Ανάμεσα σε μια μέθοδο ανάλυσης σε σχέση με μια άλλη η διαφορά της δηλωμένης φαινολικής περιεκτικότητας φτάνει ακόμα και 40%. Πόσο ειλικρινείς είναι επομένως οι πληροφορίες που δίνονται στους καταναλωτές; Απαιτούνται συντελεστές μετατροπής για τη σύγκριση των διαφόρων αναλυτικών αποτελεσμάτων.
Μια φορά κι ένα καιρό υπήρχε η οξύτητα. Αυτή ήταν η βασική πληροφορία την οποία οι ελαιοπαραγωγοί αντάλλασσαν για να γίνει κατανοητό πώς πήγαινε η εσοδεία και τα ποιοτικά αποτελέσματα.
Η περιεκτικότητα σε φαινόλες αποτελεί την εξακρίβωση των ποιοτικών αποτελεσμάτων.
Κοιτάζουμε πάντα τα νούμερα, σχεδόν ποτέ τη μέθοδο ανάλυσης. Κι όμως είναι ζωτικής σημασίας επειδή υπάρχει μία ανοιχτή συζήτηση σε ό,τι αφορά στην πιο πρακτική στρατηγική ανάλυσης για τον καθορισμό των φαινολικών ενώσεων στα έξτρα παρθένα ελαιόλαδα. Διάφορα τεχνικά ερωτήματα και η διαφορετικότητα στα κριτήρια για την έκφραση των αποτελεσμάτων αποτελούν πηγή μεγάλης σύγχυσης.
Μια ισπανική έρευνα μας βοηθά να έχουμε μια σαφέστερη εικόνα της κατάστασης. Πρόκειται για μια ενιαία επιστημονική έρευνα που χρειάζεται ακόμα να επικυρωθεί διεθνώς από διάφορες ερευνητικές οντότητες, η οποία όμως μας δίνει κάποιες χρήσιμες πληροφορίες.
Το Πανεπιστήμιο της Córdoba σύγκρινε διαφορετικές μεθόδους: υγρή χρωματογραφία με φασματογράφο μάζας (LC-MS), χρωματομετρική δοκιμή Folin-Ciocalteau (FC), τη μέθοδο του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιοκομίας, (COI) και υδρόλυση plus HPLC-DAD .
Πενήντα έλαια, τα οποία κάλυπταν όλες τις πιθανές ποιοτικές κλίμακες φαινολών, χρησιμοποιήθηκαν για σύγκριση.
Είναι ενδιαφέρον ότι για πρώτη φορά περιλαμβάνεται η μέθοδος LC-MS , η οποία, έχοντας διαθέσιμο το καθαρό πρότυπο κάθε αναλύτη, αντιπροσώπευσε την καλύτερη λύση όσον αφορά στην αξιοπιστία και στην ακρίβεια του αποτελέσματος, ακόμα κι αν είναι πολύ περίπλοκη και αργή μέθοδος, καθώς επίσης και υπέρμετρα δύσκολη σε εμπορικό επίπεδο.
Με την μέθοδο LC-MS, ερχόμαστε τώρα στις πιο διαδεδομένες μεθόδους στα εργαστήρια ανάλυσης.
Όλες οι μέθοδοι (FC, Coi και HPLC hydrolysis) έχουν κριθεί ως «εφικτές στρατηγικές», με την προϋπόθεση πως θα έχουμε διαθέσιμους παράγοντες συσχέτισης μεταξύ των αποτελεσμάτων των διαφόρων μεθόδων.
Αυτοί είναι οι παράγοντες συσχέτισης που ανακάλυψε το Πανεπιστήμιο της Granada:
FC (mg caffeic acid / kg) ≈ 0.60 COI (mg TY / kg)
COI (mg TY / kg) ≈ 1.27 Hydrolysis HPLC (mg TY + HTY / kg)
FC (mg HTY / kg) ≈ 1.04 Hydrolysis HPLC (mg TY + HTY / kg)
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι μέθοδοι των διεθνών αναλύσεων (FC, Coi and HPLC hydrolysis), σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο της Granada, έχουν γενικότερα υποτιμήσει το περιεχόμενο φαινολών σε κάθε κατηγορία λαδιού.
Βιβλιογραφία
Lucía Olmo-García, Carmen Fernández-Fernández, Ana Hidalgo, Pedro Vílchez, Alberto Fernández-Gutiérrez, Rosa Marchal, Alegría Carrasco-Pancorbo, Evaluating the reliability of specific and global methods to assess the phenolic content of virgin olive oil: Do they drive to equivalent results?, Journal of Chromatography A, 2018, ISSN 0021-9673
Πηγή: www.teatronaturale.it | olivenews.gr
