Η στάση της κυβέρνησης Ερντογάν να χειραγωγεί τις εξαγωγές ελαιολάδου, δείχνει πως η Τούρκία θα συμπεριφέρεται εφεξής καθαρά ως «αρπακτικό». Τα στοιχεία εισαγωγών στις ΗΠΑ την 2022/23, αποδεικνύουν πως η χώρα ψάχνει συνεχώς αφορμές να επεκταθεί δυναμικά.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα στατιστικά στοιχεία του Διεθνή Οργανισμού Ελαιοκομίας (IOC)** για τις εισαγωγές ελαιολάδου των ΗΠΑ. Κατά την περίοδο 2022/23 τόσο η Τουρκία όσο και η Ελλάδα παρουσίασαν καλές σοδειές, με την μεν Τουρκία να παράγει 420.000 τόνους ενώ η Ελλάδα αντίστοιχα 340.000 τόνους. Την εμπορική αυτή περίοδο, οι ΗΠΑ έκαναν εισαγωγή συνολικά 360.000 τόνους ελαιολάδου, σύμφωνα με τον IOC, μία επίδοση μειωμένη κατά 10% σε σχέση με την 2021/22.
Ωστόσο, μία προσεκτική ματιά στα μερίδια της κάθε χώρας προέλευσης, αποκαλύπτει την έμφαση που δίνει ο πολύ δυναμικός τούρκικος ελαιοκομικός τομέας στην διείσδυση σε νέες αγορές. Ενδεικτικά, η γειτονική χώρα αύξησε 130% το μερίδιο της στις ΗΠΑ, αποστέλλοντας 47.300 τόνους την 2022/23, όταν την αμέσως προηγούμενη χρονιά εξήγαγε 20.500 τόνους. Αντίστοιχα η Ελλάδα κατά τη χρονιά ρεκόρ σε θέμα σοδειάς, μεγάλωσε το μερίδιο της κατά 27,6%, από τους 12.600 τόνους στους 16.100 τόνους.
Η Ισπανία από την άλλη, λόγω μειωμένης σοδειάς, έχασε 26,6% του τονάζ της, η Ιταλία 6,1% και η Τυνησία 29,7%.
Tα επόμενα χρόνια η Τουρκία θα μεγαλώσει την παραγωγή της αφού έχουν επενδυθεί σοβαρά χρήματα σε νέες εντατικές φυτεύσεις καθώς και σε R&D, ενώ η στάση της κυβέρνησης Ερντογάν να χειραγωγεί τις εξαγωγές, δείχνει πως η αγορά της θα συμπεριφέρεται στο μέλλον καθαρά ως «γεράκι», αρπάζοντας ό,τι μπορεί.
Αυτό θα πρέπει να το έχουν στα υπόψιν τους οι έχοντες ελαιόλαδο στις δεξαμενές τους φέτος, αφού η Τουρκία είναι και φέτος πλεονασματική χώρα με κάτι παραπάνω από 100.000 τόνους, έτοιμους να σταλθούν σε κάθε γωνιά της υψηλίου.
Τις επόμενες βδομάδες και πριν καθίσει το καλοκαίρι, είναι πολύ πιθανό να αρθούν οι περιορισμοί στις τούρκικες εξαγωγές ελαιολάδου, αφού σε περίπτωση που η καρπόδεση στη Μεσόγειο εξελιχθεί καλά, θα υπάρχει το κίνητρο να φύγει η παραγωγή όσο οι τιμές παραμένουν σε υψηλότερα επίπεδα συγκριτικά με πέρυσι, ενώ αν η καρπόδεση δεν εξελιχθεί καλά, θα υπάρχει η πίεση των παραγωγών να καρπωθούν τις υψηλές τιμές πριν έρθει η νέα σοδειά.
