Μπορούμε, επειδή είμαστε φύσει αισιόδοξοι και το ποτήρι είναι πάντα μισογεμάτο στα μάτια μας, να πούμε ότι έγινε το πρώτο βήμα: το γεγονός πως τα καταστήματα έχουν ανοίξει εκ νέου είναι το πρώτο βήμα της επιστροφής στην («πληγωμένη», έστω) κανονικότητα. Μπορεί η πανδημία να συνεχίζει να δείχνει τα κοφτερά της δόντια σε όλο τον πλανήτη, όμως πλέον έχουμε μάθει να ζούμε μαζί της και είμαστε έτοιμοι για το επόμενο βήμα – έστω κι αν αυτό αργήσει να (ξανα)γίνει, δεδομένης της κατάστασης.
Αναφερόμαστε, φυσικά, στο να επιτραπούν τα ταξίδια ή τουλάχιστον οι μικρές αποδράσεις, όταν αυτό θα είναι, εξυπακούεται, απολύτως ασφαλές. Ο λόγος που προσβλέπουμε σε κάτι τέτοιο, απλός: θέλουμε να πάμε, βλέπετε, μέχρι την ορεινή Αρκαδία. Και πιο συγκεκριμένα, μέχρι την Καρύταινα…
Ο παραδοσιακός οικισμός του πεντοχίλιαρου με την πλούσια ιστορία
Το ξέρετε, δηλαδή, για την ακρίβεια, το έχετε πιάσει στα χέρια σας αρκετές φορές, ιδίως από τότε που βγήκε το δεκαχίλιαρο και το «εκτόπισε» από την κορυφή του πιο ακριβού χαρτονομίσματος. Για να είμαστε ακριβέστεροι, το έχετε προλάβει αν διανύετε την Τρίτη δεκαετία της ζωής: ο λόγος για το λατρεμένο πεντοχίλιαρο, το οποίο στο μπροστά του μέρος είχε τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Στο πίσω μέρος, όμως, θυμάστε τι έδειχνε; Επειδή δεν απαντάτε, ας το πάρει το ηλεκτρονικό ποτάμι: ήταν ο λόφος της Καρύταινας με το φραγκικό κάστρο στην κορυφή του και το πέτρινο γεφυράκι του Αλφειού στα… πόδια του. Η Καρύταινα αποτελούσε το ορμητήριο του Κολοκοτρώνη και υμνήθηκε πλείστες φορές από τον Καζαντζάκη, καθώς πέραν της προφανούς ομορφιάς της έχει πολύ πλούσια ιστορία.
Αναφέρεται για πρώτη φορά τον 13ο αιώνα, στα χρόνια της Φραγκοκρατίας στη χώρα μας. Την περίοδο εκείνη υπήρξε πρωτεύουσα μίας από τις βαρονίες των Φράγκων. Ήταν τότε που χτίστηκε το κάστρο-σήμα κατατεθέν του σημερινού χωριού, το οποίο προσέδωσε στο μέρος στρατηγική σημασία και το οχύρωσε σε σημαντικό βαθμό. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης το επέλεξε ως το ορμητήριό του κατά του Ιμπραήμ το 1826, με την Καρύταινα να διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο κατά την Ελληνική Επανάσταση.
Λιθόκτιστα δρομάκια, πέτρινα σπίτια, πανταχού παρούσα φύση
Φτάνοντας στο σήμερα, η Καρύταινα (και όχι «Καρίταινα», όπως λανθασμένα γράφεται πολλές φορές) είναι ένας προστατευμένος παραδοσιακός οικισμός, από εκείνους που σε κάνουν να υποκλίνεσαι ξανά και ξανά στην εντυπωσιακή εικόνα τους. Χτισμένη σε υψόμετρο σχεδόν 600 μέτρων και απέχοντας περίπου 50 χιλιόμετρα από την Τρίπολη, η Καρύταινα έχει να «επιδείξει» ορισμένα από τα πιο όμορφα πέτρινα σπίτια (τα περισσότερα εκ των οποίων έχουν χτιστεί των 19ο αιώνα) που συναντάει κανείς σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Τα λιθόστρωτα σοκάκια τους τής χαρίζουν μια παραμυθένια διάσταση που αιχμαλωτίζει το μάτι του επισκέπτη, ενώ το φραγκικό κάστρο, παρά το γεγονός πως πλέον είναι μισογκρεμισμένο, στέκει αγέρωχο πάνω απ’ όλα και δίνει την αίσθηση πως… ίπταται. Η θέα από εκείνο το σημείο είναι απλά εκπληκτική και αξίζει να πάει κανείς έως πάνω απλά για να την απολαύσει.
Για τους λάτρεις των εκκλησιαστικών κτηρίων επιβάλλεται σίγουρα μια επίσκεψη στην κεντρική πλατεία, εκεί που δεσπόζει η Ζωοδόχος Πηγή και είναι ένα από τα σημαντικότερα κτίσματα του χωριού Πέραν αυτής ξεχωρίζει και η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, χτισμένη τον 17ο αιώνα, ενώ υπάρχει και η Παναγιά στο Κάστρο ή «εκκλησιά του Κολοκοτρώνη» με αξιόλογα μαρμάρινα κιονόκρανα, διακοσμημένα σύμφωνα με τη βυζαντινή παράδοση.
Πέραν όλων αυτών, πολύ κοντά είναι και ο Αλφειός ποταμός με τη «γέφυρα του πεντοχίλιαρου» που προαναφέραμε, ο οποίος προσδίδει έναν βαθύ μπλε τόνο απαράμιλλης ομορφιάς στην περιοχή. Φυσικά, όταν μιλάμε για ορεινό χωριό, το πράσινο δε λείπει από τον εκπληκτικό καμβά. Η Καρύταινα δε θα μπορούσε ν’ αποτελεί εξαίρεση, μιας και παντού ολόγυρα απλώνεται πληθώρα θαλερών δέντρων, τα οποία συμπληρώνουν ιδεατά το συνολικό σκηνικό.
Ράφτινγκ, καγιάκ, υπέροχοι ξενώνες και γευστικό φαγητό
Πέραν της ιστορίας και της αδιαμφισβήτητης ομορφιάς της, η Καρύταινα ενδείκνυται και για όσους έχουν μια κλίση στον «εναλλακτικό» αθλητισμό. Ξεκινώντας (εννοείται την περίοδο προ πανδημίας) από τον Λούσιο ποταμό ή τον Αλφειό και σε διαδρομές που φτάνουν τα 10 χιλιόμετρα περίπου, μπορεί κανείς να απολαύσει στο έπακρο όσο ράφτινγκ και καγιάκ τραβάει η περιπετειώδης ψυχή του.
Στον Καρύταινα, επίσης, μπορεί κανείς να μείνει σε παραδοσιακούς ξενώνες και να φάει, ιδίως τον χειμώνα, ορισμένα από τα πιο γευστικά πιάτα που ζητάμε όλοι μας όταν έξω έχει τόσο κρύο! Αλήθεια, σκέφτεστε κάτι καλύτερο από μια μικρή εκδρομή εκεί μόλις επιστρέψουμε στην, υποτυπώδη έστω, κανονικότητα; Το φανταστήκαμε: Ούτε εμείς…
