Ο Θοδωρής, η Ιωάννα, ο Λότφι, η Κατερίνα, ο Μοχάμεντ, η Καμίλα, ο Ταμίμ, η Αναστασία και ο Γρηγόρης ανήκουν στο προσωπικό των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και βρίσκονται καθημερινά στο πλευρό των προσφύγων έξω από τον καταυλισμό της Μόριας.
Γιατροί, νοσηλευτές, πολιτισμικοί διαμεσολαβητές δίνουν το δικό τους αγώνα για να βελτιώσουν τη ζωή εκείνων που ζουν στοιβαγμένοι στον προσφυγικό καταυλισμό.
Η Γαργαλιανιώτισσα Αναστασία Τσάκωνα, νοσηλεύτρια, μιλώντας στην Valentina Tamborra στην ιστοσελίδα Γιατροί Χωρίς Σύνορα, συστήνεται και μοιράζεται την πιο δυνατή στιγμή της στη Λέσβο.
«Δεν θα ξεχάσω τη μέρα που βγαίνοντας από τη Μόρια, είδα ένα μικρό κοριτσάκι μόνο του να παίζει στη μέση του δρόμου την ώρα που ερχόταν κατά πάνω του ένα αμάξι. Δεν το πρόσεχε κανείς. Τρομαγμένη έπεσα πάνω του και το τράβηξα στην άκρη με όλη μου τη δύναμη. Η μικρή απλά γελούσε σα να παίζαμε κάποιο παιχνίδι! Δεν είχε συνειδητοποιήσει τι έγινε!»
Η τραγωδία των προσφύγων αποτελεί τον καταλύτη που παραλύει και διαλύει στα εξ ων συνετέθησαν τις κατ’ ευφημισμό “ανθρώπινες αξίες” τις οποίες – υποτίθεται ότι, μεταξύ άλλων-, πρέσβευε μέχρι πρότινος η Ευρωπαϊκή Ενωση.
Την ίδια στιγμή, όμως, αυτή η καθημερινή τραγωδία αναδεικνύει και το μεγαλείο των απλών ανθρώπων και των εθελοντικών φορέων -ελληνικών και διεθνών- που οι ίδιοι απλοί άνθρωποι στηρίζουν και στελεχώνουν, πολλές φορές ακόμα και σε βάρος της δουλειάς και της προσωπικής τους ζωής.
