Η νίκη του Peter Pellegrini στις προεδρικές εκλογές της Σλοβακίας είναι απλώς ο τελευταίος θρίαμβος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, αναφέρει μεταξύ άλλων σε άρθρο γνώμης στον Guardian, η Αrmida van Rij, ανώτερη ερευνήτρια και επικεφαλής του προγράμματος Ευρώπης στο Chatham House.
Παρόλο που ο ρόλος του προέδρου είναι σε μεγάλο βαθμό συμβολικός, η νίκη του επί του φιλοευρωπαϊκού αντιπάλου του, Ιβάν Κορτσόκ, με άνετη διαφορά έξι μονάδων, εδραιώνει την εξουσία του πρωθυπουργού, Ρόμπερτ Φίτσο. Πρόκειται για ένα ακόμα αποτέλεσμα που προστίθεται στον ολοένα και αυξανόμενο αριθμό ευρωπαϊκών χωρών και των ηγετών τους που υποστηρίζουν τον Βλαντίμιρ Πούτιν.
Όπως σημειώνει η αρθρογράφος, η δημόσια υποστήριξη προς τα ακροδεξιά κόμματα σαρώνει σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Στην Ολλανδία – δεν έχει σχηματιστεί ακόμα κυβέρνηση – και την Πορτογαλία, τα ακροδεξιά κόμματα αύξησαν θεαματικά το ποσοστό τους στις πρόσφατες εθνικές εκλογές.
Την ιδια στιγμή, οι δημοσκοπήσεις ενόψει των γερμανικών τοπικών εκλογών και των βουλευτικών εκλογών σε Αυστρία και Βέλγιο φέτος, υποδηλώνουν ότι η ακροδεξιά αναμένεται να σημειώσει άνοδο. Μάλιστα, υπάρχει μια πραγματική πιθανότητα με τις εκλογές στην Αυστρία να επιστρέψει στην εξουσία το ακροδεξιό κόμμα «Ελευθερία» που στηρίζει τον Πούτιν, αν καταφέρει να βρει εταίρο να συμμετάσχει σε κυβερνητικό συνασπισμό.
Η αίσθηση που υπάρχει στην Ευρώπη, αναφέρει η αναλύτρια, είναι πως η ακροδεξιά ψήφος δυναμώνει και πλέον επεκτείνεται και πέρα από τον σκληρό πυρήνα των ψηφοφόρων της.
Η παραπάνω τάση αντικατοπτρίζεται και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όπου οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως οι δύο ακροδεξιές ομάδες (ECR και ID) είναι πιθανό να αυξήσουν το ποσοστό τους στις εκλογές του Ιουνίου.
Η αντιμετώπιση της Ρωσίας είναι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ τους. Η ακροδεξιά ομάδα Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών (ECR), εκεί που ανήκει και το κόμμα της πρωθυπουργού της Ιταλίας Giorgia Meloni, υποστηρίζει ευρέως τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και τη βοήθεια προς την Ουκρανία.
Η ακροδεξιά ομάδα Ταυτότητα και Δημοκρατία (ID), η οποία περιλαμβάνει το γερμανικό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (Alternative für Deutschland) και το κόμμα Ελευθερία της Αυστρίας, είναι φιλορωσική και έχει συστηματικά καταψηφίσει την υποστήριξη της Ουκρανίας.
Και οι δύο αυτές ομάδες προβλέπεται να αυξήσουν τις έδρες τους στην Ευρωβουλή και θα βρεθούν πίσω μόνο από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) και τους Σοσιαλδημοκράτες. Αυτό σημαίνει ότι όχι απλώς θα αυξηθει το ποσοστό των ακροδεξιών στο αντιπροσωπευτικό οργανο της Ε.Ε. αλλά και ειδικά μια ακροδεξιά που στηρίζει τον Πούτιν.
Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί πως το κόμμα της Μελόνι «Αδέρφια της Ιταλίας» φλερτάρει με την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν του ΕΛΚ προκειμένου να αφήσει την ομάδα ECR και να ενταχθεί στο ΕΛΚ (ΕΡΡ) κάτι που σαφώς θα αλλάξει τους συσχετισμούς στο Ευρωκοινοβούλιο.
Εν τω μεταξύ, το Fidesz του Βίκτορ Όρμπαν δεν έχει επί του παρόντος στέγη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μετά την αποχώρησή του από το ΕΛΚ το 2021, αλλά έχει δηλώσει την πρόθεσή του να ενταχθεί το κόμμα στο ECR.
Γιατί είναι σημαντικά όλα αυτά
Με βασικές προκλήσεις όπως η στρατιωτική υποστήριξη για την Ουκρανία, η διεύρυνση της ΕΕ και η πράσινη μετάβαση στην ημερήσια διάταξη του επόμενου κοινοβουλίου, ένα αναπτυσσόμενο ακροδεξιό μπλοκ με συμπάθεια προς τον Πούτιν θα εκφέρει σίγουρα άποψη.
Η Ουκρανία είναι ένα ιδιαίτερα επίκαιρο ζήτημα. Θα υπάρξουν αναπόφευκτα σκληρές συζητήσεις σχετικά με περαιτέρω οικονομική, στρατιωτική και ανθρωπιστική βοήθεια και τον βαθμό στον οποίο οι χώρες της ΕΕ θα είναι πρόθυμες να στηρίξουν την Ουκρανία μειώνοντας τους εμπορικούς φραγμούς στις εισαγωγές αγαθών. Ενώ η φον ντερ Λάιεν έχει καταστήσει σαφές ότι η άμυνα και η ασφάλεια είναι οι κορυφαίες προτεραιότητές της εάν επανεκλεγεί για δεύτερη θητεία, οι αυξημένες τάσεις υπέρ του Πούτιν τόσο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όσο και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο πιο δύσκολο.
Η Ουγγαρία –η οποία θα κατέχει επίσης την εξάμηνη εκ περιτροπής έδρα της προεδρίας του συμβουλίου από την 1η Ιουλίου 2024– έχει ήδη αποδείξει ότι μπορεί να αναστείλει τη βοήθεια για την Ουκρανία και να μπλοκάρει νέα πακέτα κυρώσεων που προτείνει η Κομισιόν. Ο Όρμπαν – μαριονέτα του Πούτιν τον αποκαλεί η Armida van Rij – προσπάθησε επίσης να προωθήσει την ένταξη της Σερβίας στην ΕΕ – ένα κράτος με εξίσου φιλορωσική κυβέρνηση – με ταχύτερο ρυθμό σε σχέση με άλλα κράτη των Δυτικών Βαλκανίων που είναι τεχνικά πιο έτοιμα για ένταξη, σημειώνει η αρθρογράφος.
«Η ακροδεξιά σε όλη την Ευρώπη –είτε υπέρ είτε κατά του Πούτιν– συμφωνεί σε ένα πράγμα, και αυτό είναι η ανάγκη να εδραιώσει τη θέση της για να καταστρέψει την ΕΕ από μέσα. Ωστόσο, η αναζήτηση στενότερων σχέσεων με τη Ρωσία, όπως επιθυμούν ορισμένα κράτη, φέρνει μαζί της κάθε είδους κινδύνους για την ασφάλεια. Οι πρόσφατοι ισχυρισμοί εναντίον αυστριακών αξιωματούχων πληροφοριών αποκαλύπτουν το εκτεταμένο δίκτυο κατασκοπείας που έχει δημιουργήσει το ρωσικό κράτος στην Ευρώπη για να προωθήσει τη δική του ιμπεριαλιστική ατζέντα. Σκεφτείτε ένα σενάριο στο οποίο η Ρωσία αμφισβητεί την εδαφική ακεραιότητα ενός κράτους της ΕΕ – ή του ΝΑΤΟ. Πώς θα έρθει μια ευρωπαϊκή απάντηση, όταν υπάρχουν τόσα κόμματα υπέρ του Πούτιν στην καρδιά της Ε.Ε.;
Η αύξηση της υποστήριξης και της επιρροής της ακροδεξιάς που υποστηρίζει τον Πούτιν σε όλη την Ευρώπη – της οποίας η Σλοβακία είναι η τελευταία χώρα που βρέθηκε στο άρμα -αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την ασφάλεια και για την ήπειρο. Αυτός ο συνασπισμός – που περιλαμβάνει το αυστριακό κόμμα Ελευθερία και τον Εθνικό Συναγερμό της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία – δεν θεωρεί τη Ρωσία ως τον οξύ κίνδυνο για την ασφάλεια, και είναι απρόθυμοι να υποστηρίξουν τον τόσο αναγκαίο συντονισμό με το ΝΑΤΟ για την πολιτική ασφάλειας και άμυνας. Βραχυπρόθεσμα έως μεσοπρόθεσμα, αυτό θα αφήσει την ΕΕ ανίκανη να συντονίσει τη βασική υποστήριξη για την Ουκρανία κάτι το οποίο θα είναι μια τραγωδία για τον ουκρανικό λαό», αναφέρει η αναλύτρια.
«Αλλά και μακροπρόθεσμα, θα αφήσει τις ευρωπαϊκές χώρες ευάλωτες σε ξένες εχθρικές παρεμβάσεις σε όλες τις πτυχές της ζωής – υπονομεύοντας τελικά θεμελιωδώς τις αρχές της δημοκρατίας», καταλήγει.
