Οι καιρικές εξελίξεις μας αναγκάζουν να κατεβάσουμε τον πήχυ στους 210 χιλ. τόνους ή και ακόμη λιγότερους από τους 240 χιλ. των προηγούμενων εκτιμήσεων. Αυτοί οι λιγότεροι 30 χιλιάδες τόνοι μεταφράζονται σε απώλεια εισοδήματος περί τα 75 εκ. ευρώ, ποσό διόλου ευκαταφρόνητο σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
του Βασίλη Ζαμπούνη στο olivenews.gr
Στο τεύχος του περιοδικού Ελιά & Ελαιόλαδο που κυκλοφορεί γράφαμε: «Για την ελαιοκομική περίοδο 2020/21 οι εκτιμήσεις παραγωγής ελαιολάδου κυμαίνονται στους 230-240 χιλ τόνους, με την προϋπόθεση ότι θα βρέξει όσο πιο γρήγορα γίνεται, αλλιώς δεν αποκλείονται οι 210 ή και λιγότεροι χιλιάδες τόνοι. Οι υψηλές θερμοκρασίες και υγρασίας που επικρατούν, έχουν «βράσει και στεγνώσει» τον ελαιόκαρπο, απειλούν να μειώσουν την ποσότητα (χαμηλές αποδόσεις ελαιοτριβείων) και να υποβαθμίσουν την ποιότητα λόγω μυκητολογικών ασθενειών (γλοιοσπόριο)».
Πράγματι, οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών μας αναγκάζουν να κατεβάσουμε τον πήχυ στους 210 χιλ. τόνους ή και ακόμη λιγότερους. Αυτοί οι λιγότεροι 30 χιλιάδες τόνοι μεταφράζονται σε απώλεια εισοδήματος περί τα 75 εκ. ευρώ, ποσό διόλου ευκαταφρόνητο σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
Αν δει κανείς την εικόνα ανά Περιφέρειες, η Κρήτη πάει καλά, ποσοτικά και ποιοτικά. Οι πρόσφατες βροχές και τα χαλάζια έκαναν μεν κάποιες ζημιές πολύ όμως τοπικά περιορισμένες. Σιγά-σιγά τα ελαιουργεία άρχισαν να αλέθουν με ικανοποιητικά αποτελέσματα.
Οι αρχικές «ακρότητες» με τόσο πρώιμους ελαιόκαρπους, που έδιναν απαράδεκτα ελαιόλαδα λόγω ουβαόλης, ερυθροδιόλης (δηλαδή πυρηνέλαια), κακών οργανοληπτικών λόγω πικράδας και ασύμφορα χαμηλών αποδόσεων, ξεπεράστηκαν γρήγορα. Ευτυχώς, η φύση ξέρει και μπορεί να προστατεύσει το πραγματικό εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο ως πολύπλευρα υγιεινό τρόφιμο που είναι, από τις εκκεντρικότητες όσων προσπαθούν να πείσουν ότι αποτελεί «φάρμακο».
Η Πελοπόννησος καθυστερεί, το Βόρειο Αιγαίο έχει μία καταστροφική χρονιά και οι περιοχές της επιτραπέζιας ελιάς σε Κεντρική και Βόρειο Ελλάδα αποτελούν έναν άγνωστο Χ καθώς είναι άγνωστο τι έκταση θα πάρει το φαινόμενο της ελαιοποίησης επιτραπέζιων ελιών λόγω ψιλών μεγεθών και χαμηλών τιμών.
Οι τιμές των ελαιολάδων στην Ελλάδα έχουν σταματήσει μεν να υποχωρούν όμως δεν υπάρχει και κάποια θεαματική άνοδος λόγω υψηλών περυσινών αποθεμάτων και μειωμένης ιταλικής ζήτησης. Αντιθέτως παρατηρούμε μια σταθερή άνοδο στην Ισπανία λόγω καθυστέρησης της συγκομιδής.
Αν συνυπολογίσουμε και τα όσα έχουμε εδώ και πολύ καιρό γράψει τότε επιβεβαιώνεται ότι η εμπορική περίοδος 2020/21 θα είναι μια χρονιά ισορροπίας, πλην εξαιρετικών εκπλήξεων.
