Τα πλεονεκτήματα της φυτοκάλυψης του εδάφους των ελαιώνων έρχεται να επιβεβαιώσει ακόμη μία επιστημονική μελέτη από το Ερευνητικό Κέντρο Alameda del Obispo της Κόρδοβα.
Η πειραματική διαδικασία, σύμφωνα με το Olimerca, έλαβε χώρα σε ένα παραδοσιακό ελαιώνα, όπου το έδαφος οργωνόταν τακτικά για την απομάκρυνση των ζιζανίων, μένοντας τελικά ακάλυπτο. Εκεί, οι ερευνητές φύτευσαν μεταξύ των καλλιεργητικών γραμμών 3 διαφορετικά φυτικά είδη: το αγριόχορτο Brachypodium distachyon (ανήκει στα σιτηρά), άσπρο σινάπι (Sinapis alba) και άγρια ρόκα (Eruca vesicaria).
Ο ρυθμός αποσύνθεσης της βιομάζας των φυτών εξετάστηκε περιοδικά, με ανάλυση των θρεπτικών στοιχείων τόσο στην επιφάνεια του εδάφους όσο και βαθύτερα. Σε βάθος τετραετίας διαπιστώθηκε ότι η ποσότητα οργανικής ουσίας που προστέθηκε στο έδαφος, κυμαινόταν μεταξύ 10,5-14,5 τόνων, αποτέλεσμα τόσο της εναπόθεσης των φυτικών υπολειμμάτων στο έδαφος αλλά και της προστασίας του εδάφους από τη βροχή (διάβρωση) και της συγκράτησης των θρεπτικών στοιχείων.
Μετά από 4 χρόνια, η συγκέντρωση του άνθρακα, του αζώτου και του καλίου αυξήθηκε στο έδαφος ενώ διαπιστώθηκε ότι το κάλιο ήταν το θρεπτικό στοιχείο με το μεγαλύτερο ρυθμό απελευθέρωσης με δεύτερο το άζωτο, παρόλο που στο πείραμα δεν χρησιμοποιήθηκαν ψυχανθή. Ακόμη, το αγριόχορτο Brachypodium distachyon αποδείχθηκε ότι βελτίωσε τη γονιμότητα του εδάφους μέχρι και σε βάθος 5 εκατοστών ενώ το άσπρο σινάπι είχε καλύτερα αποτελέσματα σε μεγαλύτερο βάθος.
Την ιδέα για τη διεξαγωγή της μελέτης έδωσε η 21η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή που διεξάχθηκε στο Παρίσι το 2015, κατά την οποία επισημάνθηκε η κρισιμότητα της χρήσης γεωργικών πρακτικών για την καλύτερη διαχείριση των καλλιεργούμενων εδαφών (αύξηση της βιοποικιλότητας, αύξηση της αποδοτικότητας χρήσης νερού, μείωση της χρήσης λιπασμάτων, κ.α.) αλλά και της αξιοποίησής τους στη δέσμευση του ατμοσφαιρικού άνθρακα.
Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ.
