Στον αέρα βρίσκονται έξι εργαζόμενοι του Δήμου Καλαμάτας, οι οποίοι απασχολούνταν για περισσότερα από δέκα χρόνια με τα λεγόμενα Stage, όταν το δικαστήριο αποφάσισε να απορρίψει το αίτημά τους για πρόσληψη με αποτέλεσμα να απολυθούν ύστερα από όλα αυτά τα χρόνια που κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες της υπηρεσίας.
Σύμφωνα με το efsyn.gr οι εν λόγω εργαζόμενοι προσλήφθηκαν σταδιακά από το 2007 ώς και τις αρχές του 2008 υπογράφοντας συμβάσεις μαθητείας ορισμένου χρόνου (Stage).
Ο Βασίλης Δασκαλάκης υπέγραψε σύμβαση μαθητείας στον Δήμο Καλαμάτας το 2007 και σήμερα βρίσκεται απολυμένος και έχοντας χάσει ένσημα 12 ολόκληρων χρόνων εργασίας!
Από την πρώτη μέρα που τοποθετήθηκε στον δήμο ανέλαβε σημαντικά καθήκοντα με αντικείμενο αντίστοιχο με εκείνο των μόνιμων εργαζομένων, χωρίς όμως τα μισθολογικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των υπόλοιπων δημοτικών υπαλλήλων, όπως μας λέει.
Χωρίς δώρα
«Παρά το γεγονός ότι τα Stage ήταν 7ωρα, εμείς χτυπούσαμε κάρτα και δουλεύαμε κανονικό 8ωρο. Για 500 ευρώ τον μήνα και ανασφάλιστοι. Φυσικά, ούτε λόγος για καταβολή δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς και επιδόματος θερινής αδείας. Τις δε άδειες υποχρεωνόμασταν να τις δουλεύουμε μετά τη λήξη της σύμβασης», δηλώνει στην «Εφ.Συν.» ο Β. Δασκαλάκης, ο οποίος είναι ένας από τους δεκάδες χιλιάδες που απασχολήθηκαν επί μακρόν στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα με το καθεστώς των Stage, που λειτούργησαν περισσότερο σαν μανδύας συγκάλυψης παρά ως πραγματική λύση στο τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας.
Οι συμβάσεις των Stage ήταν αρχικά 18μηνες και όταν έληγαν ανανεώνονταν σχεδόν αμέσως για περιορισμένο διάστημα (12μηνο, 18μηνο), μετατρεπόμενες σε συμβάσεις «ελπίδας» για μονιμοποίηση. Κάποιοι επιβεβαιώθηκαν, κάποιοι διαψεύστηκαν με τον πλέον σκληρό τρόπο…
Μετά τη λήξη των συμβάσεων, οι Stagers, όπως λέγονται οι εργαζόμενοι που προσλαμβάνονταν στο πλαίσιο των προγραμμάτων απόκτησης εργασιακής εμπειρίας και οι οποίοι ακόμη και έπειτα από δεκαετίες εμπειρίας εξακολουθούσαν να θεωρούνται μαθητευόμενοι, όντας εγκλωβισμένοι σε αυτό το ιδιότυπο καθεστώς εργασιακής δουλείας, προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη υποστηρίζοντας -δικαίως- ότι οι συμβάσεις που υπέγραφαν είχαν τον χαρακτήρα συμβάσεων εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, αφού καθ’ όλη τη διάρκεια της εργασίας τους κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Οι έξι του Δήμου Καλαμάτας αιτήθηκαν και έλαβαν ασφαλιστικά μέτρα για την παραμονή στην εργασία τους έως ότου εκδικαστεί η υπόθεσή τους από το Πρωτοδικείο Αθήνας.
Μάλιστα, η απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων ανέφερε χαρακτηριστικά ότι δεν μπορούν να απολυθούν μέχρι να τελεσιδικήσει το Εφετείο.
Το 2014 βγήκε η απόφαση του Πρωτοδικείου και ήταν αρνητική, με τους έξι να προχωρούν σε έφεση, παραμένοντας για 8 χρόνια ακόμη στα πόστα τους καθώς προστατεύονταν από την απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων περί τελεσιδικίας.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονιστεί ότι στην πλειονότητά τους αντίστοιχες πρωτόδικες αποφάσεις βγήκαν θετικές για τους εργαζομένους καθώς τόσο οι δικαστές όσο και οι φορείς απασχόλησης αυτών αναγνώρισαν το δίκαιο του αιτήματός τους.
«Παρά το γεγονός ότι ο δήμαρχος Παναγιώτης Νίκας μάς διαβεβαίωνε ότι θα μας στηρίξει και μάλιστα μοίραζε σωρηδόν βεβαιώσεις ότι καλύπταμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες, στα δικαστήρια η νομική υπηρεσία του δήμου έφερνε μονίμως εμπόδια, γνωμοδοτώντας εναντίον μας. Ο δήμαρχος μας έκανε υπόγειο πόλεμο», μας λέει ο Β. Δασκαλάκης.
Τροπολογία
Εν αναμονή της απόφασης του Εφετείου, οι βουλευτές του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος, Χρήστος Κατσώτης και Νίκος Μωραΐτης είχαν υποβάλει μάλιστα σχετική ερώτηση στη Βουλή για τον κίνδυνο μιας αρνητικής δικαστικής απόφασης.
Το Εφετείο συνεδρίασε εν τέλει το 2018 και η απόφαση η οποία εκδόθηκε τον περασμένο Μάρτιο όντως ήταν αρνητική ως προς την παραμονή των εργαζομένων στην εργασία.
Στο μεταξύ όμως είχε μεσολαβήσει απόφαση του Αρείου Πάγου που δικαίωνε άλλους Stagers καθώς και τροπολογία (ν. 4447/2016) που επέτρεπε την πρόσληψη όλων όσοι είχαν πρωτόδικες αποφάσεις.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την τροπολογία του υπουργείου Εσωτερικών που ψηφίστηκε στο νομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας «Χωρικός σχεδιασμός – βιώσιμη ανάπτυξη», δινόταν η δυνατότητα στους ΟΤΑ να αποφασίσουν για την άσκηση ή μη ένδικων μέσων αλλά και την παραίτηση από ήδη ασκηθέντα σε περιπτώσεις εργατικών διαφορών, καθώς ήρετο η υποχρεωτικότητα άσκησης έφεσης σε πρωτόδικες αποφάσεις.
Αυτή η τροπολογία άνοιξε τον δρόμο για τη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου χρόνου, για χιλιάδες συμβασιούχους που είχαν δικαιωθεί δικαστικά σε πρώτο βαθμό. Και πράγματι, στον Δήμο Αθηναίων, για παράδειγμα, εκείνη την περίοδο μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου περίπου 1.000 συμβάσεις.
Για δύο μέτρα και δύο σταθμά κάνει λόγο ο κ. Δασκαλάκης, ο οποίος τονίζει ότι για περισσότερα από δέκα χρόνια εργαζόταν ανασφάλιστος και με μισθό 500 ευρώ, για να απολυθεί στο τέλος χωρίς αποζημίωση και κυρίως έχοντας χάσει τα πιο παραγωγικά του χρόνια καθώς έμεινε εγκλωβισμένος σε μια δουλειά χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα.
