Υψηλότατο είναι το κόστος της σπατάλης τροφίμων – του food waste – τόσο για τον οικογενειακό μας προϋπολογισμό όσο και για το περιβάλλον.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις του WWF Ελλάς, μία τετραμελής οικογένεια μπορεί και να «πετάει» 650 ευρώ στα σκουπίδια με τη μορφή τροφίμων που τα μέλη της αγοράζουν αλλά δεν καταναλώνουν ποτέ – κι αυτό χωρίς να συνυπολογιστεί το κόστος της ενέργειας και του νερού που χρησιμοποιούνται σε όλη τη διαδικασία.
Την ίδια ώρα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε τη λίστα με τους πιο «σπάταλους» Ευρωπαίους όσον αφορά στα τρόφιμα κι εκεί η χώρα μας «κατέκτησε» την 4η χειρότερη θέση: Κάθε Έλληνας πετάει στα σκουπίδια 87 κιλά τρόφιμα τον χρόνο, λιγότερα μόνο από τους Πορτογάλους, τους Ιταλούς και τους κατοίκους του Λουξεμβούργου. Στον αντίποδα, οι Ισπανοί, που φαίνεται πως προσέχουν πολύ τι αγοράζουν και έτσι πετούν «μόλις» 30 κιλά τρόφιμα στα σκουπίδια κάθε χρόνο.
Στην Ελλάδα, μάλιστα, φαίνεται πως διαπιστώνεται έλλειμα ενημέρωσης γύρω από την καταλληλότητα των τροφίμων, καθώς το ποσοστό των Ελλήνων καταναλωτών που δηλώνει ότι θα πετούσε ένα τρόφιμο μετά την παρέλευση της «ημερομηνίας ανάλωσης κατά προτίμηση πριν από» είναι διπλάσιο από τον μέσο όρο στην Ε.Ε..
Είναι σαφές πως κάθε γραμμάριο τροφής που καταλήγει στον κάδο απορριμμάτων σημαίνει πως πολύτιμοι φυσικοί πόροι πετάγονται στα σκουπίδια. Επιπλέον, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το μεγαλύτερο μερίδιο των δαπανών στα ελληνικά νοικοκυριά αφορά στα είδη διατροφής. Συμπέρασμα; Κάθε μερίδα φαγητού που πάει χαμένη προκαλεί άσκοπη επιβάρυνση των οικονομικών του νοικοκυριού.
Μπορεί μια #PausiGiaKalo να κάνει τη διαφορά;
Φυσικά, είναι γενικά παραδεκτό πως η σπατάλη τροφίμων είναι ένα πρόβλημα που χρειάζεται να εκλείψει: Τόσο διότι έχει επιπτώσεις στα οικονομικά μας, όσο και ηθικά, για τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη και τον πλανήτη που επιβαρύνεται υπέρογκα, χωρίς ουσιαστικό λόγο. Αρκεί να γνωρίζουμε πως για κάθε ένα μόνο κιλό βοδινού κρέατος που δεν καταναλώνεται και καταλήγει στα απορρίμματα, απαιτήθηκαν 15.500 λίτρα νερού για την παραγωγή του, ενώ στην ατμόσφαιρα εκλύθηκαν 30,4 κιλά διοξειδίου του άνθρακα – χωρίς κανέναν λόγο!
Το food waste, επομένως, είναι ένα πρόβλημα που χρειάζεται να αντιμετωπιστεί δραστικά «εδώ και τώρα», καθώς καθένας μας μπορεί να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί. Στην ουσία, μπορούμε να κάνουμε πολλά και με πολύ απλό τρόπο, καθώς αρκεί μια παύση, μια στιγμή περισυλλογής, για να σκεφτούμε εάν πραγματικά χρειαζόμαστε αυτό που ετοιμαζόμαστε να αγοράσουμε.
Μια #PausiGiaKalo μας καλεί να κάνουμε η ΑΒ που έχει αναλάβει μια σειρά από δράσεις στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας για την καταπολέμηση της σπατάλης τροφίμων σε όλη την εφοδιαστική αλυσίδα, σε συνεργασία με το WWF Ελλάς. Ήδη από το 2019, έχει δεσμευτεί να μειώσει το περιβαλλοντικό της αποτύπωμα κατά 50% μέχρι το 2025, ενώ ήδη έχουν δρομολογηθεί και εφαρμόζονται στοχευμένες δράσεις για τον σκοπό αυτό.
Η ΑΒ στηρίζει συνανθρώπους μας που το χρειάζονται, συνεχίζοντας και αυξάνοντας τις δωρεές κοντόληκτων τροφίμων μέσω του Προγράμματος «Τρόφιμα Αγάπης», την ώρα που εκτιμάται ότι περίπου 1,4 εκατομμύρια συνάνθρωποί μας στην Ελλάδα, δηλαδή 12,9% του πληθυσμού, είναι αντιμέτωποι με επισιτιστική ανασφάλεια.
Από την πρώτη Συμμαχία για τη Μείωση Σπατάλης Τροφίμων στην Ελλάδα μαζί με την οργάνωση Μπορούμε, μέχρι τη 18μηνη έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο για τη σπατάλη τροφίμων σε όλη την εφοδιαστική αλυσίδα, από τους προμηθευτές της εταιρείας και τους πελάτες της, μέχρι και τις εσωτερικές διαδικασίες, η ΑΒ συνεχίζει μέχρι σήμερα και ηγείται της προσπάθειας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης, μαζί με το WWF Ελλάς. Αξίζει να σημειωθεί πως πρόκειται για μία προσπάθεια με εθνική εμβέλεια, καθώς, για παράδειγμα, τα στοιχεία της έρευνας με το Χαροκόπειο, σε επίπεδο νοικοκυριού και λιανεμπορίου χρησιμοποιήθηκαν από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας ως baseline της χώρας μας για τη σπατάλη τροφίμων.
Την επόμενη φορά που θα βρεθούμε στο σούπερ μάρκετ για να εφοδιάσουμε τα ντουλάπια και το ψυγείο της κουζίνας μας με τα απαραίτητα, ας κάνουμε μια παύση, ας πάρουμε μια στιγμή για να σκεφτούμε: Πραγματικά χρειαζόμαστε την ποσότητα που αγοράζουμε; Μπορεί, αυτή η απλή σκέψη, να κάνει την πιο μεγάλη διαφορά για τη μείωση της σπατάλης τροφίμων, για τον οικογενειακό προϋπολογισμό, για τον πλανήτη μας.
Η μείωση σπατάλης τροφίμων ωφελεί τον συνάνθρωπό μας, το περιβάλλον, εμάς τους ίδιους. Κάνουμε μια Παύση για Καλό και κάνουμε το καθήκον μας για τη φύση, για εμάς και για τις επόμενες γενιές.
