Του Φραντσέσκο Χερουμπίνι.
«Όποιος συνεχίζει να διαδίδει ψευδείς πληροφορίες για την υπερ-εντατική καλλιέργεια ελιάς, εκτός του ότι προκαλεί ζημιά στην ελαιοκαλλιέργεια, θα πρέπει να καταγγελθεί για συκοφαντία. Αν αυτές οι πληροφορίες διαδίδονται όχι από δενδροκόμους, αλλά από ηλεκτρολόγους μηχανικούς, υπάρχει και η επιβαρυντική περίσταση της ανικανότητας».
Ο καθηγητής δεν μασάει τα λόγια του. Ο λόγος για τον Salvatore Camposeo που είναι ερευνητής και καθηγητής Γενικής Δενδροκομίας και Δενδροκαλλιέργειας στο Πανεπιστήμιο του Μπάρι, ο πατέρας της Lecciana, της νέας ποικιλίας που προκύπτει από τη διασταύρωση των Leccino και Arbosana, η οποία πρόκειται να αδειοδοτηθεί ως ανθεκτική στην Xylella.
Δεν του αρέσουν οι πιο πρόσφατες έρευνες που επανακυκλοφόρησαν σε διεθνές επιστημονικό περιοδικό. Η οποία, σύμφωνα με τον ίδιο, έχει ήδη δεχθεί σειρά επικρίσεων από ορισμένα από τα πιο έγκυρα ερευνητικά κέντρα ελαιοκομίας στον πλανήτη. Και αυτό, σε κάθε περίπτωση, δεν επηρεάζει τη μεγάλη ικανοποίηση της κατοχύρωσης με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας μιας ποικιλίας που θα μπορέσει να συμβάλει στην αναγέννηση της ελιάς του Salento.
Καθ. Camposeo, ας ξεκινήσουμε με τα καλά πράγματα: τι σημαίνει αυτή η αναγνώριση για το Πανεπιστήμιο του Μπάρι;
«Είναι μια ανταμοιβή για την επιθυμία για έρευνα και καινοτομία και αναγνώριση για το ίδρυμα που πίστεψε σε αυτό και στους ερευνητές του, αυξάνοντας έτσι το κύρος του πανεπιστημίου».
Τι χαρακτηριστικά έχει αυτή η Lecciana;
«Εξαιρετικό, μέτριο-χαμηλό σφρίγος, και καλή πυκνότητα φυλλώματος, πρώιμη είσοδο στην παραγωγή (2 χρόνια), υψηλή καρποφορία. Στη μηχανική συγκομιδή, η ζημιά στους καρπούς και τα κλαδιά είναι περιορισμένη, το μέγεθος των ίδιων των καρπών είναι καλό. Έχει εξαιρετική αντοχή στο κρύο και έχει μέτρια προς χαμηλή ευαισθησία στις μύγες. Σε επίπεδο παραγωγής καταγράφουμε προοδευτική αύξηση που πηγαίνει από 4 τόνους ανά στρέμμα το δεύτερο έτος, ανεβαίνει στους 9 τον τέταρτο, 12 τον έκτο και κατά μέσο όρο 15 τόνους από τον έβδομο και μετά, με περιορισμένη εναλλαγή. Για την ποιότητα, τα χημικά και αισθητηριακά χαρακτηριστικά είναι εξαιρετικά, όπως και η διάρκεια ζωής. Από διατροφικής άποψης, έχει όλα τα χαρακτηριστικά για να μπορεί να υπερηφανεύεται για τους ισχυρισμούς υγείας που προβλέπει η EFSA».
Γίνεται λόγος για υπερένταση στην ελαιοκαλλιέργεια και προκύπτουν διαχωρισμοί. Πώς το εξηγείς;
«Αν υπάρχει ένας περιορισμός σήμερα για τους υπερ-εντατικούς, δεν είναι πολιτισμικός, αλλά πολιτισμικός σε προσέγγιση. Όποιος πλησιάζει αυτό το είδος φυτού πρέπει να έχει επιχειρηματική οπωροκαλλιέργεια, γιατί πρέπει να εφαρμόζονται όλα τα οπωροφόρα κριτήρια στην ελιά και να έχει εξειδικευμένη τεχνική βοήθεια, προϋπόθεση αναπόφευκτη».
Ας ξεκινήσουμε με τις αντιρρήσεις. Το υπερ-εντατικό δεν έχει καμία σχέση με την ιταλική ταυτότητα.
«Ταμπού προς διάλυση. Η ένδειξη στην ετικέτα των λέξεων «Παράγεται στην Ιταλία» ή «100% παράγεται στην Ιταλία» δηλώνει την προέλευση του λαδιού που λαμβάνεται από ελιές που συγκομίζονται στη χώρα μας. Η Lecciana, που καλλιεργείται και συμπιέζεται στην Ιταλία, προμηθεύει ιταλικό λάδι για κάθε νόμιμη χρήση».
agronewsbomb.gr
Δηλαδή εγώ έχω 100 στρέμματα επί 15 τόνους το στρέμμα θα κάνω 1500 τόνους καρπό λοιπόν 200 κιλά λάδι ο τόνος θα κάνω 300 τόνους λάδι λίγο παραπάνω από ότι κάνει όλη η Ελλάδα
Η Ελλάδα φίλε κάνει πολύ παραπάνω απ αυτά που λες