Το μέλλον των μετακινήσεων εντός των πόλεων χωράει μέσα σε μια… βαλίτσα, και μάλιστα αυτόνομη, με την οποία ο σχεδιαστής της ευελπιστεί να βάλει τέλος όχι μόνο στο μποτιλιάρισμα αλλά και στο άγχος της εύρεσης μιας θέσης παρκαρίσματος.
Ονομάζεται Snap Up, και είναι η δημιουργία με την οποία ο designer Lars Riemann συμμετείχε στον περσινό παγκόσμιο διαγωνισμό Μελλοντικής Κινητικότητας που διοργανώνει το διακεκριμένο περιοδικό αρχιτεκτονικής και σχεδιασμού Dezeen, σε συνεργασία με τη βρετανική εταιρεία κατασκευής ηλεκτρικών οχημάτων Arrival.
Ο στόχος του Riemann ήταν να σχεδιάσει ένα όχημα που να ταιριάζει στις συνθήκες κυκλοφορίας υπερβολικά πυκνοκατοικημένων πόλεων με υψηλά κτήρια, όπως η Σεούλ της Νότιας Κορέας. Ο σχεδιαστής προέκυψε με την ιδέα ενός εξαιρετικά λεπτού οχήματος, το οποίο μπορεί να «παρκάρει» είτε σε κάθετες θέσεις στο δρόμο είτε ακόμα και στον πλευρικό τοίχο ενός μεγάλου κτηρίου, για να εξοικονομεί χώρο.
Οι φιλοδοξίες του δημιουργού του Snap Up δεν σταματούν, όμως, στις διαδρομές χαμηλής ταχύτητας στις πόλεις για τον μοναδικό επιβάτη του ιδιόρρυθμου αυτού οχήματος. Ο Riemann το σχεδίασε έτσι ώστε να μπορεί να συνδέεται με ένα τραίνο σε hyperloop ή με τα αεροσκάφη του μέλλοντος, ώστε να επιτυγχάνει ένα μακροσκελές ταξίδι χωρίς την ανάγκη εναλλαγής του επιβάτη του μεταξύ διαφορετικών μεταφορικών μέσων.
Πίσω στις πόλεις, ο ιμάντας μετάδοσης του Snap Up θα επιτρέπει την κίνησή του σε διαφορετικών ειδών επιφάνειες, όπως το γρασίδι. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσε να εξαλειφθεί η ανάγκη ύπαρξης ασφάλτου στις πόλεις, και αυτή να αντικατασταθεί από επιφάνειες πρασίνου στις οποίες θα κινείται το αυτόνομο αυτό όχημα.
Την ίδια στιγμή, ο επιβάτης σε εξαιρετικά στενό εσωτερικό του Snap Up θα μπορεί να εργάζεται ή να χαλαρώνει, καθώς το όχημα θα είναι αυτονομίας επιπέδου 5.
Ο Lars Riemann είχε αναφέρει χαρακτηριστικά για τη δημιουργία του: «Καθώς ένα αυτοκίνητο περνά το 95% της ζωής του παρκαρισμένο, αυτό σημαίνει ότι καταλαμβάνει χώρο περίπου 12 τ.μ. Και το τεράστιο ρεύμα της αστικοποίησης θα συνεχίσει να διογκώνεται στο μέλλον, αφήνοντας όλο και λιγότερο χώρο διαθέσιμο. Το πρόβλημα είναι ήδη ορατό, ειδικά στην Ασία. Η Σεούλ είναι μία από τις πόλεις με το μεγαλύτερο αριθμό υψηλών κτηρίων, και δεν είναι ορατό κάποιο τέλος σε αυτό.
»Κατά μέσο όρο σε κάθε αυτοκίνητο κυκλοφορούν 1,5 άνθρωποι, που σημαίνει ότι οι 4 επιπλέον θέσεις που δεν χρησιμοποιούνται ξοδεύουν πολύτιμο δημόσιο χώρο. Υπάρχει ακόμα η μεγάλη ανάγκη στην κοινωνία για ατομική μετακίνηση, η οποία ενισχύθηκε και από την πανδημία.
»Κατά συνέπεια, το όχημα που σχεδίασα είναι μονοθέσιο. Αποτελείται από πολύ λίγα εξαρτήματα, και δεν απαιτεί συμβατικά εργοστάσια για την παραγωγή του. Τα δύο περιμετρικά πλαίσια παρέχουν τη βάση πάνω στην οποία στηρίζονται όλα τα άλλα εξαρτήματα, όπως σε μια συσκευή που μπαίνει στην πρίζα. Με την ανύψωση όλου του οχήματος, η δυνατότητα κάθετου παρκαρίσματος δημιουργεί μια ολοκαίνουρια εμπειρία – και αυτό μπορεί να είναι πολύ σημαντικό, ειδικά στο μέλλον», κατέληξε.
Ο περσινός διαγωνισμός του Dezeen και της Arrival είχε δεχθεί 170 προτάσεις σχεδιαστών από 45 χώρες. Από αυτούς είχε ζητηθεί να εντοπίσουν τα προβλήματα κινητικότητας στις μεγαλουπόλεις και να προτείνουν λύσεις βελτίωσης της μετακίνησης των ανθρώπων σε αυτές. Έτσι, δεν είναι απίθανο μέσα στα επόμενα χρόνια να δούμε κάποιο από τα εν λόγω projects να παίρνει το δρόμο της ευρείας παραγωγής.
