“…ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΜΕΝ ΤΑΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΟΥ..”
Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΛΑΠΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΙΜΠΡΑΗΜ ΤΟ 1827!
Δημήτρης Α. Δριμής, δημοτικός σύμβουλος Τριφυλίας, τ. δήμαρχος Αετού.
Την περίοδο 1824-1827 η Τριφυλία έγινε τόπος άγριων μαχών και γνώρισε πρωτοφανή καταστροφή του ανθρώπινου και φυσικού της πλούτου. Η αντιμετώπιση του Ιμπραήμ με συνεχή κλεφτοπόλεμο, καθώς είχε οργανωμένο και αριθμητικά υπέρτερο στρατό και η αντιμετώπιση των Νενέκων και του προσκυνήματος, κράτησαν την επανάσταση ζωντανή και ανέδειξαν τη στρατηγική ιδιοφυία του Κολοκοτρώνη.
Οι Τριφύλιοι Ντρέδες αντέταξαν τον μέχρι τέλους αγώνα στην αντιμετώπιση του Ιμπραήμ. Κατάφεραν να κρατήσουν ελεύθερες τις περισσότερες περιοχές τους, ενώ προσέτρεχαν σε όλα τα πεδία των κύριων μαχών, στις άλλες επαναστατημένες περιοχές.
Ο Ιμπραήμ επιχείρησε να υποτάξει τους Ντρέδες και τα Σουλιμοχώρια το 1827 και το 1828. Απέτυχε. Το 1827 έγιναν τρείς μάχες στην περιοχή των Ντρέδων: η μάχη στο Λάπι Κοπανακίου (22/4/1827), η μάχη στο Ψάρι (24/4/1827) και η μάχη στον Αετό (29/4/1827). Το 1828 έγινε τέταρτη μάχη στα Γουβαλάρια Δωρίου (20/5/1828).
Η μάχη στο Λάπι “συγκαταλέγεται μεταξύ των επισημωτέρων συγκροτηθεισών μαχών καθ` όλον τον Ελληνικόν Αγώνα”, σύμφωνα με το Γρηγοριάδη.
Πριν ξεκινήσει η μάχη, ο Ιμπραήμ έστειλε μια κολακευτική επιστολή γεμάτη υποσχέσεις, για στρατιωτικούς βαθμούς και χρηματική βοήθεια στους Ντρέδες της περιοχής και «άφεσιν και συγχώρησιν», αν υποταχτούν.
Η απαντητική επιστολή των Σουλιμοχωριτών/Ντρέδων είναι ενδεικτική του τρόπου σκέψης, των αξιών και του φρονήματος των αγωνιστών της εποχής.
Είναι η απόκριση του Λεωνίδα και του Παλαιολόγου.
Ας τη διαβάσουμε. Και ας στοχαστούμε:
«Αρχηστράτηγε Ιμπραήμ Πασά,
Ελάβομεν την επιστολήν σου και σου αποκρινόμεθα ότι περιφρονούμεν τας περί της υποταγής προτάσεις σου, διότι κι’ εγώ και οι λοιποί συμπατριώται μου έχομεν απόφασιν ορκισθέντες να ελευθερώσωμεν την κινδυνεύουσαν Πατρίδα μας δια πάσης θυσίας. Λοιπόν, θα κάμης καλά να αποσυρθής από τον Μωρηά, επειδή ματαίως κοπιάζεις. Ακουσον όλα αυτά όπου σου γράφομεν σήμερον και μη επιμένεις διότι και ημείς όλοι θα επιμένωμεν περισσότερον και η ζημία θα είναι εναντίον σου.
Λοιπόν σε περιμένομεν προθύμως δια να σε πολεμήσωμεν και να μάθης και πάλιν τι είναι Αρκαδίων Τουφέκι.
Από του εν τη Κώμη Λάπι Γενικού Στρατοπεδαρχίου των Αρκαδίων.
Ο Γενικός Στρατιωτικός Αρχηγός: Αθανάσιος Γρηγοριάδης.
Οι Υπαρχηγοί: Δ. Παπατσώρης, Δ. Παπαθεοδώρου, Γεώργ. Γρηγοριάδης, Αδαμ. Παπατσώρης, Αναγν. Παπατσώρης, Γεώργιος Συρρακος, Γεώργιος Γκότζης»
Κάθε χρόνο, της Ζωοδόχου Πηγής, μνημονεύουμε και τιμούμε στο πάνω Λάπι την επέτειο της μεγάλης μάχης με τα στρατεύματα του Ιμπραήμ, αλλά και τηn ηρωική θυσίας των 7 Λαπαίων στη θέση “Κουρόρα”. Τα ιστορικά γεγονότα επιζούν στην προφορική τοπική μνήμη. Συντηρούν το αντιστασιακό και πατριωτικό πνεύμα και μας κάνουν υπερήφανους που αξιωθήκαμε τέτοιων προγόνων, τέτοιας κληρονομιάς.
Αξίζει να αναφερθεί πως o χώρος της Κουρόρας ονομάζεται, ακόμα και σήμερα, από τους ντόπιους “Βάρη Δίκου” (μνήμα/τάφος του Δίκου), τα οστά του Τζανέτου είναι θαμμένα μέσα στην εκκλησία (Παναγιά η Λαπιώτισσα) στο πάνω Λάπι, ενώ στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας στο νέο χωριό (κάτω Λάπι/Ριζοχώρι) πάντα τελείται ετήσιο μνημόσυνο στη μνήμη των πεσόντων του 1827. Το 1936 τάγμα του ελληνικού στρατού με διοικητή τον Κολιόπουλο τέλεσε τρισάγιο στο χώρο της μάχης και απέδωσε τιμές. Ο Σταυρός στήθηκε το 1975 στη θέση Κουρόρα, ενώ τα υλικά κατασκευής μεταφέρθηκαν με αλογομούλαρα και ο δρόμος άνοιξε με προσωπική εργασία των κατοίκων. Το 1993 η Κοινότητα Κοπανακίου έλαβε απόφαση επίσημης καθιέρωσης της επετείου, ενώ το μνημείο και ο χώρος έλαβαν τη σημερινή τους μορφή το 2008 από το δήμο Αετού.
Ας είναι αιωνία η μνήμη των:
Μίντζα, Μπούρα, Στέργιου, Τζανέτου, Πανοστάθη ή Πανούση, Δίκου και Μαντζώρη.
