Ετσι έχει ίντερνετ ο πλανήτης: Τα αθέατα υποθαλάσσια καλώδια του διαδικτύου

Εχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς ένα email που αποστέλλεται από τη Νέα Υόρκη φτάνει στην Αθήνα σε λίγα δευτερόλεπτα ή πώς μπορείτε να συνομιλήσετε μέσω βίντεο με κάποιον στην άλλη άκρη του πλανήτη με ελάχιστη καθυστέρηση; Πίσω από αυτά τα καθημερινά «θαύματα» κρύβεται ένας αόρατος, εκτεταμένος ιστός υποθαλάσσιων καλωδίων, που τροφοδοτούν αθόρυβα τις άμεσες παγκόσμιες διαδικτυακές επικοινωνίες στις οποίες βασίζονται οι άνθρωποι.

Τα υποθαλάσσια καλώδια είναι καλώδια οπτικών ινών που τοποθετούνται στον πυθμένα του ωκεανού και χρησιμοποιούνται για τη μετάδοση δεδομένων μεταξύ ηπείρων. Αυτά τα καλώδια αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του παγκόσμιου ίντερνετ, μεταφέροντας το μεγαλύτερο μέρος των διεθνών επικοινωνιών, συμπεριλαμβανομένων των email, των ιστοσελίδων και των βιντεοκλήσεων. Πάνω από το 95% όλων των δεδομένων που κινούνται σε όλο τον κόσμο περνούν από αυτά τα υποθαλάσσια καλώδια.

Αυτά τα καλώδια είναι ικανά να μεταδίδουν πολλαπλά terabit δεδομένων ανά δευτερόλεπτο, προσφέροντας την ταχύτερη και πιο αξιόπιστη μέθοδο μεταφοράς δεδομένων που είναι διαθέσιμη σήμερα. Ενα terabit ανά δευτερόλεπτο είναι αρκετά γρήγορο για να μεταδώσει περίπου δώδεκα δίωρες ταινίες HD 4K σε μια στιγμή. Μόνο ένα από αυτά τα καλώδια αρκεί για εκατομμύρια ανθρώπους που παρακολουθούν βίντεο ή στέλνουν μηνύματα ταυτόχρονα σε υψηλές ταχύτητες.

Περίπου 485 υποθαλάσσια καλώδια συνολικά άνω των 900.000 μιλίων βρίσκονται στον πυθμένα του ωκεανού. Αυτά τα καλώδια εκτείνονται στον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό ωκεανό, καθώς και σε στρατηγικά περάσματα όπως η Διώρυγα του Σουέζ και απομονωμένες περιοχές μέσα στους ωκεανούς.

Τοποθέτηση καλωδίων κάτω από τη θάλασσα

Κάθε υποθαλάσσιο καλώδιο περιέχει πολλαπλές οπτικές ίνες -λεπτές ίνες γυαλιού ή πλαστικού που χρησιμοποιούν φωτεινά σήματα για να μεταφέρουν τεράστιες ποσότητες δεδομένων σε μεγάλες αποστάσεις με ελάχιστη απώλεια. Οι ίνες περικλείονται σε προστατευτικές επιστρώσεις σχεδιασμένες να αντέχουν στο σκληρό υποθαλάσσιο περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένης της πίεσης, της φθοράς και πιθανής ζημιάς από τις αλιευτικές δραστηριότητες ή τις άγκυρες πλοίων. Τα καλώδια είναι συνήθως τόσο φαρδιά όσο ένας εύκαμπτο λάστιχο κήπου.

Η διαδικασία τοποθέτησης υποθαλάσσιων καλωδίων ξεκινά με ενδελεχείς έρευνες βυθού για τη χάραξη χάρτη προκειμένου να αποφευχθούν οι φυσικοί κίνδυνοι και να ελαχιστοποιηθούν οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Μετά από αυτό το βήμα, πλοία τοποθέτησης καλωδίων εξοπλισμένα με γιγάντια καρούλια καλωδίου οπτικών ινών εκτελούν την προκαθορισμένη διαδρομή.

Καθώς το πλοίο κινείται, το καλώδιο ξετυλίγεται και τοποθετείται προσεκτικά στον πυθμένα του ωκεανού. Το καλώδιο μερικές φορές είναι θαμμένο σε ιζήματα του βυθού της θάλασσας σε ρηχά νερά για προστασία από τις αλιευτικές δραστηριότητες, τις άγκυρες και τα φυσικά φαινόμενα. Σε βαθύτερες περιοχές, τα καλώδια τοποθετούνται απευθείας στον βυθό της θάλασσας.

Κατά μήκος της διαδρομής, εγκαθίστανται αναμεταδότες ανά διαστήματα για να ενισχύουν το οπτικό σήμα και να διασφαλίζουν ότι τα δεδομένα μπορούν να ταξιδεύουν μεγάλες αποστάσεις χωρίς εξασθένιση. Ολη αυτή η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει μήνες ή και χρόνια, ανάλογα με το μήκος και την πολυπλοκότητα της διαδρομής του καλωδίου.

Απειλές για τα υποθαλάσσια καλώδια

Κάθε χρόνο, υπολογίζεται ότι κόβονται 100 έως 150 υποθαλάσσια καλώδια, κυρίως κατά λάθος από εξοπλισμό αλιείας ή άγκυρες. Ωστόσο, η πιθανότητα δολιοφθοράς, ιδιαίτερα από έθνη, είναι μια αυξανόμενη ανησυχία. Αυτά τα καλώδια, ζωτικής σημασίας για την παγκόσμια συνδεσιμότητα, ανήκουν σε κοινοπραξίες εταιρειών διαδικτύου και τηλεπικοινωνιών και βρίσκονται συχνά σε απομονωμένες αλλά δημοσίως γνωστές τοποθεσίες, καθιστώντας τα εύκολους στόχους για εχθρικές ενέργειες.

Η απειλή αυτή επισημάνθηκε από ανεξήγητες βλάβες σε πολλαπλά καλώδια στα ανοικτά των ακτών της Δυτικής Αφρικής στις 14 Μαρτίου 2024, γεγονός που οδήγησε σε σημαντικές διακοπές στο διαδίκτυο που επηρέασαν τουλάχιστον 10 χώρες. Αρκετές αστοχίες καλωδίων στη Βαλτική Θάλασσα το 2023 δημιούργησαν υποψίες για δολιοφθορά.

Ο στρατηγικός διάδρομος της Ερυθράς Θάλασσας έχει αναδειχθεί ως κομβικό σημείο για τις απειλές υποθαλάσσιων καλωδίων. Ενα αξιοσημείωτο περιστατικό αφορούσε την επίθεση στο φορτηγό πλοίο Rubymar από αντάρτες Χούθι. Η επακόλουθη ζημιά στα υποθαλάσσια καλώδια από την άγκυρα του πλοίου όχι μόνο διέκοψε σημαντικό μέρος της διαδικτυακής κίνησης μεταξύ Ασίας και Ευρώπης, αλλά τόνισε επίσης την περίπλοκη αλληλεπίδραση μεταξύ γεωπολιτικών συγκρούσεων και της ασφάλειας της παγκόσμιας διαδικτυακής υποδομής.

Προστασία των καλωδίων

Τα υποθαλάσσια καλώδια προστατεύονται με διάφορους τρόπους, ξεκινώντας από τον στρατηγικό σχεδιασμό διαδρομής για την αποφυγή γνωστών κινδύνων και περιοχών γεωπολιτικής έντασης. Τα καλώδια είναι κατασκευασμένα με ανθεκτικά υλικά, συμπεριλαμβανομένης της θωράκισης από χάλυβα, για να αντέχουν στις σκληρές συνθήκες του ωκεανού και στα ατυχήματα.

Πέρα από αυτά τα μέτρα, οι ειδικοί έχουν προτείνει τη δημιουργία « ζωνών προστασίας καλωδίων» για τον περιορισμό των δραστηριοτήτων υψηλού κινδύνου κοντά σε καλώδια. Κάποιοι πρότειναν την τροποποίηση των διεθνών νόμων σχετικά με τα καλώδια για να αποτρέψουν το ξένο σαμποτάζ και την ανάπτυξη συνθηκών που θα καθιστούσαν παράνομη αυτή την παρέμβαση.

Το πρόσφατο περιστατικό στην Ερυθρά Θάλασσα δείχνει ότι η προστασία απέναντι σε αυτές τις προκλήσεις μπορεί να βρίσκεται πάνω και όχι κάτω από το νερό. Μετά την παραβίαση των καλωδίων στην περιοχή, οι χειριστές των δοευφόρων χρησιμοποίησαν τα δίκτυά τους για να αναδρομολογήσουν την κυκλοφορία στο διαδίκτυο.

Τα υποθαλάσσια καλώδια είναι πιθανό να συνεχίσουν να μεταφέρουν τη συντριπτική πλειονότητα της παγκόσμιας κίνησης του διαδικτύου στο άμεσο μέλλον αλλά μια μικτή προσέγγιση που χρησιμοποιεί τόσο υποθαλάσσια καλώδια όσο και δορυφόρους θα μπορούσε να προσφέρει ένα μέτρο προστασίας από τις αποκοπές καλωδίων.

Πηγή: The Conversation

huffingtonpost.gr