Ίσως η ωραιότερη παραλία του Κορινθιακού, έχει ένα βαθμό δυσκολίας όπως όλα τα ωραιότερα πράγματα σε αυτή τη ζωή. Για να φτάσεις εδώ χρειάζεσαι είτε όχημα 4×4, είτε αντοχές στην πεζοπορία: 3 χιλιόμετρα περίπου είναι ο χωματόδρομος, ο οποίος στην επιστροφή θα είναι ανηφορικός.
Αν δεν πτοήθηκες αρκετά ώστε να προχωρήσεις στην επόμενη παράγραφο, μπορούμε να σου μιλήσουμε για το φουντωτό της πευκοδάσος που φτάνει σχεδόν στο κύμα, τα εξωπραγματικά γαλαζοπράσινα νερά της που μοιάζουν με πισίνας και τη θέα της σε ένα φαντασμαγορικό ηλιοβασίλεμα. Στον χάρτη τη βρίσκεις εδώ.
Τα Λουτρά της Κυλλήνης
Ακούς το όνομα και κάνεις εικόνα από 80s θέρετρα και κυρίες με πλαστικά σκουφάκια. Μετά βλέπεις τους γεμάτους κρινάκια αμμόλοφους να καταλήγουν απαλά σε μια χρυσαφένια αμμουδιά, χωρίς ούτε ένα τόσο δα βοτσαλάκι, και τα γαλαζοπράσινα νερά να λαμπυρίζουν ως τη γραμμή του ορίζοντα, και θυμάσαι το σαιξπηρικό «τι σημασία έχει ένα όνομα;». Τη βρίσκεις στον χάρτη εδώ, κάτω από το Κάστρο της Κυλλήνης.
Ο Άγιος Φωκάς
Η ανατολική ακτή της Πελοποννήσου δε φημίζεται για τις αμμουδιές της. Ο Άγιος Φωκάς είναι μια από τις αναπάντεχες εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, μια μικρούλα μεν, αμμουδερή δε παραλία της Λακωνίας, λίγα χιλιόμετρα νότια της Μονεμβασιάς, πλάι στο ολόλευκο, ομώνυμο εκκλησάκι που είναι χτισμένο πάνω σε ένα λιλιπούτειο νησί –συνδέεται με τη στεριά από ένα γεφυράκι. Στον χάρτη τη βρίσκεις εδώ.
Η Αγία Μαρίνα
Το ήξερες ότι η Πελοπόννησος έχει το δικό της απολιθωμένο δάσος; Και ότι αυτό το δάσος καταλήγει σε μια αμμουδερή παραλία με συγκλονιστικά νερά, προσβάσιμη αρχικά από βατό χωματόδρομο και εν συνεχεία από μονοπάτι; Τη βρίσκεις κάτω κάτω, στο τελευταίο πόδι της Πελοποννήσου και στον χάρτη εδώ.
Το Παυλοπέτρι
Ακριβώς απέναντι από την Ελαφόννησο, το Παυλοπέτρι (χάρτης εδώ) έχει τη σχεδόν λευκή, απαλή σαν πούδρα άμμο και τα απολύτως διάφανα νερά που έκαναν ξακουστό τον Σίμο. Δεν τελειώνει, όμως, εδώ: Εκτός από παραλία, το Παυλοπέτρι είναι και η αρχαιότερη βυθισμένη πολιτεία του μικρού μας πλανήτη. Κάποια από τα ερείπια της αρχαίας πόλης, που κατοικούταν ήδη το 2800 π.Χ., χίλια χρόνια δηλαδή προτού ένας συγκεκριμένος μυκηναίος βασιλιάς πάει πόλεμο στην Τροία, διακρίνονται κανονικότατα από την επιφάνεια της θάλασσας, εκεί που κολυμπάς. Ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ για το Παυλοπέτρι έχει κάνει το BBC –δες το με ελληνικούς υπότιτλους εδώ.
Η Άμπελος
Οι παραλίες της Μάνης είναι όλες τους ξακουστές, και καθόλου άδικα. Δεν θα υπερβάλλουμε όμως αν σου πούμε πως η Άμπελος έχει μακράν τα εντυπωσιακότερα νερά σε ολόκληρη τη χερσόνησο, πιο βαθυγάλαζα ακόμα και από εκείνα στο Λιμένι. Έχει, επίσης, μεγάλα λευκά βότσαλα μέσα κι έξω από το νερό (φόρα παπουτσάκια θαλάσσης, δεν θα είναι και πολύς κόσμος εδώ να σε κοροϊδέψει) και οργάνωση που λάμπει διά της παντελούς απουσίας της. Θα τη βρεις στο τέρμα του τσιμεντένιου δρόμου που κατηφορίζει από τον Άγιο Κυπριανό –στον χάρτη, εδώ.
Οι Κάποι
Παραμένουμε Μάνη, για να βουτήξουμε στα απολύτως διάφανα νερά μιας παραλίας μυστικής, ό,τι πρέπει για τους ερημίτες που αναζητούν την ησυχία τους ακόμα και τον Δεκαπενταύγουστο. Οι Κάποι έχουν μεγάλα λευκά βότσαλα (παπουτσάκια που λέγαμε), έναν πολύ ενδιαφέροντα βυθό που θα ενθουσιάσει τους λάτρεις τον βουτιών με μάσκα, και έναν ψηλό βράχο στην άκρη της παραλίας, τη Γαϊδουρόπετρα, αν θέλεις να εξασκήσεις τη βουτιά σου από ψηλά. Θα χρειαστεί λίγο περπάτημα σε μονοπάτι για να φτάσεις ως την παραλία. Στον χάρτη τη βρίσκεις εδώ.
