + συνεταιρισμοί (κοοπερατίβες) + ιδιωτικές επιχειρήσεις ελαιολάδου + (δι)επαγγελματικές οργανώσεις + τράπεζες + ιδρύματα έρευνας και τεχνολογίας.
olivenews.gr
