Όταν βάζεις… το κάρο μπροστά από το άλογο στον τουρισμό
Αυτοί που σχεδίαζαν τον τουρισμό ως μονοκαλλιέργεια για την ανάπτυξη της Ελλάδας είχαν… ξεχάσει τον τρόπο και τον κόπο που θέλει μια τέτοια (σ.σ. λανθασμένη) απόφαση. Για κάποιους άγνωστους λόγους ξεκίνησαν ανάποδα, πουλώντας ακόμα και μέχρι σήμερα το “ήλιος και θάλασσα”. Δεν έδωσαν καμία βαρύτητα στις υποδομές.
Έτσι, ακόμα και στη Μεσσηνία βλέπουμε ότι έβαλαν μπροστά από το άλογο το κάρο. Προσπάθησαν να πουλήσουν τουρισμό, χωρίς η περιοχή να διαθέτει τις βασικότερες υποδομές. Καθαριότητα, ύδρευση, αποχέτευση. Κι αυτά τα προβλήματα τα συναντάμε μπροστά μας ακόμα και φέτος. Το παράδειγμα του Δήμου Δυτικής Μάνης είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά.
Η κατάσταση στο Δήμο Δυτικής Μάνης
Η καλοκαιρινή περίοδος μπορεί να έφτασε στο Δήμο Δυτικής Μάνης, όμως μαζί της ήρθε και το χρόνιο πρόβλημα λειψυδρίας. Στην περιοχή η οποία κατακλύζεται από επισκέπτες και τουρίστες, το πρόβλημα είναι έντονο και, μάλιστα, δεν έχει να κάνει μόνο με τη λειψυδρία, αλλά και με την ποιότητα νερού που διοχετεύεται στο δίκτυο.
Όπως επισημαίνει στο ypodomes.com και στον Νίκο Καραγιάννη ο αντιδήμαρχος Τεχνικού Προγράμματος του Δήμου Δυτικής Μάνης, Ευάγγελος Ανδροβιτσανέας, το πρόβλημα έχει δύο σκέλη: έλλειψη ικανής ποσότητας νερού αλλά και ποιότητα δικτύου. Αναφορικά με το πρώτο, το χειμώνα η έλλειψη νερού είναι μικρότερη καθώς οι μόνιμοι κάτοικοι αγγίζουν τους 7.000, όμως το καλοκαίρι ο αριθμός αυτός σύμφωνα με υπολογισμούς του Δήμου φτάνει και ξεπερνά τους 40.000.
Αρκετοί για να καλύψουν το πρόβλημα της έλλειψης νερού έχουν κατασκευάσει δεξαμενές όπου είτε πληρώνονται με βρόχινο νερό είτε καλύπτεται με βυτία. Κάποιες επιχειρήσεις καταφεύγουν στη λύση των βυτίων το καλοκαίρι για να μην ξεμείνουν από νερό.
Το κόστος ανά κυβικό είναι αρκετά σημαντικό και ποικίλει ανάλογα με τον προμηθευτή, πάντως χαρακτηρίζεται ως ακριβή λύση. Είναι, όμως, μια λύση ανάγκης για να καλύψει η περιοχή τις ανάγκες ύδρευσης που δημιουργούνται το καλοκαίρι.
Παράλληλα, η οικιστική ανάπτυξη που παρατηρείται στην περιοχή δημιουργεί επιπρόσθετη πίεση στην παρατηρούμενη λειψυδρία, καθώς κάποιες από τις νέες αναπτύξεις περιλαμβάνουν πισίνες, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ακόμα μεγαλύτερη ζήτηση σε νερό, ειδικά το καλοκαίρι.
Το ζήτημα της ποιότητας του νερού
Όπως τονίζει ο κ. Ανδροβιτσανέας, παρότι υπάρχει ικανοποιητική ποιότητα νερού από τις πηγές, όταν αυτό αναμειγνύεται με εκείνο από τις γεωτρήσεις, αυξάνεται η αλατότητά του, με αποτέλεσμα να μην είναι πόσιμο. Ταυτόχρονα, η κατάσταση των δικτύων και η διανομή τους επίσης είναι ένα συνδεδεμένο πρόβλημα.
Για αυτό το λόγο πριν από δέκα μήνες ο Δήμος Δυτικής Μάνης απευθύνθηκε στο Πολυτεχνείο για μια ολοκληρωμένη προσέγγιση στο θέμα της υδροδότησης Δυτικής Μάνης. Στην περιοχή ήρθε μια ομάδα, έγινε μια έρευνα και σήμερα έχουν καταλήξει σε κάποια πρώτα συμπεράσματα.
Το ερευνητικό έργο του ΕΜΠ συνεχίζεται, όμως, ενώ τα πρώτα ευρήματα αυτής της έρευνας παρουσιάστηκαν σε δύο συνέδρια, το ένα στο Μονπελιέ και το άλλο στη Βιέννη.
“Αναμένουμε πλέον από το Πολυτεχνείο να μας παραδώσει το πόρισμά του για να μπορέσουμε να κινηθούμε αναλόγως. Στόχος μας είναι να διεκδικήσουμε κονδύλια για την ολιστική λύση του προβλήματος της περιοχής” σημειώνει χαρακτηριστικά ο κ. Ανδροβιτσανέας.
Η σημερινή κατάσταση
Ο Δήμος Δυτικής Μάνης αποτελείται από δύο Δημοτικές Ενότητες. Η Δημοτική Ενότητα Λεύκτρου υδροδοτείται από τις πηγές του Βυρού (Ταΰγετος), από τρεις κύριες γεωτρήσεις και επιπλέον από κάποιες μικρότερες πηγές που υδροδοτούνται ορεινοί οικισμοί.
Η Δημοτική Ενότητα Αβίας υδροδοτείται από τις πηγές του Ριντόμου (Ταΰγετος) ενώ συγκεκριμένοι οικισμοί υδροδοτούνται από κάποιες μικρότερες πηγές και ένα μικρό τμήμα της Δημοτικής Ενότητας εξυπηρετείται από το δίκτυο της Καλαμάτας.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στη Δημοτική Ενότητα Λεύκτρου που έχει και τη μεγαλύτερη τουριστική ανάπτυξη.
Το δίκτυο της περιοχής
Το σημερινό δημοτικό δίκτυο ύδρευσης αποτελείται από τη συνένωση των κοινοτικών δικτύων της προ καλλικράτειας συνένωσής τους. Στην πλειοψηφία τους πρόκειται για αυτόνομα αντικατεστημένα δίκτυα, τα οποία όμως μεταγενέστερα, αφενός, συνενώθηκαν μερικώς και προχείρως μεταξύ τους, αφετέρου έχουν επεκταθεί λόγω της έντονης ανοικοδόμησης χωρίς τις προσήκουσες μελέτες, ενώ το έντονο ανάγλυφο της περιοχής δυσχεραίνει την απρόσκοπτη παροχή νερού σε όλους τους οικισμούς.
Έτσι σήμερα αγωγοί παλαιών προδιαγραφών είναι συνδεδεμένοι με αγωγούς νεώτερων προδιαγραφών, ενώ οι δεξαμενές συλλογής είναι στην πλειοψηφία τους κατασκευασμένες δεκαετίες πριν. Το κεντρικό δίκτυο που μεταφέρει το νερό από τις πηγές του Ταϋγέτου είναι παλαιωμένο με άμεσες συνέπειες τόσο στην απώλεια ποσότητας όσο και στην τελική ποιότητα του νερού που διοχετεύεται.
Η λύση που φαίνεται να προκρίνεται είναι αυτή της λιμνοδεξαμενής
Σύμφωνα με την Τεχνική Έκθεση που συντάχθηκε από τη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ, Τομέα Υδατικών Πόρων και Περιβάλλοντος, υπήρξε αναζήτηση εναλλακτικών προτάσεων αντιμετώπισης του ζητήματος. Όπως αναφέρεται, η βέλτιστη, μακροχρόνια λύση για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας είναι η κατασκευή λιμνοδεξαμενών, με σκοπό την αξιοποίηση των επιφανειακών υδάτων.
Για το σκοπό αυτό πραγματοποιήθηκε εκπαιδευτική επίσκεψη στη Δυτική Μάνη, ώστε να ελεγχθεί αν οι προτεινόμενες θέσεις λιμνοδεξαμενών μπορούν να έχουν και πρακτική ισχύ σε ένα πρώτο διαχειριστικό στάδιο.
Η φετινή κατάσταση σύμφωνα με το δήμαρχο
Με αφορμή το παραπάνω ρεπορτάζ το “Θ” επικοινώνησε με το δήμαρχο Δημήτρη Γιαννημάρα. Σύμφωνα με όσα μας είπε, το πρόβλημα με την ύδρευση της Δυτικής Μάνης πάει πίσω δεκαετίες, αλλά η σημερινή Δημοτική Αρχή δεν έχει καθίσει με… σταυρωμένα τα χέρια.
Πέραν της συνεργασία με το Πολυτεχνείο, έχει προχωρήσει σε εργασίες αντικατάστασης του εξωτερικού δικτύου ύδρευσης, καθώς παρουσίαζε πολλά προβλήματα, με αποτέλεσμα να υπάρχουν διακοπές νερού ημερών σε διάφορες περιοχές.
Παράλληλα, προχωρά σε ιδιωτική γεώτρηση στο Λεύκτρο, ενώ περιμένει τη χρηματοδότηση της μελέτης για τις πηγές του Βυρού από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Επίσης, υπάρχει μελέτη για χρησιμοποίηση μίας ακόμα πηγής.
Τέλος, ο κ. Γιαννημάρας σημείωσε ότι περιμένει την ολοκλήρωση του έργου αντικατάστασης του κεντρικού αγωγού ύδρευσης του Δήμου Καλαμάτας, διότι μέσω αυτού, με ένα μικρότερο (Φ300), θα υδροδοτηθεί και η παραλιακή ζώνη μέχρι τις Κιτριές.
