Συμπίεση των αμοιβών στα 927 ευρώ το μήνα μεικτά και του ημερομίσθιο εργατοτεχνίτη προς τα 42 ευρώ έχει προκαλέσει η αύξηση των βασικών μισθών κατά 50 ευρώ από την Πρωτομαγιά. Σε συνδυασμό πάντα με την κατάρρευση των κλαδικών μισθών..
Λόγω της ακρίβειας και των πολιτικών πιέσεων από την κατάρρευση του διαθέσιμου εισοδήματος, η κυβέρνηση υποχρεώθηκε σε μερική αναδίπλωση αναφορικά με την πολιτική μισθών. Έτσι κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2021 υποστήριζε ότι ο «πληθωρισμός είναι ένα παροδικό φαινόμενο και δεν πρέπει με αυξήσεις στους μισθούς να τον τροφοδοτήσουμε» (πυροδοτήσουμε ως προς την ένταση και παρατείνουμε χρονικά). Έτσι είχα ανακοινώσει «αυξήσεις» 2% από την Πρωτοχρονιά του 2022.
Ωστόσο, και πέρα από τις αντιδράσεις μεταξύ των λαϊκών στρωμάτων από την βίαιη συμπίεση του εργατικού εισοδήματος, το ουσιαστικό «πάγωμα» των αμοιβών εν μέσω έκρηξης των τιμών οδήγησε ακόμη και σε πρόβλημα εξεύρεσης εργατικών χεριών. Οι μισθωτοί προτιμούσαν να μην εργάζονται, λαμβάνοντας ενδεχομένως κάποια επιδόματα, πάρα να ξοδεύουν πανάκριβα καύσιμα και να έχουν συμπληρωματικές δαπάνες κίνησης, απασχολούμενοι για 400 ευρώ το μήνα (σαν μερικώς απασχολούμενοι).
Η «μεγάλη παραίτηση» των μισθωτών, η απροθυμία των ανέργων και η πολιτική κατακραυγή λόγω της καθήλωσης των μισθών, κάτι που οδήγησε σε φτωχοποίηση (και) των εργαζομένων, υποχρέωσε την κυβέρνηση σε αναδίπλωση και την χορήγηση και δεύτερης αύξησης εντός τετραμήνου (2% από 1/1/2022 και 7% από 1/5/2022).
Έτσι ο βασικός μισθός διαμορφώθηκε στα 713 ευρώ και μαζί με τις τριετίες (σ.σ. που είχε ο μισθωτός στον ίδιο εργοδότη μέχρι τον Φεβρουάριο του 2012) η συνολική μεικτή αμοιβή μπορεί να φτάσει τα 927 ευρώ.
Όμως, η εν λόγω εισοδηματική πολιτική σε συνδυασμό με τρία παλαιότερα προβλήματα που παραμείνουν εντεινόμενα, έχουν προκαλέσει ένα άλλο αντιπαραγωγικό ζήτημα: Τον συνωστισμό των αμοιβών με «οροφή» τα 927 ευρώ. Άρα την απουσία κινήτρων αύξησης της παραγωγικότητας…
Τα προβλήματα αυτά είναι:
1. Η μη απόδοση των κλαδικών συμβάσεων, κυρίως μετά την διάλυση της διαδικασίας Μεσολάβησης (ΟΜΕΔ). Πλέον για να μεσολαβήσει ο Οργανισμός πρέπει να προσφύγουν και τα δύο μέρη (σύλλογοι προσωπικού και Εργοδότες) σε αυτόν. Είναι λογικό να αποφεύγει κάτι τέτοιο η πλευρά της εργοδοσίας .
2. Ακόμη και όταν υπογράφονται κλαδικές συμβάσεις, αυτές δύσκολα κηρύσσονται υποχρεωτικές (σ.σ. πρέπει να απασχολούν το 50%+1 εργαζόμενους οι επιχειρήσεις που συνήψαν τη σύμβαση). Με αποτέλεσμα οι επιχειρήσεις να μην μετέχουν στις εργοδοτικές ενώσεις ή να μην δίνουν εξουσιοδότηση για διαπραγμάτευση αυξήσεων. Επιλέγοντας την γκρίζα ζώνη της πλήρους διάσπασης των αποδοχών των εργαζομένων.
3. Από τον Φεβρουάριο του 2012 δεν προστίθενται νέες ωριμάνσεις (3ετίες στον ίδιο εργοδότη).
Με αποτέλεσμα σήμερα:
α) Είτε κάποιος εργαζόμενος έχει 19 χρόνια στον ίδιο εργοδότη (τρείς τριετίες μέχρι το 2012) είτε 30 χρόνια να παίρνουν τον ίδιο μισθό…
β) Αν κάποιος είχε κλαδικό μισθό συν 50 ευρώ (π.χ. στον επισιτισμό) εν σχέσει με τον βασικό, πλέον ο ανειδίκευτος εργάτης με την αύξηση των 63 ευρώ το 2022 λαμβάνει περισσότερα από τον εξειδικευμένο…
