Η θλιβερή και συνάμα επικίνδυνη κατάσταση του οδικού άξονα Μέλπειας-Επικουρίου Απόλλωνος μέσω Αγίου Σώστη
Αποτελεί κοινό τόπο ότι ο οδικός άξονας που ενώνει την Μέλπεια με τη βόρεια Μεσσηνία και τα χωριά που βρίσκονται στη σκιά του Επικουρίου Απόλλωνος και το Λύκαιον Όρος (Σκληρού, Άγιος Σώστης, Αμπελιώνα κ.α.) είναι ένας δρόμος που απαιτεί μεγάλη προσοχή λόγω του μοναδικής ομορφιάς ανάγλυφου της περιοχής.
Ωστόσο, όσο λογικό είναι η επικινδυνότητα του συγκεκριμένου δρόμου να έγκειται στις μεγάλες στροφές -που δεν θα μπορούσαν εξάλλου να μην υπάρχουν- τόσο παράλογο είναι να αυξάνεται κατακόρυφα η επικινδυνότητα εξαιτίας της παντελούς εγκατάλειψής του από τους αρμόδιους φορείς. Πιο συγκεκριμένα, οδηγώντας από την Μέλπεια προς τη Διμάνδρα και από εκεί στο Σύρριζο, το Στάσιμο και το Κακαλέτρι με σκοπό να οδηγηθεί στην Πέτρα και τον Άγιο Σώστη είναι υποχρεωμένος –ιδίως μεταξύ των δύο τελευταίων προαναφερθέντων χωριών- να κάνει επικίνδυνους ελιγμούς μεταξύ τεράστιων λακκουβών που καλύπτουν ακόμη και ολόκληρο το ένα από τα δύο ρεύματα του οδικού άξονα. Μάλιστα, οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν είναι ακόμη μεγαλύτεροι όταν αυτό συμβαίνει σε στροφές-πέταλα που ο οδηγός υποχρεούται με ελιγμούς και δίχως ορατότητα να οδηγήσει στο αντίθετο ρεύμα!
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι η κατάσταση που περιγράφηκε παραπάνω επικρατεί εδώ και πολλά χρόνια και κανείς αρμόδιος δεν έχει προβεί σε καμία ενέργεια για τη συντήρησή του επίμαχου τμήματος του συγκεκριμένου οδικού άξονα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι ήδη τεράστιες λακκούβες να μεγαλώνουν συνεχώς και ο κίνδυνος για τους οδηγούς να είναι τεράστιος. Ας ελπίσουμε, λοιπόν, οι υπεύθυνοι να δείξουν επιτέλους έμπρακτο ενδιαφέρον για τα χωριά της βόρειας ορεινής Μεσσηνίας και να μεριμνήσουν για τη βελτίωση του οδικού άξονα που οδηγεί στο πρώτο ελληνικό μνημείο που ανακηρύχθηκε μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO, του ναού του Επικουρίου Απόλλωνος.
Ανδρέας Ρουμελιώτης
