Η ιστορία κατασκευής του σελλαΐκου γεφυριού
Στο απώτερο παρελθόν τα χωριά της περιοχής Τριπύλης, Σελλά, Λεσοβίτι, Καλογερέσι, Λαντζουνάτου, Τριπύλα, Λυκουδέσι αντιμετώπιζαν τεράστιες δυσκολίες επιβίωσης λόγω του δυσπρόσιτου πετρώδους εδάφους, το οποίο δεν ευνοούσε την γεωργία και τις άλλες δραστηριότητες, αλλά και την παντελή έλλειψη στοιχειώδους οδικού δικτύου.
Η μετάβαση από το ένα χωριό στο άλλο, αλλά και στην πρωτεύουσα της επαρχίας Κυπαρισσία επραγματοποιείτο με ζώα (άλογα, μουλάρια, γαϊδούρια), καθώς και η μεταφορά των ολίγων προϊόντων τους.
Η επικοινωνία με την Κυπαρισσία ήταν προβληματική, εφ’ όσον δεν υπήρχε γεφύρι στο ποτάμι και ήσαν υποχρεωμένοι να διέρχονται μέσα από την κοίτη του ποταμού μαζί με τα υποζύγια τους. Η κατάσταση ήταν περισσότερο προβληματική και μερικές φορές τραγική κατά τις βροχερές ημέρες του χειμώνα, οπότε ανέβαινε η στάθμη του ποταμού και δεν ήταν η διεκπεραίωση του δυνατή.
Σε αυτές τις περιπτώσεις αδυναμίας διέλευσης του ποταμού, εφ’ όσον τούτο συνέβαινε κατά την επιστροφή τους από την Κυπαρισσία, αναζητούσαν φιλοξενία η διανυκτέρευση τα κοντινά χωριά Ντάρα ή Λεντεκάδα μέχρι να καταστεί διαβάσιμη η κοίτη του ποταμού.
Από τα ανωτέρω εκτεθέντα γίνεται πλέον απόλυτα κατανοητόν πόσο ζωτικόν ήταν για τους κατοίκους της περιοχής η κατασκευή γεφυριού στο ποτάμι, για την άνετη διεκπεραίωση τους από την μία πλευρά στην άλλη.
Έτσι στις προκηρυχθείσες δημοτικές εκλογές του έτους 1881 στο δήμο Τριπύλης έθεσε υποψηφιότητα για την θέση του δημάρχου, μεταξύ των άλλων, και ο Κωνσταντίνος Πανταζόπουλος, καταγόμενος από το χωριό Μάλη, το οποίο ηπήγετο τότε στον ίδιο Δήμο.
Οι κάτοικοι της περιοχής προέβαλαν σαν κύριο αίτημα προς τους υποψήφιους δημάρχους την δέσμευση τους, εφόσον εξελέγοντο, την κατασκευή του γεφυριού.
Ο υποψήφιος δήμαρχος Κωνσταντίνος Πανταζόπουλος δεσμεύτηκε προεκλογικά ότι εφόσον υπερψηφίζετο και εξελέγετο δήμαρχος θα ικανοποιούσε το αίτημα των κατοίκων.
Επιπλέον οι προεστοί των χωριών αυτών εζήτησαν χρηματική εγγύηση, από τον Πανταζόπουλο, ύψους 4.000 δραχμών, ποσόν υπεράγαν υψηλόν για την εποχήν, το οποίον θα επιστρέφετο το μόνον σε περίπτωση ζεύξης του ποταμού μέσα στην τετραετή θητεία του.
Από τις εκλογές εξελέγη πράγματι δήμαρχος ο Πανταζόπουλος, ο οποίος για να υλοποιήσει την υπόσχεσή του και να του επιστραφούν τα χρήματα της εγγύησης προσέφυγε στον βουλευτή Μεσσηνίας δικηγόρος Στάθη Κοκκέβη (1836-1918), γιου του φιλικού Ανδρέα Kοκκέβη (1791-1858).
Ο βουλευτής έπεισε με τη σειρά του τον τότε αρμόδιο Υπουργό Συγκοινωνιών, ο οποίος εξασφάλισε την σχετική πίστωση και πραγματοποιήθηκε η κατασκευή του γεφυριού και έτσι πήρε και ο Δήμαρχος πίσω τα χρήματά της εγγύησης.
Μετά από περίπου 80 χρόνια από την κατασκευή του γεφυριού ανοίχτηκε ο δρόμος για την Κυπαρισσία από την Νομαρχία 1958-1961 και ασφαλτοστρώθηκε μετά από 30 χρόνια.
Πηγή: Νίκος Καρυώτης
