Τοπικά Νέα

Βάσω Μαρίνη: “Μια οφειλόμενη απάντηση στον κο Τεριζάκη”

Μια  οφειλόμενη απάντηση  στον  κο Τεριζάκη .

Κατά αρχάς  ήθελα να τονίσω  ότι,  γράφοντας   το άρθρο  « τι άλλο θα δούμε;»  δεν είχα   σκοπό   να καταπιαστώ  διεξοδικά με τον χαρακτήρα της επανάστασης του 1821 (εξ άλλου δεν θεωρώ το  εαυτό μου επαρκή γιαυτό )  αλλά να αναφερθώ στο γεγονός ότι κατά  την γνώμη μου η κα  Αγγελοπούλου δεν εκφράζει το πνεύμα  του 1821.

Έτσι  δεν  θα   αντικρούσω  το πόνημα του κου Τεριζάκη, λέξη προς λέξη, πράγμα που ίσως να είναι λίγο βαρετό για τους αναγνώστες  αλλά θα  αναφερθώ  μόνο σε μερικά του σημεία.

  1. Αφού ο κος Τεριζάκης αγαπά τις πηγές  αποκλείεται να αγνοεί αυτά που  υπαγόρευσε ο Κολοκοτρώνης στον Γ. Τερτσέτη  για την Γαλλική επανάσταση  όπου αναφέρει επί  λέξει: «H Γαλλική  επανάστασις και ο Ναπολέων  έκαμε κατά  την γνώμην μου  να ανοίξη  τα μάτια του κόσμου. Προτήτερα  τα έθνη δεν  εγνωρίζοντο , τους  βασιλείς  του ενόμιζον ως  θεούς της  γης  και ότι αν έκαμαν το έλεγαν καλά  καμωμένο. Διαυτό και είναι δυσκολότερο  να διοικήσης  τώρα   τον λαό».  Διήγησις  συμβάντων   της  Ελληνικής  φυλής  από τα  1770 έως  το 1836  Τύποις  Χ Νικολαίδου Φιλαδέλφεως  1846  σελ  49. (το  σύγγραμμα υπάρχει στο διαδίκτυο  σε e-Book ελεύθερο).  Επίσης  δεν μπορεί να αγνοεί  τον περίφημο λόγο του ιδίου, στους μαθητές  στην  Πνύκα το  έτος  1838, όπου αναφέρει:  «….Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ [αντιβασιλέα], έναν πατριάρχη, καί του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εις όλα τα μέρη. Η τρίτη τάξη, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέρνοντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμερα χειρότερα· διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια…» .
  2. Αναφέρει ο κος Τεριζάκης ότι δεν αφόρισε Εκκλησία η τον Ρήγα. Όταν γράφω «αφόρισε», δεν εννοώ τον αφορισμό με την  τυπική  εκκλησιαστική έννοια  αλλά ότι η εκκλησία είχε απολύτως εχθρική στάση  απέναντι του. Χαρακτηριστικό είναι ότι μετά τον μαρτυρικό θάνατο του ιδίου και τον συντρόφων του, ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε’ εξέδωσε  εγκύκλιο με την οποία προειδοποιεί τους μητροπολίτες για την κυκλοφορία του επαναστατικού εντύπου του Ρήγα. Το αντίγραφο της εγκυκλίου που εστάλη στον μητροπολίτη Σμύρνης Άνθιμο έχει διασωθεί και έτσι  διαβάζουμε σε αυτό: «συνέπεσε εις χείρας ημών εν σύνταγμα εις μίαν κόλλαν χαρτί ολόκληρον , μεγάλην , εις απλήν φράσιν ρωμαικήν, επιγραφόμενον «νέα πολιτική διοίκησις των κατοίκων της Ρούμελης, των μικρών εν τη μεσογείω νήσων και της Βλαχομπογδανίας» και ανεμνήθημεν του ποιμαντικού χρέους». Γι αυτό και του ζητάει να επαγρυπνεί «με ακριβείς έρευνας και εξετάσεις» για να μην κυκλοφορήσει στην επαρχία του το επικίνδυνο φύλλο: «Όθεν εντελλόμεθα σοι σφοδρώς να εγρηγορής όλαις δυνάμεσιν, εν πάσι τοις μέρεσι της επαρχίας σου…να μην παραμπέση τοιούτον σύνταγμα εις ανάγνωσιν τω χριστιανικώ εμπιστευθέντι σοι λαώ,…. ότι  υπάρχει σαθρότητος εκ των θολερών αυτού εννοιών, τοις δόγμασι της ορθοδόξου ημών πίστεως εναντιούμενον».
  3. Ο  Πατριάρχης, Ιεροσολύμων Ανθιμος, μετά τον θάνατο του Ρήγα,  έγραψε ένα πολυσέλιδο κείμενο απευθυνόμενο προς τους πιστούς με περιεχόμενο εμετικής εθελοδουλίας ονομαζόμενο «ΠΑΤΡΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ» όπου  μεταξύ άλλων αναφέρει «Αγαπητοί χριστιανοί πρέπει να θαυμάσουμε την άπειρον του θεού προς ημάς αγάπην. Δείτε τι οικονόμησεν ο ελεήμων πάνσοφος ημών Κύριος δια να φυλάξει αλώβητον την αγίαν και ορθόδοξον πίστιν ημών των ευσεβών και να σώσει πάντας. Ήγειρε εκ του μηδενός την ισχυράν αυτήν βασιλείαν των Οθωμανών, αντί της των Ρωμαίων ημών βασιλείας, η οποία είχεν αρχίσει τρόπον τινά να χωλαίνει εις τα της ορθοδόξου πίστεως φρονήματα και ύψωσε (ο θεός) την βασιλεία αυτή των Οθωμανών, περισσότερον από κάθε άλλην, δια να αποδείξει αναμφιβόλως, ότι θείω εγένετο βουλήματι και ουχί με δύναμη ανθρώπων…..  Κλείστε (λοιπόν) τ’ αυτιά σας και μην δώσετε καμμίαν ακρόασιν εις τας νεοφανείς ταύτας ελπίδας της ελευθερίας. Και να είσθε κατά πολλά βέβαιοι, ότι αι δόξαι αύται και αι διδασκαλίαι (περί ελευθερίας) είναι ενάντιαι εις τα ρητά της θείας Γραφής και των αγίων Αποστόλων, που μας προστάζουν να υποτασσώμεθα εις τας υπερέχουσας αρχάς …» .Δηλ σύμφωνα με την άνω εγκύκλιο, η κυριαρχία των οθωμανών ήταν  θέλημα  θεού. Σε αυτό  το  κείμενο αμέσως απάντησε  ο Αδαμάντιος Κοραής  με κείμενό ονομαζόμενο «ΑΔΕΛΦΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ»  στην οποία  αναφέρει «Η Πατρική Διδασκαλεία είναι γεμάτη με τόσες βλαστήμιες κατά του ορθού λόγου… ώστε είναι αδύνατον να εγεννήθη από τον εγκέφαλο ενός συνετού πατριάρχου».  Και πιο κάτω «..μήπως οι Ευρωπαίοι, διαβάσουν το μωρόν τούτο σύγγραμμα και συμπεράνουν ότι τέτοια είναι όλων των Ελλήνων τα φρονήματα, πως είμεθα (δηλαδή) όχι μόνο δούλοι αλλά και φίλοι της δουλείας, όχι μόνο δέσμιοι, αλλά ότι καυχώμεθα εις τα δεσμά και την μαστίζουσα ημάς χείρα του τυράννου… Ανάγκη λοιπόν να κηρύξουμε εις όλην την οικουμένη, αντιλέγοντας εις το μωρόν τούτο σύγγραμμα, ότι το κατά των τυράννων μίσος μας είναι ριζωμένο εις τας ημετέρας καρδίας»

Είναι αλήθεια βέβαια ότι, ο Πατριάρχης και πλήθος άλλων ανώτερων κληρικών δολοφονήθηκαν με φοβερή αγριότητα, μετά την εκδήλωση της επανάστασης του 1821. Όμως δεν δολοφονήθηκαν ως επαναστάτες αλλά ως Ρωμιοί και Χριστιανοί.

4 . Τον επίσκοπο Λαρίσης και Τρίκκης. (Τρικάλων), Διονύσιο Φιλόσοφο, τον οποίο θαυμάζει ο Τεριζάκης, του θυμίζω ότι η εκκλησία τον  καθαίρεσε  από το  αξίωμα του Μητροπολίτη. Με τη σχετική Εκκλησιαστική Πράξη του Πατριαρχείου χαρακτηρίζεται η επανάσταση του Διονυσίου «ως  πράγμα επιβλαβές και επόλεθρον κατά τε της του Χριστού μεγάλης Εκκλησίας»

Τέλος  επειδή ο συντάκτης, κάπου στο κείμενό  του γράφει:  «γνωρίζουμε ποιοι διακινούν χρόνια τώρα τέτοιες απόψεις για την επανάσταση» αφήνοντας  υπόνοιες μάλλον περί έλλειψης πατριωτισμού αυτών,  αναφέρω απερίφραστα ότι, προσωπικά, τις πεποιθήσεις μου περί πατριωτισμού, τις εκφράζει το παρακάτω  απόσπασμα από την ομιλία του Αρη Βελουχιώτη   στην Λαμία το 1944, με τις ανάλογες βέβαια προσαρμογές στις σημερινές συνθήκες : «..Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι’ αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ; Όταν έξαφνα στα 1929-31 το κράτος ζήτησε, λόγω της οικονομικής κρίσης πού μάστιζε τότε τη χώρα μας να κατεβάσουν οι ξένοι ομολογιούχοι το ποσοστό που πληρώναμε σε τοκοχρεολύσια, οι Άγγλοι δέχτηκαν να το μειώσουν σε 35%, αλλά οι Έλληνες ομολογιούχοι αρνήθηκαν. Να λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους! Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δεν θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα.»

Β  ΜΑΡΙΝΗ

Σχετικά Άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

Back to top button