Το νερό που καταναλώνουμε στο σπίτι μας (όχι αυτό που πίνουμε) μπορεί να ανακυκλωθεί όπως το χαρτί και το πλαστικό.
Αυτό μπορεί να γίνει στέλνοντας το νερό από το αποχετευτικό σύστημα, είτε σε κεντρικές δημοτικές μονάδες ανακύκλωσης, είτε σε τοπικές εγκαταστάσεις στις γειτονιές, είτε ακόμη και σε εγκαταστάσεις ενσωματωμένες σε μεγάλες πολυκατοικίες.
Εκεί, με την κατάλληλη τεχνολογία, καθαρίζεται και το καθαρό πλέον νερό μπορεί να χρησιμοποιηθεί κανονικά για να καθαριστούν οι δρόμοι ή να ποτιστούν τα φυτά. Εάν η διαδικασία επεξεργασίας είναι πολύ εξελιγμένη, μπορεί να είναι ακόμη και πόσιμο το νερό.
Καταπολέμηση της λειψυδρίας
Το ανακυκλωμένο νερό αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο για την καταπολέμηση της λειψυδρίας. Μπορεί να συμβάλει στην αντιμετώπιση των περιορισμένων αποθεμάτων γλυκού νερού, τα οποία αποτελούν μόλις το 2,5% του συνόλου του νερού στον πλανήτη.
Σε αρκετές περιοχές της Ισπανίας, όπως το Αλικάντε, χρησιμοποιείται ήδη στη γεωργία, καθώς και σε πάρκα, κήπους και χώρους αναψυχής. Σε άλλες χώρες, όπως στη Σιγκαπούρη και τη Ναμίμπια, χρησιμοποιείται για κατανάλωση από τους ανθρώπους.
Ωστόσο, σε άλλα χώρες ανά τον κόσμο οι πολίτες έχουν απορρίψει την ιδέα της ανακύκλωσης του νερού, παρά την ασφάλεια και τα πιθανά οφέλη της. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η αντίδραση αυτή προέκυψε μετά από μεγάλες κυβερνητικές επενδύσεις σε υποδομές.
Είτε θεωρείται καλή ιδέα είτε όχι, είναι ψυχολογικοί οι παράγοντες που καθορίζουν την απόφαση των ανθρώπων.
Η αποδοχή του ανακυκλωμένου νερού εξαρτάται από τη χρήση του
Μπορεί κάποιους η επαναχρησιμοποίηση του νερού να μην τους ενοχλεί, αλλά όχι σε όλες τις περιπτώσεις και στην πραγματικότητα υπάρχει ένα μοτίβο όσον αφορά τις χρήσεις που θεωρούνται πιο αποδεκτές. Στην ουσία, όσο περισσότερη φυσική επαφή έχει ένα άτομο με το ανακυκλωμένο νερό, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να το αποδεχτεί.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να χρησιμοποιούν ανακυκλωμένο νερό για τον καθαρισμό των δρόμων, αλλά όταν αρχίζει η επαφή με το σώμα -για παράδειγμα όταν κάνουμε μπάνιο- η αποδοχή πέφτει κατακόρυφα. Είναι φυσιολογικό, ότι η άρνηση είναι ακόμη μεγαλύτερη όταν πρόκειται για την κατάποσή του.
Ενδεχομένως κάποιος να φανταστεί ότι τα πράγματα αλλάζουν άρδην όταν υπάρχουν ακραίες συνθήκες έλλειψης: οι ακραίες συνθήκες απαιτούν ακραία μέτρα και οι άνθρωποι ενδεχομένως να είναι πιο θετικοί στο ανακυκλωμένο νερό στις περιοχές που απειλούνται από ξηρασία. Κι όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Πώς αντιλαμβανόμαστε την έλλειψη
Περιέργως, η αποδοχή είναι παρόμοια σε περιοχές που η διαθεσιμότητα του νερού κυμαίνεται σε διαφορετικά επίπεδα. Ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα είναι η Ισπανία, όπου βρίσκεται μία από τις πιο υγρές περιοχές της Ευρώπης (Γαλικία) και μία από τις πιο ξηρές (Μούρθια). Αυτή η ανομοιομορφία εγείρει το ερώτημα γιατί η αποδοχή για το ανακυκλωμένο νερό μειώνεται, όσο αυξάνεται η επαφή με το σώμα.
Οι καταστάσεις λειψυδρίας έχουν συγκεκριμένο αντίκτυπο, όμως περισσότερο από τις στατιστικές, είναι η αντίληψή μας για τη λειψυδρία που έχει μεγαλύτερη σημασία: ένα αρνητικό γεγονός ή κατάσταση δεν έχει αντίκτυπο αν οι άνθρωποι δεν δίνουν αρνητική ερμηνεία.
Αν και η ξηρασία μπορεί να διαφέρει από περιοχή σε περιοχή, αυτό που έχει σημασία είναι το πώς αισθάνονται οι άνθρωποι για αυτήν.
Το ανακυκλωμένο νερό είναι ασφαλές, όμως δεν πείθονται όλοι
Όταν ένα αντικείμενο έχει έρθει σε επαφή με έναν μολυσματικό παράγοντα, υπάρχει η τάση να πιστεύουμε ότι έχει αποκτήσει για πάντα τις βλαβερές του ιδιότητες, παρά τις αποδείξεις για το αντίθετο.
Αυτή η λογική της μόλυνσης ισχύει και για το ανακυκλωμένο νερό. Αν και οι διαδικασίες επεξεργασίας μπορούν να εγγυηθούν ότι το νερό έχει καθαριστεί πλήρως -σε σημείο που να είναι εξίσου ασφαλές με το κανονικό νερό της βρύσης- οι άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι μπορεί να τους προκαλέσει πρόβλημα. Για το λόγο αυτό, η περισσότερη επαφή με το ανακυκλούμενο νερό ενισχύει την αίσθηση κινδύνου, μειώνοντας έτσι δραστικά την αποδοχή.
Ωστόσο, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι οι πεποιθήσεις των ανθρώπων μπορεί να αλλάξουν. Μπορεί να θέλουμε να πιστεύουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τις δικές μας αντιλήψεις, αλλά πολλές από αυτές διαμορφώνονται από τις κοινωνικές μας συναναστροφές. Μπορεί, για παράδειγμα, να πειστούμε για τη χρήση του ανακυκλωμένου νερού, αν η πρόταση προέρχεται από μια αξιόπιστη πηγή.
Τείνουμε επίσης να παρατηρούμε και να ακολουθούμε την πλειοψηφία και οι χρήσεις του ανακυκλωμένου νερού χωρίς σωματική επαφή (όπως το πότισμα των φυτών και ο καθαρισμός των δρόμων) είναι ήδη ευρέως αποδεκτές. Καθώς οι χρήσεις αυτές θα γίνονται πιο διαδεδομένες, οι άνθρωποι θα εξοικειωθούν περισσότερο με τις σχετικές διαδικασίες και θα αρχίσουν να αναγνωρίζουν τα πλεονεκτήματά τους για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας.
Αυτή η θετική αντίληψη θα επεκταθεί στη συνέχεια και σε άλλες χρήσεις, σηματοδοτώντας μια βαθιά αλλαγή στις αντιλήψεις μας για την υπεύθυνη χρήση του νερού. Κάποια μέρα, ίσως βρεθούμε σε ένα εστιατόριο και να παραγγείλουμε ένα μπουκάλι ανακυκλωμένο νερό, σαν να είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο.
