Άρθρο του Γιάννη Γκόνη
Ο «Κλεισθένης», ο νόμος για την αυτοδιοίκηση της προηγούμενης κυβέρνησης, μεταξύ των αλλαγών που έφερε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ήταν και η απόδοση αποφασιστικών αρμοδιοτήτων και πόρων στα Τοπικά Συμβούλια.
Σημαντική αρμοδιότητά τους ήταν να αποφασίζουν ποια έργα και δράσεις θα εκτελεστούν στην Κοινότητα, π.χ. Γαργαλιάνοι, με το ποσοστό των αυτοτελών πόρων του Δήμου, που τους αναλογούσαν. Με τον τρόπο αυτόν τα Κοινοτικά Συμβούλια αποκτούσαν ουσιαστική λειτουργία. Ο «Κλεισθένης» έδινε φωνή και ρόλο στις τοπικές κοινωνίες και ήθελε να αλλάξει τον τρόπο που βλέπουν οι πολίτες την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Με βάση αυτή την πολιτική θέση, για τα Κοινοτικά αλλά και Δημοτικά Συμβούλια, ψηφίσαμε στις δημοτικές εκλογές και εκλέξαμε αυτούς που θεωρούσαμε ότι μπορούν να ανταποκριθούν καλύτερα στις νέες συνθήκες.
Οι αλλαγές στον «Κλεισθένη» που προώθησε και ψήφισε η Ν.Δ., όχι μόνο αλλοίωσαν, εκ των υστέρων, τη λαϊκή εντολή αλλά και ανέτρεψαν πλήρως τον ρόλο των Τοπικών Συμβουλίων. Με τις αλλαγές αυτές ο ρόλος τους καθίσταται πλέον διακοσμητικός, αφού οι αρμοδιότητες που τους έδινε ο «Κλεισθένης» μεταφέρονται στον κεντρικό δήμο.
Απλά, τα Τοπικά Συμβούλια δεν έχουν πλέον αρμοδιότητες και πόρους. Αποκαλύπτεται, έτσι, η αντιδημοκρατική αντίληψη και η πολιτική θέση της Ν.Δ. για τον ρόλο των τοπικών κοινωνιών και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αφού, στην πράξη, με μια σειρά διατάξεων, ακυρώνει τον θεσμικό και πολιτικό ρόλο των Περιφερειακών, Δημοτικών και Τοπικών Συμβουλίων. Μακροπρόθεσμος στόχος της, φαίνεται, η πλήρης απαξίωση και διάλυση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
