Καθώς η παραγωγή της 2017/18 ολοκληρώθηκε, το olivenews.gr καταγράφει το παγκόσμιο ισοζύγιο σύμφωνα με σχετική αποκλειστική και αξιόπιστη ενημέρωση.
Παραγωγή ελαιοκομικών χωρών (σε χιλιάδες τόνους)
Ισπανία: 1.245 – 1.260
Ιταλία: 310-325
Ελλάδα: 303 -315
Πορτογαλία: 115-125
Τυνησία: 285+
Τουρκία: 280+
Συρία: 120+
Μαρόκο: 100+
Σύνολο: 2.758.000 – 2.810.000 τόνοι
Υπολογίζοντας τις αναπόφευκτες αυξομειώσεις, η συνολική παραγωγή των 8 κυριότερων ελαιοπαραγωγών χωρών την περίοδο 2017/18 αναμένεται να υπερβεί τους 2.758.000 τόνους, πλησιάζοντας τους 2.810.000 τόνους.
Αποθέματα – Η παραπλάνηση του χειμώνα
Τα ελληνικά αποθέματα βρίσκονται σε ιδιαίτερα υψηλά, έως και ανησυχητικά επίπεδα, των 100.000 τόνων τουλάχιστον.
Σε μεγάλο βαθμό αυτό οφείλεται στο ότι τους χειμερινούς μήνες της εξαιρετικής συγκυρίας πολύ καλών ποιοτήτων με υψηλές τιμές και έντονη ζήτηση για πωλήσεις (εξαγωγές) σε Ιταλία και Ισπανία, επικράτησαν οι υπεραισιόδοξες προσδοκίες για περαιτέρω (συνεχή) άνοδο των τιμών, γεγονός που μπλόκαρε τους πωλητές. Το olivenews.gr όχι μόνο από το καλοκαίρι του 2017 ενημέρωνε με τα πραγματικά στοιχεία των αγορών, αλλά και επεσήμανε πόσο επικίνδυνα εκτός πραγματικότητας ήταν η καλλιέργεια κλίματος υπεραισιοδοξίας από τα Μέσα Ενημέρωσης που «χάιδευαν τα αυτιά» των αναγνωστών τους.
Καλοκαιρινές προσδοκίες και απειλητική υποχώρηση της κατανάλωσης
Επειδή η αυτοκριτική είναι έννοια και πράξη άγνωστη στην Ελλάδα, για αυτό βλέπουμε ένα δεύτερο γύρο αισιοδοξίας που συνοψίζεται στο ότι το καλοκαίρι είναι μπροστά μας και τότε οι τιμές θα ανέβουν αποζημιώνοντας όσους κράτησαν τα λάδια τους απούλητα το χειμώνα. Είναι, όμως, έτσι;
Μια παράμετρος είναι οι πρώτες προβλέψεις για την επερχόμενη εσοδεία 2018/19. Αν και ακόμα είναι πολύ νωρίς, γιατί αναμένουμε τα πρώτα σημάδια από την καρποφορία και την καρπόδεση, ωστόσο συνυπολογίζοντας τις αποδόσεις των προηγούμενων ετών με τις καιρικές συνθήκες (κρύα, βροχές) του εφετινού χειμώνα, φαίνεται πως η νέα παραγωγή θα έχει δύο πρόσωπα. Στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Μεσογείου (Ιταλία, Τυνησία, Ελλάδα κλπ) που εφέτος είχαν μια άφθονη παραγωγή, λογικό είναι να αναμένουμε μια υποχώρηση. Αντιθέτως, άνοδο αναμένει η Ιβηρική Χερσόνησος, έστω και όχι σε αριθμούς ρεκόρ.
Τα παραπάνω θα έδιναν θετικές υποσχέσεις αν δεν μεσολαβούσε ο εξαιρετικά ανησυχητικός παράγων της σχεδόν παγκόσμιας πτώσης της κατανάλωσης.
Σε χώρες, όπως η Ισπανία, εδώ και δεκαετίες, η οποιαδήποτε άνοδος της τιμής του ελαιολάδου «συμπληρώνεται» αμέσως με μείωση της κατανάλωσής του λόγω υποκατάστασης από τα ανταγωνιστικά σπορέλαια και ιδίως το ηλιέλαιο. Τιμές ελαιολάδου στα ράφια πάνω από 3,5€/λίτρο στρέφουν την Ισπανίδα νοικοκυρά προς το ηλιέλαιο και τα άλλα φυτικά έλαια. Η λιανική αντέχει μια σχέση τιμών σπορέλαιο : ελαιόλαδο 1:2 , όχι όμως 1:4 .
Η αμερικανική ατμομηχανή
Είναι γνωστό ότι οι ΗΠΑ αποτελούν την «ατμομηχανή» της παγκόσμιας αγοράς με κατανάλωση που συνεχώς τα τελευταία χρόνια ανέβαινε, ξεπερνώντας τους 300 χιλιάδες τόνους. Ήδη, όμως, καταγράφεται μια μικρή μεν, αλλά ανησυχητικά σταθερή υποχώρηση της κατανάλωσης (εισαγωγών) στις ΗΠΑ, γεγονός που σίγουρα έχει αιτίες και θέλει συζήτηση. Προφανώς ο συνδυασμός των υψηλών τιμών του ελαιολάδου με τις φτωχές τους ποιότητες έχει αρχίσει να κουράζει τους Αμερικανούς καταναλωτές. Είναι χαρακτηριστικό ότι το πρώτο «θύμα» με ελεύθερη πτώση των τιμών είναι το ραφινέ/ λαμπάντε γιατί πώς να πείσεις ότι το ραφινέ ελαιόλαδο έχει «τεράστια διαφορά» τιμής από το οποιοδήποτε (ραφινέ) σπορέλαιο;
Τιμές χονδρικής στην ελληνική αγορά
Τα παραπάνω αποτυπώνονται σήμερα στην ελληνική αγορά σε τιμές (βυτίο, ex factory) που ισορροπούν στα 3,20€ με 3,25€ για τα «καλά» έξτρα, ενώ το βιομηχανικό βάσης 5° βρίσκονται ένα ολόκληρο ευρώ πιο κάτω, στα 2,2€
