Φανερά ήταν άλλη μία συνέντευξη που ο Δημήτρης Διαμαντίδης δεν ήθελε να δώσει. Ή, αν είχε τη δυνατότητα, θα προσπαθούσε (εμπειρικά γράφοντας) να την αποφύγει. Από τη στιγμή, πάντως, που ως ambassador της Stoiximan.gr κάθισε στο ίδιο τραπέζι με τους Betarades δεσμεύτηκε πως θα είναι -πάνω απ’ όλα- ειλικρινής, διότι η ευγένεια ούτως ή άλλως δεν ήταν διαπραγματεύσιμη. Δεσμεύτηκε κυρίως για να μην χρειαστεί να πιει από το αλατόνερο του ποτηριού σε κάθε ερώτηση δεν θ’ απαντούσε.
Αφού πρώτα μίλησε για το Last Dance και ακολούθως ονομάτισε μεταξύ άλλων α) τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους ως τον συμπαίκτη του που έπινε περισσότερο, β) τον Βασίλη Σπανούλη ως τον πιο προληπτικό (“είχε πολλά όπως αυτό με τις παντόφλες“) και γ) τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς ως τον χειρότερο προπονητή στα χρόνια μετά τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ο ‘3D’ ήρθε στην ολίγον τι άχαρη θέση να ξεχωρίσει τον συμπαίκτη με τον οποίο ήταν αδύνατο να συνεννοηθεί.
Ήταν τόσο προβληματική η μεταξύ τους συνεργασία τους που ο Διαμαντίδης δεν θυμόταν καν “το όνομα του Αμερικάνου που είχαμε στον Παναθηναϊκό“, δεν θυμόταν καν “ποια χρονιά” συνέβη όλο αυτό. Του δόθηκε η βοήθεια του τηλεφώνου, σαν να έπαιζε στον ‘Ποιος θέλει να γίνει Εκατομμυριούχος’ και κάλεσε τον Δημήτρη Κοντό, επί σειρά ετών ρεπόρτερ του ‘τριφυλλιού’ σε διάφορα μέσα ενημέρωσης. “Είχαμε ένα σύστημα το duck κι αυτός έλεγε κουάξ-κουάξ“, ανέφερε ο παλαίμαχος πόιντ γκαρντ καταλήγοντας εν μέσω κουβέντας πως “ο Χάντερ ήταν“.
Τον (εκείνη την περίοδο 22χρονο) Βινς Χάντερ θα μπορούσε να εννοεί. Αυτή ήταν η αρχική μας εντύπωση. Αλλά δεν ήταν αυτός. Ο Διαμαντίδης αναφερόταν στον Μπράντον Χάντερ της σεζόν 2005-06, ο οποίος δεν πρόλαβε ν’ αγωνιστεί σε περισσότερα από 4 παιχνίδια, 2 στο πρωτάθλημα και 2 στην Ευρώπη.
Ο γεννημένος στο Σινσινάτι Αμερικανός ήταν ένας δυναμικός πάουερ φόργουορντ, δίμετρος στο μπόι, με έφεση στο ριμπάουντ από τα κολεγιακά χρόνια του στο Οχάιο. Το 2003 έγινε draft στο Νο56 από τους Μπόστον Σέλτικς και στις πρώτες δύο σεζόν του ως επαγγελματίας αγωνίστηκε σε 70 παιχνίδια του ΝΒΑ. Στο ‘τριφύλλι’ εντάχθηκε τον Γενάρη του 2006, έκανε ντεμπούτο στις 21, σε νίκη επί του Ηρακλή πετυχαίνοντας 6 πόντους, αλλά την 1η Φλεβάρη, στην αναμέτρηση με τη γαλλική Πο Ορτέζ, τραυματίστηκε σοβαρά στο χέρι και το μηνιαίο, δοκιμαστικό, συμβόλαιο που είχε υπογράψει δεν ανανεώθηκε.
Αφού πρώτα αποθεραπεύτηκε, βρήκε δουλειά στην ιταλική Νάπολι για το φινάλε εκείνης της σεζόν, προτού συνεχίσει σε Λιβόρνο και Μπιέλα με καλά νούμερα. Έπαιξε κατόπιν στο Πουέρτο Ρίκο, επέστρεψε στην Ιταλία, στο Ισραήλ, στη Γερμανία, στη Λετονία και στη Γαλλία, προτού τερματίσει τη διαδρομή του στο πρωτάθλημα της Ουρουγουάης. Τελειώνοντας την καριέρα του, έλαβε άδεια ατζέντη παικτών, ασκώντας παράλληλα τη δραστηριότητα του μεσίτη ακινήτων. Συνέχισε δηλαδή, να υπάρχει στον χάρτη. Μπασκετικό ή μη.
