Σε τεντωμένo σχοινί κινείται η παραγωγή κερασιού στην Κορινθία που έχει μια πορεία δεκαετιών, κατά τη διάρκεια της οποίας η καλλιέργεια μπορεί να άλλαξε πολλές φορές την ποικιλία της, αλλά παρέμεινε ανίκητη στις δυσκολίες που προκάλεσε ο χρόνος.
Σε ό,τι αφορά τον προορισμό της συγκομιδής, ο Ηλίας Νιάρος απέκλεισε την περίπτωση των εξαγωγών, επισημαίνοντας ότι «δεν υπάρχουν οι ποσότητες που απαιτούνται για εξαγωγές και με δεδομένο τον ανταγωνισμό από τη Μακεδονία και τελευταία από τη Θράκη, το κεράσι της Κορινθίας μονοδρομείται στην εσωτερική αγορά».
Στην ευρύτερη περιοχή του Πύργου Κορινθίας, υπολογίζεται ότι καλλιεργούνται πάνω από 500 στρέμματα και γίνεται συγκομιδή 1.000 τόνων περίπου. Σε ό,τι αφορά τη φετινή χρονιά, ο Ηλίας Νιάρος δήλωσε ότι «υπήρχε σχετικά καλή καρπόδεση από τις πρώιμες ποικιλίες έως τις όψιμες, αφού ευνόησε ο καιρός. Παραμένει το πρόβλημα με το εργατικό δυναμικό, αλλά και η διάθεση του προϊόντος που, μαζί με το κόστος καλλιέργειας, δεν προδιαθέτουν για καλό φινάλε. Στα πρώιμα κεράσια, μια μικρή ποσότητα έμεινε πάνω στα δέντρα, αφού η τιμή δεν κάλυπτε το κόστος συγκομιδής».
Αυτήν τη στιγμή, τα μεσοπρώιμα και όψιμα κεράσια κινούνται με τιμή από 1 ευρώ έως 2,30 ευρώ ανάλογα με την ποιότητα. Η συγκομιδή ξεκίνησε στις 20 Μαΐου και θα ολοκληρωθεί στις 20 Ιουλίου. Σε ό,τι αφορά την πρόβλεψη για το επόμενο χρονικό διάστημα, ο ίδιος δήλωσε ότι «περιμένουμε πως θα δημιουργηθεί πρόβλημα στη διάθεση του προϊόντος και δεν θα φθάσουμε στις 20 Ιουλίου με δεδομένες τις τιμές που υπάρχουν. Οι τιμές θα είναι τέτοιες που δεν θα αξίζει η συγκομιδή τους και αυτό ίσως οδηγήσει βαθμιαία στην εγκατάλειψη της καλλιέργειας».
Αίσθηση προκάλεσε η ομιλία του προέδρου του Συλλόγου Γεωπόνων Λακωνίας, Γεώργιου Μπουραζάνη, στην εκδήλωση που διοργάνωσε ο Σύλλογος Γυναικών Στεφανιάς, με τίτλο «30 χρόνια πορτοκάλι». Στην αρχή της τοποθέτησής του, ο Γιώργος Μπουραζάνης επεσήμανε ότι «η γεωργία ακριβείας σαφώς είναι λύση προς την κατεύθυνση της ορθής διαχείρισης των εισροών, με στόχο την αύξηση του καθαρού κέρδους».
Στη συνέχεια, ο ίδιο ανέφερε ότι «σε τρία προγράμματα Οργανισμών Ελαιοκομικών Φορέων υλοποιήθηκε πειραματική δράση με επιδότηση για προμήθεια και τοποθέτηση μετεωρολογικών σταθμών από τους ΑΣ Μολάων, ΚΑΣΕΛ και ΑΣ Ασωπού. Εκεί έγινε σύγκριση των ποσοτήτων, με τις οποίες άρδευσαν παραγωγοί κατά το έτος 2020 τους ελαιώνες τους με τις ποσότητες που θα χρησιμοποιούσαν αν ακολουθούσαν τα δεδομένα από τον μετεωρολογικό σταθμό.
Και στις τρεις περιπτώσεις τεκμηριώθηκε αυξημένη κατανάλωση αρδευτικού νερού από τους παραγωγούς κατά 31,75%, 42,4% και 22,9% αντιστοίχως σε σχέση με τις υποδεικνυόμενες ποσότητες από τους μετεωρολογικούς σταθμούς. Τα παραπάνω ευρήματα, εκτός από σπατάλη αρδευτικού νερού, το οποίο στο μέλλον θα πληρώνεται, σημαίνει επιπλέον σπατάλη ρεύματος, αλλά και απώλεια ευκίνητων θρεπτικών στοιχείων, τα οποία, λόγω υπεράρδευσης, χάνονται από το ριζόστρωμα. Σημειώνεται ότι το υπόγειο υδατικό σύστημα Ασωπού – Γλυκόβρυσης, στο οποίο ανήκει η εν λόγω περιοχή, είναι χαρακτηρισμένη ‘‘κόκκινη’’ στα εγκεκριμένα Σχέδια Διαχείρισης Υδατικών Πόρων σε Επίπεδο Λεκάνης Απορροής, οπότε κάθε ποσότητα που δεν σπαταλάται είναι σημαντική».
Έπειτα, κατέθεσε ακόμη ένα παράδειγμα, αναφέροντας ότι «παραγωγός του νομού, εγκαθιστώντας και ακολουθώντας τα δεδομένα μετεωρολογικού σταθμού και σταθμών υγρασίας, διαπίστωσε ότι, ενώ συνήθως πότιζε 2,5 ώρες, σε μία ώρα και 15 λεπτά το νερό είχε φτάσει στο ένα μέτρο βάθος, άρα γινόταν σπατάλη περίπου μίας ώρας. Μέσω των υγρασιομέτρων, η μείωση που επήλθε ήταν η ακόλουθη:
✱ 30% μείωση στην ποσότητα του νερού.
✱ 30% μείωση στην αμοιβή ρεύματος (ΔΕΗ) (από 10.000 ευρώ σε 7.000 ευρώ).
✱ 30% μείωση των υποδυνάμεων για την άντληση, αφού βρέθηκε το σημείο βέλτιστης λειτουργίας μαζί με την τοποθέτηση δεξαμενής.
✱ Μείωση λειτουργίας και συντήρησης των αντλιών (κάθε έξι χρόνια υπήρχε απαίτηση για 12.000 ευρώ, ενώ τώρα αυτό συμβαίνει κάθε οκτώ χρόνια).
✱ Μείωση της αντλούμενης ποσότητας και έτσι προστασία του υδροφόρου».
