Αγροτικά

Οι πέντε μύθοι στη συγκομιδή της ελιάς που καταρρίπτονται

Οι συνεργάτες της Ισπανικής Ένωσης Ελαιοκομικών Δήμων παρουσιάζουν τους 5 κυριότερους μύθους που αφορούν την επιλογή της κατάλληλης στιγμής για τη συγκομιδή του ελαιοκάρπου και τους καταρρίπτουν.

1. «Όσο περισσότερο αργεί η συγκομιδή, τόσο περισσότερο ελαιόλαδο θα παραλάβουμε από τις ελιές μας». ΛΑΘΟΣ

Στις περισσότερες ποικιλίες ελιάς τα μόρια του ελαιολάδου παράγονται την περίοδο ανάμεσα στον Ιούλιο και τον Νοέμβριο. Στη συνέχεια υπάρχει μείωση της υγρασίας στον ελαιόκαρπο. Έτσι, η απόδοση φαίνεται αυξημένη, σαν ποσοστό επί του υγρού, στη πραγματικότητα, όμως, δεν είναι, αφού η τελική ποσότητα του ελαιολάδου δεν αυξάνεται. Οι ειδικοί λένε ότι η ελαιοπεριεκτικότητα του ελαιόκαρπου φτάνει στο μέγιστο σημείο της το αργότερο μέχρι τέλος Νοεμβρίου (για τις πιο πολλές ποικιλίες).

2. «Όσο καθυστερούμε το μάζεμα της ελιάς, τόσο πιο εύκολη και οικονομική θα είναι η συγκομιδή».

ΛΑΘΟΣ

Όσο ο καρπός της ελιάς ωριμάζει, η δύναμη που κρατά τους καρπούς στα κλαδιά μειώνεται και, άρα, συλλέγεται πιο εύκολα. Ωστόσο, για τον ίδιο λόγο ο ελαιόκαρπος πέφτει στο έδαφος πριν τη συγκομιδή και εκτίθεται στις καιρικές συνθήκες, οι οποίες ενδέχεται να είναι δυσχερείς. Αυτό μπορεί να επιφέρει ποιοτικές και άλλες αλλοιώσεις στον ελαιόκαρπο που στη συνέχεια μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τα έσοδα από το ελαιόλαδο που θα παραχθεί.

3. «Ο διαχωρισμός του ελαιοκάρπου που έχει πέσει στο έδαφος, από αυτόν που μαζεύεται από το δέντρο είναι ‘άδικος κόπος’». 

ΛΑΘΟΣ

Έτσι κι αλλιώς η συλλογή του ελαιοκάρπου που έχει πέσει στο έδαφος από τον ελαιόκαρπο που παραμένει στο δέντρο γίνεται χωριστά και εμείς είμαστε που στη συνέχεια αναμειγνύουμε τα δύο είδη ελαιοκάρπου. Δεν υπάρχει επιπλέον κόστος ή κόπος στην ξεχωριστή τους αποθήκευση και είναι μόνο θέμα οργάνωσης.

4. «Η ποιότητα του ελαιολάδου δεν έχει αντίκρισμα στο εισόδημα του παραγωγού. Επομένως, δεν αποτελεί σημαντικό κριτήριο όταν έρθει η ώρα της συγκομιδής».

ΛΑΘΟΣ

Πολλοί παραγωγοί λένε ότι εφόσον δεν πληρώνονται επιπλέον για την ποιότητά του ελαιολάδου, δεν αξίζει τον κόπο η επιπλέον προσπάθεια που γίνεται για να φτάσει ελαιόκαρπος στο ελαιοτριβείο στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει. Ελαιόλαδα από ισπανικές επαρχίες όπου εφαρμόζονται ορθές πρακτικές κατά τη συγκομιδή έχουν κερδίσει την αναγνώριση των καταναλωτών, κάτι που έχει θετική επίδραση και στην τιμή τους και στο κέρδος των παραγωγών.

5. «Η όψιμη συγκομιδή δεν επηρεάζει τη σοδειά της επόμενης χρονιάς».

ΛΑΘΟΣ

Αυτό το επιχείρημα από μόνο του θα έφτανε για να πείσει έναν παραγωγό να μαζέψει τις ελιές στην ώρα τους. Έχει αποδειχτεί ότι η όψιμη συγκομιδή είναι από τα βασικά αίτια που ενισχύουν το φαινόμενο της παρεννιαυτοφορίας. Η συγκομιδή του ελαιοκάρπου την κατάλληλη στιγμή, μπορεί να επηρεάσει αποφασιστικά τη σοδειά της επόμενης χρονιάς.

Τι μας μαθαίνουν οι Ισπανοί για την κορωνέϊκη ;

Ευτυχώς που στην Ισπανία, όπου η Κορωνέικη ποικιλία καλλιεργείται σε υπέρπυκνες καλλιέργειες, το Ινστιτούτο IFAPA (άλλο mega Ινστιτούτο μετά το IRTA), μελέτησε την  Κορωνέικη σε υπέρπυκνη φύτευση καθώς και άλλες 3 ποικιλίες και βρήκε πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία, όπως απεικονίζονται στα δύο διαγράμματα εδώ.

Βρέθηκε δηλαδή ότι,

  1. Η ελαιοπεριεκτικότητα στους καρπούς ολοκληρώθηκε στις 6 Νοεμβρίου και
  2. Το χρώμα των καρπών στις 6 Νοεμβρίου (μέχρι και τις 16) ήταν πρασινοκίτρινο και άρχισε να αλλάζει προς το τέλος Νοεμβρίου (σημειώνεται πρόκειται με ποτιζόμενων καλλιεργειών).

Δηλαδή, η συγκέντρωση ελαίου στον καρπό της κορωνέϊκης ολοκληρώθηκε όταν οι καρποί ήσαν πρασινοκίτρινοι (Χρωματικός Δείκτης = 1), δηλαδή πολύ γρηγορότερα από όσο νομίζουμε.

Σήμερα γνωρίζουμε ακριβώς και τους λόγους που συμβαίνει αυτό. Οταν ολοκληρωθεί η συγκέντρωση του ελαίου στον καρπό (αυτό συμβαίνει μέσα σε διάστημα 140 ώς 180 ημέρες αφότου σημειωθεί φουλ ανθοφορία), αρχίζουν πάντα να εκδηλώνονται έντονα τα σημάδια της  γήρανσης στους καρπούς. Μεταξύ άλλων μεταβολών που εκδηλώνονται στην φυσιολογία των καρπών (π.χ. αρχή αλλαγής χρώματος σε μωβ, μείωση δύναμης αποκοπής από τον μίσχο κ.α.),  αρχίζουν ρηγματώσεις στο  – προστατευτικό –  στρώμα από κεριά που υπάρχει στον καρπό, με αποτέλεσμα να αρχίζει σταδιακά να φεύγει υγρασία μέσα απόν καρπό και έτσι να μειώνεται σταδιακά το βάρος τους τον Νοέμβριο, Δεκέμβριο, Ιανουάριο ! Όπως γράφει και ο Καθ. Απ. Κυριτσάκης στο εξαιρετικό του 800 σελίδων, βιβλίο “Ελαιόλαδο”, όταν οι καρποί αρχίζουν να αλλάζουν χρώμα από πρασινοκίτρινο σε ελαφρά ιώδες, έχει πλέον συγκεντρωθεί όλο το έλαιο στον καρπό (αρδευόμενες ή μη, πεδινές ή σε υψόμετρο, όλα έχουν ένα σχετικό ρόλο).

Πηγή: José Mª Penco – municipiosdelolivo.wordpress.com

Σχετικά Άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

Back to top button