To 1794 αγρότες και ιδιοκτήτες αποστακτήριων ξεσηκώθηκαν μαζικά για έναν νέο φόρο στο ουίσκι που επέβαλλε η ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Τότε πρόεδρος ήταν ο Τζορτζ Ουάσιγκτον.
Ορισμένες πολιτείες είχαν δημιουργήσει χρέος τον καιρό της επανάστασης. Ο τρόπος λοιπόν να το πληρώσουν ήταν ένας φόρος στο ουίσκι, που όμως αμέσως προκάλεσε αναταραχές. Πολλοί παραγωγοί του ποτού αλλά και οι αγρότες αρνήθηκαν να πληρώσουν τον φόρο. Το 1791, ένας φοροεισπράκτορας σταματήθηκε στον δρόμο από 11 άνδρες που είχαν ντυθεί γυναίκες. Τον έγδυσαν και του έκλεψαν τα πάντα. Η βία δεν άργησε να εξαπλωθεί.
Δυο χρόνια αργότερα, το σπίτι ενός εφοριακού στην Πενσυλβάνια, παραβιάστηκε δυο φορές. Τη δεύτερη βρισκόταν μέσα στο σπίτι, με τους ληστές να ζητούν τα αρχεία του αλλά και την παραίτησή του. Η εξέγερση αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή.
Η σημαία που χρησιμοποίησαν οι εξεγερμένοι
@wikipedia.org
Δεν συνέβη το ίδιο όμως και το καλοκαίρι του 1794. Η ομοσπονδιακή αστυνομία έστειλε 60 εντάλματα σύλληψης σε 60 παραγωγούς ουίσκι στη Δυτική Πενσυλβάνια και λίγο αργότερα συνόδευσε τον φοροεισπράκτορα στην περιοχή. Όταν ο πρώτος αρνήθηκε να πληρώσει, αστυνομία και εφοριακοί αντιμετώπισαν ένα έξαλλο πλήθος. Ο πρώτος θάνατος δεν άργησε να έρθει κι έτσι η εξέγερση γενικεύτηκε.
Την επόμενη μέρα, 700 άνδρες ζήτησαν την παράδοση του αστυνομικού που σκότωσε τον διαδηλωτή. Εκείνος όμως είχε καταφέρει να διαφύγει. Το αγριεμένο πλήθος έκαψε πολλά κτίρια, ύστερα από περίπου μια ώρα ανταλλαγής πυροβολισμών.
Ο Ουάσιγκτον βλέποντας πως η κατάσταση παίρνει μεγάλες διαστάσεις αναγκάστηκε να στείλει 12.000 άνδρες της πολιτοφυλακής για να καταστείλουν την εξέγερση του ουίσκι στις 7 Αυγούστου του 1794. Τελικά οι επαναστάτες συνθηκολόγησαν και δεν χρειάστηκε να γίνει μάχη. Δυο άνδρες κατηγορήθηκαν για προδοσία αλλά ο Ουάσιγκτον τους έδωσε χάρη.
@wikipedia.org
Η εξέγερση του ουίσκι ήταν σημαντική γιατί ήταν η πρώτη φορά που η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δοκιμάστηκε σε διαχείριση μιας κρίσης, με σκοπό όχι μόνο να επιδείξει πυγμή αλλά και ενότητα. Ο φόρος του ουίσκι κράτησε μέχρι το 1802, όταν και καταργήθηκε από τον Τόμας Τζέφερσον. Ο λόγος ήταν απλός. Όλα αυτά τα χρόνια, ήταν σχεδόν αδύνατο για την κυβέρνηση να τον εισπράξει.
