Υπάρχουν ακόμη μερικές προκλήσεις που πρέπει να ξεπεραστούν προτού τα ψηφιακά συστήματα «μετάδοσης» της κίνησης αποκτήσουν νόημα για τη μαζική παραγωγή των e-bike.
Η ιδέα ενός συστήματος μετάδοσης κίνησης χωρίς αλυσίδα, υπάρχει εδώ και πολύ καιρό, αλλά τώρα κερδίζει εκ νέου την προσοχή της αγοράς. Αντίθετα, χρησιμοποιούνται ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά εξαρτήματα για τη μετάδοση ισχύος από τον οδηγό στους τροχούς, όπως αυτά που παρουσίασε η Canyon στο φουτουριστικό πρωτότυπο.
Η ιδέα πίσω το σύστημα μετάδοσης χωρίς αλυσίδα είναι σχετικά απλή, και φυσικά φέρει αρκετά πλεονεκτήματα. Περιλαμβάνει μια γεννήτρια στο στρόφαλο που μετατρέπει την δύναμη που ασκεί ο ποδηλάτης στο πεντάλ σε ηλεκτρική ενέργεια. Αυτή στη συνέχεια μεταδίδεται μέσω δύο καλωδίων σε έναν κινητήρα στους τροχούς, οι οποίοι κινούν το ποδήλατο προς τα εμπρός.
Ορισμένα ηλεκτρικά εξαρτήματα είναι υπεύθυνα για τον έλεγχο της μετάδοσης ισχύος και την ομαλή λειτουργία του συστήματος. Αν και μπορεί να φαίνεται σαν μια φουτουριστική ιδέα, τα ηλεκτρονικά συστήματα μετάδοσης βρίσκονται σε εξέλιξη από τη δεκαετία του 1970.
Τα πλεονεκτήματα ενός τέτοιου συστήματος είναι πολλά: ένα από τα κύρια είναι η απουσία της αλυσίδας. Χωρίς αυτή, δεν υπάρχει φθορά του συστήματος μετάδοσης κίνησης, δεν υπάρχουν λερωμένα δάχτυλα και απαιτεί λιγότερη συντήρηση.
Αυτό κάνει τα ηλεκτρονικά e-bike ιδανικά για όλες τις καιρικές συνθήκες και κατάλληλα για εταιρείες ενοικίασης ποδηλάτων. Όσον αφορά τις αλλαγές ταχυτήτων, ένας «ψηφιακός» δίσκος προσφέρει άπειρες σχέσεις και μπορεί να προσαρμοστεί αυτόματα στον ποδηλάτη.
Αυτό είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο στους άπειρους ποδηλάτες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες με τις χειροκίνητες αλλαγές σχέσεων. Επιπλέον, το ηλεκτρονικό σύστημα μετάδοσης κίνησης μπορεί να περιλαμβάνει μπαταρία ή έναν υπερπυκνωτή. Αυτό διευκολύνει την εκκίνηση από όρθια στάση ή την κίνηση σε δρόμους με κλίση. Μπορεί επίσης να ανακτήσει ενέργεια μέσω συστήματος ανάκτησης, αυξάνοντας περαιτέρω την αυτονομία του.
Προς το παρόν όμως, η αποτελεσματικότητα της μονάδας αποτελεί το μεγάλο πρόβλημα. Και αυτό γιατί η μετατροπή της μηχανικής σε ηλεκτρική ενέργεια και αντίστροφα οδηγεί σε απώλειες ισχύος.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ένα ηλεκτρονικό σύστημα μετάδοσης κίνησης μπορεί να χάσει έως και το 20% της ισχύος μέχρι το ηλεκτρομοτέρ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα σημαντικά χαμηλότερο επίπεδο απόδοσης σε σύγκριση με τις συμβατικές αλυσίδες μετάδοσης κίνησης. Σε επίπεδο έδαφος, η «ψηφιακή» κίνηση μπορεί να κάνει τον ποδηλάτη να οδηγεί περίπου 17% πιο αργά σε σχέση με ένα ποδήλατο με αλυσίδα. Η διαφορά γίνεται ακόμα πιο μεγάλη στις ανηφόρες.
Ένα άλλο μειονέκτημα των ψηφιακών συστημάτων μετάδοσης είναι το βάρος τους. Τα επιπλέον εξαρτήματα, συμπεριλαμβανομένου του κινητήρα, του εναλλάκτη και της καλωδίωσης, προσθέτουν επιπλέον φορτίο στο ποδήλατο.
Συγκεκριμένα, ο κινητήρας πρέπει να είναι αρκετά δυνατός ώστε να αντισταθμίζει την έλλειψη μηχανικής σύζευξης μεταξύ των πεντάλ και του πίσω τροχού, που με τη σειρά του όμως συμβάλλει στο συνολικό βάρος. Κατά συνέπεια, τα ψηφιακά συστήματα μετάδοσης της κίνησης είναι λιγότερο κατάλληλα για ποδήλατα βουνού, όπου το βάρος αποτελεί καθοριστικό παράγοντα.
