Για τουλάχιστον πέντε ημέρες, ορισμένες από τις συχνότερες παραβάσεις που σημειώνονται στους πολυσύχναστους δρόμους της Αθήνας θα περνούν… απαρατήρητες.
Η καθημερινή μετακίνησή μας στους δρόμους της Αθήνα κρύβει παγίδες, καθώς ακόμα και μια μικρή απροσεξία μπορεί να μας στοιχίσει και μάλιστα ακριβά.
Για παράδειγμα αν το αυτοκίνητό σας δεν διαθέτει τη δυνατότητα να κινείται ελεύθερα στον πράσινο δακτύλιο, τότε ή θα πρέπει να ακολουθείται τις μονές ή τις ζυγές ημέρες μια εναλλακτική διαδρομή ή να πάρετε το ρίσκο της επιβολής ενός προστίμου ύψους 100 ευρώ.
Ακόμα πιο βαρύ είναι το πρόστιμο που επιβάλλεται στην περίπτωση κίνησης σε λωρίδα αποκλειστικής κυκλοφορίας λεωφορείων, καθώς πρόκειται για μια παράβαση που τιμωρείται με 200 ευρώ.
Ένα ακόμα συχνό λάθος που τιμωρείται από τις δημοτικές αρχές της πόλης είναι το πάρκινγκ σε θέσεις ελεγχόμενης στάθμευση χωρίς την καταβολή του αντίστοιχου αντιτίμου.
Στην περίπτωση αυτή, βεβαιώνεται η παράβαση της παράνομης στάθμευσης και το χρηματικό πρόστιμο των 20 ευρώ.
Βέβαια και οι τρεις προαναφερθείσες παραβάσεις παύουν να βεβαιώνοντας συγκεκριμένες ώρες και ημέρες της εβδομάδας. Ένας εύκολος τρόπος να θυμάστε ότι μπορείτε να εισέρχεστε στον πράσινο δακτύλιο και στις λεωφορειολωρίδες χωρίς φόβο είναι να γνωρίζετε το «ωράριο» των συγκεκριμένων περιορισμών και ειδικότερα το γεγονός ότι την Κυριακή και τις επίσημες αργίες, οι «απαγορεύσεις» αυτές αίρονται.
Στην προκειμένη περίπτωση οι περιορισμοί παύουν να ισχύουν από την Κυριακή του Πάσχα και έως την Τετάρτη το πρωί, μιας και τόσο η Δευτέρα του Πάσχα όσο και η Τρίτη του Πάσχα θεωρούνται επίσημες αργίες.
Το ίδιο ισχύει και για τις ημέρες που έχει προκηρυχθεί γενική απεργία, ωστόσο στη συγκεκριμένη περίπτωση θα πρέπει να έχει προηγηθεί ανακοίνωση της τροχαίας ώστε να αρθούν οι περιορισμοί στην κίνηση ή τη στάθμευση των οχημάτων.
Αν έχει προηγηθεί ανακοίνωση, τότε τα οχήματα μπορούν να κινούνται ελεύθερα στον πράσινο δακτύλιο και στις λεωφορειολωρίδες -εξαίρεση αποτελούν εκείνες με αντίθετη ροή- αλλά και να σταθμεύουν χωρίς κόστος σε θέσεις ελεγχόμενης στάθμευσης, αρκεί αυτές να μην προορίζονται για μόνιμους κατοίκους.
