Εκτίμηση για μεγάλες ποσότητες εκτιμώμενης παραγωγής οδηγεί σε καθηλωμένες τιμές, ενώ, αντίθετα, οι μειωμένες ποσότητες ωθούν τις τιμές προς τα επάνω, όπως επιθυμούν οι παραγωγοί και συνεταιρισμοί τους. Στο τέλος της ημέρας, όλοι λίγο πολύ συμφωνούν σε μια μίνιμουμ εθνική πολιτική και κερδισμένο βγαίνει το ισπανικό ελαιόλαδο.
Θέμα συζήτησης έχουν αποτελέσει οι ποσότητες που δημοσίευσε η Περιφερειακή Κυβέρνηση της Ανδαλουσίας (Junta de Andalucía) σχετικά με την εκτιμώμενη παραγωγή της χρονιάς 2020/21. Σύμφωνα με τις κοοπερατίβες (αγροτικούς συνεταιρισμούς) οι ποσότητες αυτές δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Όπως τονίζουν οι αγροτικές οργανώσεις η παραγωγή θα είναι αρκετά χαμηλότερη συγκριτικά με τους αριθμούς που έχει παρουσιάσει η Κυβέρνηση.
Πίσω από αυτή τη διαφωνία για τις ποσότητες παραγωγής ελαιολάδου δεν κρύβεται παρά ένα παιχνίδι που παίζεται σχεδόν κάθε χρόνο με τελικό σκοπό ποιος θα επηρεάσει τις τιμές παραγωγού (πρώτης ύλης). Εκτίμηση για μεγάλες ποσότητες οδηγεί σε καθηλωμένες τιμές, ενώ, αντίθετα, οι μειωμένες ποσότητες ωθούν τις τιμές προς τα επάνω, όπως επιθυμούν οι παραγωγοί και συνεταιρισμοί τους. Στο τέλος της ημέρας, όλοι λίγο πολύ συμφωνούν σε μια μίνιμουμ εθνική πολιτική και κερδισμένο βγαίνει το ισπανικό ελαιόλαδο.
Η Olimerca, επιχειρηματολογώντας, καλεί κάθε τμήμα του τομέα (ελαιοπαραγωγούς, ελαιοτριβείς, τυποποιητές), να μην πέσουν στη γνωστή παγίδα αλλά να αντικρίσει από ρεαλιστική σκοπιά την πραγματικότητα και τις προκλήσεις που επιφυλάσσει.
Έτσι, τονίζει, πως η όποια αμφιβολία σχετικά με την εξέλιξη των τιμών, θα πρέπει να αποτελέσει κινητήρια διαπραγματευτική δύναμη προκειμένου να ενισχυθεί η εμπορία εντός και εκτός των ισπανικών συνόρων αλλά και να υιοθετηθεί μία στρατηγική που θα έχει σαν αποτέλεσμα την επιθυμητή σταθερότητα στις τιμές. Άλλωστε, πέραν των παραγωγών, οι οποίοι στοχεύουν σε μία δίκαιη τιμή, και οι μεταποιητές επιδιώκουν μία σταθερότητα τιμών, σαν προϋπόθεση προκειμένου να επιτυγχάνουν συνεχή ανάπτυξη και να προωθούν την κατανάλωση των προϊόντων τους.
Η Olimerca δεν ξεχνά να υπενθυμίσει πως και φέτος η Ισπανία θα είναι αυτή που θα καθορίσει τις τάσεις των τιμών παγκοσμίως, έχοντας διαθεσιμότητα 2.000.000 τόνων (συμπεριλαμβανομένων της παραγωγής, των αποθεμάτων και των εισαγωγών) και παραγωγή μεγαλύτερη από 1.600.000 τόνους, την ίδια στιγμή που η μεσογειακή παραγωγή εκτιμάται μειωμένη κατά 350-450.000 τόνους. Τέλος, προς ικανοποίηση όλων, η παραγωγή της φετινής σεζόν προμηνύεται πολύ καλή ποιοτικά, με τις πρώτες εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για 750.000 τόνους έξτρα παρθένου, δηλαδή 300.000 τόνους περισσότερο συγκριτικά με πέρυσι.
Τα παραπάνω, που συμβαίνουν στη μακρινή μας Ισπανία, επιβεβαιώνουν πόσο απαραίτητη είναι η επίτευξη εθνικής συμφωνίας που θα πηγάζει και θα βασίζεται στην ισότιμη συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων μερών (βλέπε, Εθνικό Συμβούλιο Ελαιοκομίας). Επίσης στην επίτευξη σταθερών τιμών, κοινά αποδεκτών (βλέπε τα όσα συμβαίνουν στον τομέα της επιτραπέζιας ελιάς). Στη χώρα μας, χωρίς στοιχειωδώς επίσημα αξιόπιστα στατιστικά στοιχεία και (δι)επαγγελματικές οργανώσεις ο ελαιοκομικός τομέας θα είναι καταδικασμένος να βολοδέρνει.
