Μπορεί οι μεγάλες πόλεις και τα κοσμοπολίτικα νησιά να κερδίζουν τις εντυπώσεις των επισκεπτών τους ωστόσο υπάρχουν και εκείνοι οι μικροί προορισμοί, παραδοσιακά χωριά και οικισμοί που προσφέρουν υπέροχες εικόνες σε όσους τα επισκεφθούν.
Το περιοδικό Travel+Leisure κάνει μια βόλτα σε άγνωστους ευρωπαϊκούς οικισμούς και αναδεικνύει τους καλύτερους, ανάμεσά τους και δύο ελληνικοί που ήδη αγαπάμε… Δείτε λοιπόν τη λίστα με τα 15 καλύτερα χωριά – και τα 2 ελληνικά, που είναι η Φολέγανδρος και η Καρδαμύλη στη Μάνη, στη 10η και 15η θέση αντίστοιχα.
Giornico, Ελβετία
Kotor, Μαυροβούνιο
Bolgheri, Ιταλία
Staufen im Breisgau, Γερμανία
Lavenham, Μεγάλη Βρετανία
Aberdour, Σκωτία
Norcia, Ιταλία
Roundstone, Ιρλανδία
Chassignolles, Γαλλία
Χώρα, Φολέγανδρος, Ελλάδα
Getaria, Ισπανία
Marvão, Πορτογαλία
Terschelling, Ολλανδία
Tisvildeleje, Δανία
Καρδαμύλη, Ελλάδα
Απάντηση στον κ. Ν. Δένδια Υπουργό Εξωτερικών
Βαρύγδουπες δηλώσεις έκανε πριν μερικές ημέρες ο κ. Ν. Δένδιας λέγοντας πως «η Ελλάδα δεν θα γίνει το σκυλί του Παβλόφ της Τουρκίας», δεν θα «τσιμπάει», δηλαδή, στις Τουρκικές προκλήσεις. Όμως, αν αντιστρέψουμε το επιχείρημα, τότε η Τουρκία γίνεται το σκυλί του Παβλόφ της Ελλάδος, αφού βλέποντας πως η Ελλάδα δεν αντιδράει, της τρέχουν τα σάλια με αποτέλεσμα να επεκτείνει τις δράσεις της όλο και περισσότερο. Αυτήν ακριβώς την σχέση δράσης αντίδρασης εξηγεί, ποιός άλλος, ο Θουκυδίδης, ή αν προτιμάτε, ο Victor Davis Hanson, στο βιβλίο του “A War Like No Other: The Peloponnesian War.”
Αλήθεια, κάποια στιγμή, κάποιος θα πρέπει να εξηγήσει στον κ. Ν. Δένδια πως ο Ελληνικός λαός δεν αποτελείται από ποπολάρους ή αποκλειστικά από τηλεσχολιαστές των Λιστών Πέτσα οι οποίοι ακούν με ανοιχτό το στόμα τις αναλύσεις των υπεροπτών διεθνολόγων του καναπέ από τους οποίους βρίθει το κόμμα της ΝΔ-ΠΟΤΑΜΙ, ακριβώς όπως βρίθουν οι ΣΥΡΙΖΑ από «πανεπιστημιακούς».
Το κομβικό σημείο της εξωτερικής πολιτικής των τελευταίου διαστήματος όσον αφορά στις αντιδράσεις της Ελλάδος είναι το λεγόμενο «παράνομο Τουρκολιβυκό Μνημόνιο» το οποίο έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία. Έκτοτε η Ελλάδα φαίνεται να τρέχει ασθμάνουσα. Έκανε μια συμφωνία με την Ιταλία την οποία η προηγούμενη κυβέρνηση δεν έκλεινε επειδή δεν την θεωρούσε συμφέρουσα, έκανε μία τμηματική συμφωνία με την Αίγυπτο με διαφορά ποσοστών (ας μην ανοίξουμε αυτή την κουβέντα), ενώ μέσα σε μια νύχτα μάθαμε και τον στρατηγό Χαφτάρ, τον οποίο μάλιστα φέραμε και στην Αθήνα, ενώ η ΕΡΤ (ναι, η ΕΡΤ) ξεκίναγε τα δελτία της με τα νεότερα από το μέτωπο της Λιβύης και τον στρατάρχη (!) Χαφτάρ. Και εδώ είναι η πρώτη από τις τρείς απορίες που θα θέσω.
Τον στρατηγό Χαφτάρ μπορεί να μην τον ήξερε κανείς στα δελτία ειδήσεων, εγώ όμως τον γνώριζα, επειδή τον ανέφερε περιοδικά ο Economist, του οποίου είμαι συνδρομητής. Διάβασα κάπου πως ένας από τους λόγους που το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο εμφανίστηκε ξαφνικά, με αποτέλεσμα τον απόλυτο αιφνιδιασμό της Αθήνας, ήταν πως δεν είχαμε πρέσβη στην Τρίπολη, για μεγάλο χρονικό διάστημα, το οποίο διάστημα ανήκει κυρίως στην προηγούμενη κυβέρνηση. Δεκτόν, μέχρι ένα σημείο. Υπήρχαν ταραχές. Και σίγουρα δεν μπορούμε να συγκριθούμε με την Τουρκία σε αυτό τον τομέα. Εννοώ, αυτοί δεν πτοούνται από ταραχές. Όμως, τα μάτια και τα αυτιά της Ελλάδος στο εξωτερικό αποτελούν μόνο οι πρέσβεις; Ακόμη και σε χώρες τόσο δίπλα σε εμάς όπου γνωρίζουμε πως η Τουρκία αλωνίζει; Επαναλαμβάνω, το λεγόμενο Τουρκολιβυκό Μνημόνιο δεν το είχε προβλέψει απολύτως κανείς από Ελληνικής πλευράς.
Απορία δέυτερη. Αξιότιμε κ. Ν. Δένδια, η Ελλάδα δεν θα γίνει σκύλος του Παβλόφ στους τακτικισμούς της Τουρκίας, μόνο που η Τουρκία έχει συγκεκριμένη στρατηγική, η Ελλάδα τι είδους στρατηγική έχει όταν την μία ημέρα ο υπουργός εξωτερικών κάνει δηλώσεις για επέκταση των μιλίων νοτίως της Κρήτης και την επόμενη το Μαξίμου τον διαψέυδει. Αν το Υπουργείο Εξωτερικών και το Μαξίμου έχουν διαφορετικές μεταξύ τους στρατηγικές τότε η Ελλάδα δεν έχει ενιαία στρατηγική;
Απορία τρίτη. Γιατί όλα αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο ενάμισι χρόνο δεν συνέβαιναν με την προηγούμενη κυβέρνηση;
ΥΓ.1 θεωρώ την αναλογία με τα σκυλιά του Παβλόφ το λιγότερο τραγική, ο Παβλόφ βασάνιζε με φρικτό τρόπο σκυλιά τα οποία στην συνέχεια πέθαιναν, για να αποδείξει κάτι που με λίγο κόπο μπορούν να το αντιληφθούν μέχρι και τα παιδάκια, ότι και να λένε οι ψυχολόγοι. Στην συνέχεια, δε, πούλαγε το γαστρικά υγρά των σκύλων σαν θεραπευτικά ματζούνια.
ΥΓ.2 Ο Professor Donald Kagan του πανεπιστημίου Yale, στην σειρά διαλέξεων του Yale σχετικά με τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, αναφέρει πως «ο Περικλής δεν πίστευε στην διπλωματία των λεξεων αλλά στην διπλωματία των πράξεων».