Ο Σωτήριος Σωτηρόπουλος ήταν δικηγόρος και πολιτικός, γεννημένος στο Ναύπλιο το 1831. Συνδέθηκε λόγω γάμου με την περιοχή των Φιλιατρών και εκλεγόταν επί σειρά ετών βουλευτής Τριφυλίας.
Εκλέχθηκε πληρεξούσιος Τριφυλίας στην Εθνοσυνέλευση του 1863 και το 1864 ανέλαβε για πρώτη φορά το Υπουργείο Οικονομικών στην κυβέρνηση Κανάρη. Ακολούθησαν πέντε θητείες στο ίδιο υπουργείο στις κυβερνήσεις Μπενιζέλου Ρούφου και Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, του οποίου υπήρξε ένα από τα πλέον προβεβλημένα στελέχη.
Λόγω της εμπειρίας του στη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών, κλήθηκε να αναλάβει πρωθυπουργός στις 3 Μαΐου 1893, μετά την παραίτηση του Χαρίλαου Τρικούπη, προκειμένου να σώσει τη χώρα από την επαπειλούμενη χρεωκοπία. Δεν τα κατάφερε και ανατράπηκε στις 30 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου, επειδή η Βουλή απέσυρε την ψήφο εμπιστοσύνης προς το πρόσωπό του. Τον διαδέχθηκε ο Χαρίλαος Τρικούπης, οποίος ένα μήνα αργότερα παραδέχθηκε στη Βουλή ότι «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν!».
Στις 28 Ιουλίου του 1866, οι λήσταρχοι Μήτσος Λαφαζάνης (από την Αττική) και Γιώργης Λύγκος (από το Χέλι – Αραχναίο) εμφανίζονται μπροστά στο Σωτηρόπουλο, τότε υπουργό Οικονομικών, που βρισκόταν με την οικογένειά του στο αγρόκτημά του, και τον υποχρεώνουν να τους ακολουθήσει στα βουνά έως ότου η γυναίκα του τους στείλει τις 80.000 δραχμές που ζητούσαν ως λύτρα.
Οι δύο μεγάλοι λήσταρχοι, «Παππούς» και Λαφαζάνης…
Ελευθερώνεται όταν καταβάλλονται τα λύτρα και θα γράψει μετά από χρόνια, όταν έγινε πρωθυπουργός το 1893, για έξι μήνες, ένα αποκαλυπτικό φυλλάδιο με τίτλο «36 ημερών αιχμαλωσία και συμβίωσις μετά ληστών».
Ο Σωτηρόπουλος έγραψε τις εντυπώσεις του:
«Δεν νομίζω ότι σκοπός τους ήτο να λάβωσι χρήματα. Όχι! Σκοπός τους ήτο να εκδικηθώσι εις το πρόσωπόν μου τους πολιτικούς εν γένει, διότι δεν έδωκαν αμνηστίαν, και τους υπουργούς οίτινες τους επικήρυξαν και όρισαν αμοιβάς διά τας κεφαλάς των…»
Ο Σωτήριος Σωτηρόπουλος πέθανε στην Αθήνα στις 6 Μαΐου του 1898.
με πληροφορίες από το mixanitouxronou.gr
