Από τα « Τετράδια Ιστορίας», του Παναγιώτη Α. Κατσίβελα , ιατρού.
Το 1896 αναβιώνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην σύγχρονη εποχή . Διοργανώθηκαν στην Αθήνα το διάστημα 6-15 Απριλίου 1896 (25 Μαρτίου – 3 Απριλίου με το τότε Ιουλιανό ημερολόγιο, στο καλλιμάρμαρο στάδιο των Αθηνών.
Αυτό το τεράστιο γεγονός δεν άφησε ανεπηρέαστη την πόλη των Γαργαλιάνων . Έτσι ο Πυλαρεύς σε ένα σημείωμα του , στην εφημερίδα «το Άστυ» από την πόλη των Γαργαλιάνων γράφει για την πρόθεση να ιδρύσουν Αθλητικό Σύλλογο για την εκγύμναση και την αθλητική πρόοδο των νέων της πόλεως . Ενδιαφέρον δε ότι ο δημιουργηθείς δραματικός θίασος θα συγκεντρώσει χρήμα για να τεθεί ο πρώτος θεμέλιος λίθος , του γυμναστηρίου των Γαργαλιάνων .
Δημοσιεύομε τον εν λόγω άρθρο , όπως αυτό δημοσιεύτηκε , στην εφημερίδα: Το Άστυ , αριθ.φυλ.1959 30 Απριλίου 1896 σελ. 2
Αναμνηστικό μετάλλιο των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896 σχεδιασμένο από το Νικηφόρο Λύτρα.Αθήνα, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.(Σπαθάρη, Έ., Το Ολυμπιακό πνεύμα, εκδόσεις ΑΔΑΜ, Αθήνα 1992, σ. 321.,©Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος, Αθήνα)
«Η πόλις των Γαργαλιάνων και μετά την λήξιν των αγώνων δεν έπαυσε δεικνύουσα ενδιαφέρον και μεριμνώσα όση αυτή δύναμις όπως εν τω μέλλοντι χρόνω παρασκευάση και αύτη άνδρας ευσταλείς και καλλικόρμους , αθλητάς ακμαίους και αρηίους . Γηθοσύνως (= χαρούμενα ) όθεν αναφέρομεν ήδη την πρωτοβουλίαν ην πρόκειται ν’ αναλάβη ,καλή τις τάξις της ημετέρας κοινωνίας δια της συστάσεως δραματικού θιάσου και συλλογής εράνων θέση το πρώτον θεμέλιον λίθον και ιδρυθή γυμναστήριον , κατιδούσα ότι είναι καιρός πλέον να μην αναμένωμεν εκ των κυβερνήσεων το εγερτήριον σάλπισμα του αληθούς εκπολιτισμού και της προόδου ημών , αλλά ότι οφείλομεν , συνελθόντες δι’ όλως ιδιωτικής πρωτοβουλίας να επισπεύσωμεν την εκπλήρωσιν των επειγόντων εκείνων υποχρεώσεων μας δι’ ων ασφαλώς θέλομεν ανέλθει εις την πρέπουσαν ημών περιωπήν . Μία τοιαύτη είναι και η εν τη χώρα ημών αναγέννησις των πατρώων αγώνων της εποχής των Ολυμπιάδων και η υπό τοσούτον αρίστους οιωνούς επαναφορά αυτών εις τους καθ’ ημάς χρόνους, ήτις ουδέν ήττον θέλει είσθαι και εμβατήριον άγγελμα ευοίωνον αισιωτέρου μέλλοντος , αναβιώσεως παρ’ ημίν εν ταύτω συλλήβδην και του αθλητισμού όσον και της ισχύος των φρονημάτων και της ευκλείας εν γένει των προγόνων ημών .
Εμπρός λοιπό ευχής είναι έργον ! Εργασθώμεν όση ημίν δύναμις δια το προσεχές και απώτερον ημών μέλλον , ευέλπιδες όντες , ότι εξάπαντος θα επιβάλλωμεν το κράτος ημών εφ’ άπαντα τον κόσμον και θα επικρατήσωμεν δυνάμενοι και πάλι εν καιρώ , έστω και δια μίαν ακόμη φοράν , απεκδυόμενοι ξένα ήθη και φαύλα και χαμερπή , να στρατολογήσωμεν εις τας τάξεις των ημερών μας το εσθλόν ( =αληθινό , πραγματικό) και βουληφόρο Έλληνα της ιστορίας μας, λέγοντες τότε ουδέν πλέον , ουδέν ήττον ευθαρσώς το : Εσμέν Έλληνες !»
Πυλαρεύς
